Hochsztapler za nasze pieniądze

Oszołomiającą karierę zrobił ostatnio na łamach Gazety Wyborczej doktor Maciej Lasek informując na bieżąco jej czytelników o prawdziwych przyczynach tragedii smoleńskiej. Przy okazji, a może raczej przede wszystkim, doktor Lasek kwestionuje kwalifikacje i przygotowanie zawodowe profesora Wiesława Biniendy z Uniwersytetu Akron, Ohio. Doktorowi Laskowi dzielnie wtóruje ponadto resortowa Monika Olejnik oraz jeszcze jeden wybitny fachowiec w osobie niejakiego Łozińskiego (tego od "Binienda plecie bzdury").

Korzystając więc z okazji, że profesor Binienda został w minionych dniach uhonorowany prestiżową nagrodą Amerykańskiego Stowarzyszenia Inżynierii Lądowej (ASCE, The American Society of Civil Engineers) za wybitny wkład techniczny w dziedzinie rozwoju najnowocześniejszych konstrukcji kosmicznych z zastosowaniami w inżynierii lądowej, pragnę raz jeszcze dokonać prostego porównania osiagnięć naukowo-badawczych obu wymienionych specjalistów w dziedzinie wyznaczającej przedmiot sporu. Uczyniłem to po raz pierwszy pół roku temu w krótkim wpisie na Niepoprawnych, ale czynię to raz jeszcze bo pamięć ludzka jest zawodna.

Otóż zadałem sobie odrobinę trudu i przejrzałem ogólnie dostępne na Internecie akademickie bazy danych. Sześć największych na świecie baz bibliotecznych, tj. ScienceDirect, Wiley Online Library, SpringerLink, IngentaConnect, EBSCOhost (Academic Search Complete) oraz Informaworld, oferujących dostęp do circa 30 milionów artykułów naukowych, podaje zero publikacji w czasopismach naukowych autorstwa dr inż. Macieja Laska. Baza danych Engineering Village (raporty, konferencje) podaje dodatkowo 4 - słownie "cztery" - opracowania techniczne prezentowane na konferencjach w latach 1992-2008, gdzie dr inż. Maciej Lasek figuruje jako współautor.

Z kolei listę dokonań naukowych prof. Wiesława Biniendy znaleźć można pod: http://www.ecgf.uakron.edu/~civil/people/binienda/publications.html

Cierpliwy czytelnik znajdzie na tej liście: 2 monografie książkowe, 54 artykuły naukowe w renomowanych czasopismach międzynarodowych, 20 specjalistycznych raportów technicznych dla potrzeb Amerykańskiej Agencji Aeronautycznej (NASA), 66 artykułów konferencyjnych oraz 6 patentów.

Używając języka sportowego można śmiało powiedzieć: masakra stosunkiem głosów 148:4 na korzyść profesora Biniendy. Tymczasem w świecie Gazety Wyborczej sprawiedliwy werdykt brzmi: remis ze wskazaniem na doktora Laska.

To moje porównanie ma jednak jedną zasadniczą wadę. Nie bierze pod uwagę raportów jakie doktor Lasek posyła regularnie do Moskwy dzięki uprzejmości swojego oficera prowadzącego i dalej poprzez rosyjską ambasadę. Śmiem twierdzić, że uwzględnienie tej szczególnej aktywności w naukowym dorobku doktora Laska przywróciłoby wreszcie wiarygodność Gazecie Wyborczej.