Kontrprzykład

W związku ze skandaliczną (ktoś inny powie, nieroztropną) wypowiedzią aktorki Danuty Szaflarskiej dotyczącą Smoleńska, a także filmu "Pokłosie" i osoby Kazimierza Kutza, rozgorzała dyskusja na łamach Niepoprawnych (http://niepoprawni.pl/blog/1696/z-tamtej-strony-rowu), której celem jest - jak się wydaje - dociekanie powodów, dla których zasłużone i ogólnie szanowane osoby potrafią w jednym momencie zrujnować cały dorobek dotychczasowego życia.

Jak wiadomo człowiek jest istotą skomplikowaną i wszelkie próby racjonalizacji jego zachowań są z góry skazane na niepowodzenie. Przypadek Danuty Szaflarskiej, aktywnej uczestniczki Powstania Warszawskiego, nie jest tutaj bynajmniej przypadkiem skrajnym. Powiedziałbyn nawet jest przypadkiem dość łagodnym, że przytoczę poniżej kilka innych niewspółmiernego kalibru (z góry przepraszam D.S. oraz Czytelników za ostrość tego zestawienia) - cytuję za Wikipedią:

Mieczysław Widaj - w latach 1945-1953 odpowiedzialny za skazanie na śmierć 106 żołnierzy podziemia niepodległościowego. W czasie kampanii wrześniowej dowodził plutonem w 60 Dywizjonie Artylerii Ciężkiej. Do wiosny 1945 roku był oficerem Armii Krajowej okręgu lwowskiego.

Jan Hryckowian – zbrodniarz i oprawca okresu stalinizmu, oficer LWP, sędzia sądów wojskowych, adwokat. W okresie okupacji działał w ZWZ-AK, w którym zajmował się m.in. organizacją oddziałów partyzanckich na Podhalu i w powiecie miechowskim. Był dowódcą batalionu od sierpnia 1941 do stycznia 1945. Do zadań jego oddziału należało niszczenie niemieckich obiektów telekomunikacyjnych w Krakowie. Został odznaczony Krzyżem Walecznych za udział w akcji na niemiecki transport kolejowy, zaś za walkę z okupantem - Srebrnym Krzyżem Zasługi [Jego żona, Stanisława Hryckowian, również kapitan AK, odznaczona Krzyżem Virtuti Militari, była adiutantem gen. Fieldorfa "Nila"]

Czesław Łapiński – podpułkownik, zbrodniarz i oprawca okresu stalinizmu, prokurator sądów wojskowych. Ukończył w 1936 roku Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim w stopniu podporucznika. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji był od jesieni 1939 członkiem Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN), później pracował w wywiadzie ZWZ-AK. W czasie powstania warszawskiego był dowódcą kompanii AK na Ochocie. Drugiego dnia powstania został ranny w rękę. Działał w partyzantce na Zamojszczyźnie. W AK doszedł do stopnia majora.

Józef Badecki – zbrodniarz i oprawca okresu stalinizmu,sędzia sądów wojskowych. W kampanii wrześniowej dowodził plutonem w batalionie marszowym 5 Pułku Strzelców Podhalańskich.

To tylko kilka takich szczególnie zasłużonych przypadków. Przy odrobinie wysiłku znalazłoby się ich więcej.

Ale tak naprawdę nie to jest celem niniejszego wpisu. Ilekroć spotykamy się w życiu z sytuacjami gdy dotyka nas gorzkie rozczarowanie za sprawą postępków osób, które w przeszłości szanowaliśmy i podziwialiśmy, nie załamujmy się od razu. Szukajmy przykładów ludzi niezłomnych do końca. One uczą i pomagają pokonać własne słabości, bo przecież my sami też nie jesteśmy doskonali. Przeto pozwolę sobie na koniec przywołać postać Haliny Mikołajskiej, też aktorki. 

W czasie wojny występowała w krakowskim Teatrze Podziemnym Adama Mularczyka. Po wojnie ukończyła studia teatralne i grała w niezliczonych sztukach (w Teatrze Starym, Teatrze Polskim, Teatrze Dramatycznym i ostatecznie Teatrze Współczesnym i Teatrze Narodowym). Działalność opozycyjną rozpoczęła pod koniec lat 60-tych. Na przełomie 1975/76 podpisała tzw. "list pięćdziesięciu dziewięciu". Od 1976 r. była członkinią Komitetu Obrony Robotników (później KSS KOR). W 1978 podpisała deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych. Wielokrotnie nękana przez Służbę Bezpieczeństwa rewizjami i szykanami. Znalazła się wśród artystów, którzy nie mogli występować w radio i w telewizji, a później także i w teatrze. W okresie stanu wojennego była internowana - w Jaworzu, Gołdapi i Darłówku.

W latach 1976-1981 ze względu na swoją działalność opozycyjną praktycznie nie występowała na scenie teatralnej. Nękana przez SB i zastraszana podjęła próbę samobójczą. Odratowana z potężnej dawki środków nasennych napisała później: „Ponad wszystko boję się bać". W 1982 roku, po powrocie z internowania, zagrała jako Hestia w Wyzwoleniu Wyspiańskiego i została przyjęta entuzjastycznie. Po spektaklu otrzymała od publiczności Teatru Polskiego niekończące się brawa. 

W przeciwieństwie do Danuty Szaflarskiej nigdy nie została wyróżniona żadnym państwowym odznaczeniem w rodzaju Krzyża Kawalerskiego czy Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski. [niniejsze stwierdzenie mija się z prawdą - patrz dyskusja poniżej]

Halina Mikołajska zmarła 22 czerwca 1989 w Warszawie. W czerwcu 2012 w parku im. Rydza-Śmigłego w Warszawie koło budynku Senatu został odsłonięty pomnik aktorki. Jest prawdziwym chichotem historii, że odsłonięcia pomnika dokonali prezydent Bronisław Komorowski i Danuta Szaflarska. Przypomina się przy tej okazji pewien wiersz Zbigniewa Herberta ...