Na czym polega pseudofenomen Lewandowskiego?

Po ostatnich wyczynach na topie jest Robert Lewandowski i każdy, który ośmieli się powiedzieć choć słowo krytyki wobec Robercika jest oszołomem i zazdrosnym, zakompleksiałym głupcem. Więc ja ogłaszam wszem i wobec, że jestem owym głupcem i mówię wprost – Lewandowski to nie fenomen tylko dobry napastnik, który ma niewyczerpany limit szęścia.

Ktoś kto na chłodno oglądał mecz Borussia Dortmund – Real Madryt, mógł zauważyć, że Robert w tym meczu miał ogromnego farta!!! Jednak za pierwszą bramkę muszę go pochwalić. Świetnie potrafił zgubić bardzo dobrego stopera, jakim jest Pepe i dołożyć nogę. Zachował się jak najwyższej klasy snajper. Tutaj nie było ani odrobiny szczęścia, lecz świetne dogranie kolegi z drużyny oraz znakomity ruch Lewandowskiego, który zgubił obrońcę. Jednak druga i trzecia bramka to przykład pecha w najgorszym wydaniu dla zespołu z Madrytu. Przy drugiej bramce złe wybicie obrońców Realu, wstrzelenie piłki przez Reusa w pole karne na chaos i AKURAT na drodze piłki znajduję się Lewandowski i szpicem buta posyła piłkę tuż obok nogi Lopeza. Ale ta bramka jeszcze nie była tak kuriozalna jak ta trzecia… Schmelzer uderza piłkę, a raczej wybija ją w stronę bramki Realu żeby nie poszła groźna kontra i piłka tak się odbija od nóg zawodników w białych koszulkach, że trafia pod nogi Lewandowskiego, który pakuję ją do bramki z 5 m.

Teraz słówko o czwartej bramce, która ewidentnie ukazała, która drużyna w tym sezonie jest promowana przez sędziów. Borussia w półfinale nie powinna się znaleźć!!! Dwa kolosalne błędy sędziów w meczu ćwierćfinałowym z Malagą są po prostu nie do przyjęcia. Nie wierzę w to, że sędzia boczny nie widział 4 zawodników na pozycji spalonej, kiedy Lewandowski w 90 MINUCIE spotkania wrzucał piłkę w pole karne Malagi. Błąd ten spowodował, że Malaga przegrała to spotkanie 3-2 i odpadła z LM, na korzyść BVB. Bramka na 2-2 również została zdobyta nieprawidłowo przez zawodników z Dortmundu i tam również sędzia boczny nie widział spalonego. Nie wierzę w takie błędy w 90 minucie meczu!!! I żaden zdrowo myślący kibic nie powinien wierzyć. W meczu z Malagą byliśmy świadkami ewidentnego „pchania” Borussii do półfinału, bo przecież więcej kibiców będzie zainteresowana meczami z udziałem BVB, niż z udziałem mało znanej Malagi. Mecz rewanżowy Borussi Dortmund z Malagą był OSZUSTWEM i w meczu z Real tego byliśmy świadkami dalszej części tego oszustwa. No bo chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie powie, że Reus był faulowany w polu karnym przez Alonso. Nie dość, że Reus nie był faulowany to jeszcze piłkarz niemiecki przyjął sobie piłkę ręką!!! Ale sędzia „widział” faul i wskazał na 11 m a do piłki podszedł Lewandowski i umieścił piłkę w bramce. Ja, jako kibic piłkarski nie chce być uczestnikiem cyrku na kółkach jaki funduje nam co sezon UEFA wraz z sędziami. Już przestałem wierzyć, że to są błędy. To są najzwyklejsze w świecie oszustwa.

A więc wniosek z tego wielkiego wyczynu Lewandowskiego jest taki, że bramki te składają się z oszustwa, szczęścia oraz odrobiny umiejętności. A teraz pytanie, które zadają sobie wszyscy kibice w Polsce – czego ON tak nie gra w reprezentacji? Otóż odpowiedź dla mnie jest prosta – ROBERTOWI NIE CHCE SIĘ GRAĆ W KOSZULCE Z ORŁEM NA PIERSI. Mit o tym, że nie dostaje podań można łatwo obalić statystykami z meczów między Polską a Ukrainą i BVB a Realem Madryt. W meczu z Anglią otrzymał on liczbę 25 podań, a z Realem liczba ta wynosiła 22. W meczu z Realem faulował 6 razy, a z Anglią 3 razy, co świadczy o większym zaangażowaniu oraz walce. Podania otwierające drogę do bramki – z Anglią 1, z Realem – 2. A teraz najważniejsza statystyka, czyli liczba bramek – z Realem zdobył jedną bramkę, a z Anglią 0. Jako napastnik światowej klasy Robert powinien się nauczyć, że w meczach reprezentacji ze świetnymi drużynami, liczba podań otwierających drogę do bramki będzie wynosiła maksymalnie jedno. Dlatego nie rozumiem jego ciągłych narzekań o brak podań w meczach reprezentacji…

Obserwując jego grę w meczach ligowych oraz LM, a grę w reprezentacji widać ewidentnie, że Robert w reprezentacji chcę kreować grę, a nie spełnia roli napastnika. W Borussi również uczestniczy w kreowaniu gry, wychodzi do piłek blisko środka pola, ale zaraz po odegraniu szybo zapierdziela w pole karne, czyli tam gdzie jest miejsce napastnika. A w reprezentacji wygląda to tak, że Robert zabiera się za rozgrywanie co kończy się stratą bądź dobrze rozegraną akcją, ale wtedy Robert już nie biegnie w pole karne na pełnym gazie tylko w lekkim truchciku. Skutek jest taki, że w polu karnym przeciwnika nie mamy ani jednego człowieka do wykończenia akcji i kończy się to stratą piłki. Również warto zauważyć jak Robert w Borussi walczy o każdą piłkę, a w reprezentacji zajmuje się raczej machaniem rękami i opieprzaniem kolegów z drużyny.

Według mnie lekiem na to wszystko byłoby wystawienie Roberta na pozycji „klasycznej dziesiątki”, czyli za plecami napastnika. Wystarczy przywołać mecz z RPA, kiedy to Lewandowski usiadł na ławce, a na pozycji snajpera zagrał Sobiech, który wie na czym polega rola napastnika. Sobiech stanął w polu karnym i czekał na dogrywane piłki. Jaki był skutek? 5 sytuacji zmarnowanych przez Sobiecha, ale już nikt nie narzekał, że Polacy nie mieli dogodnych sytuacji podbramkowych . Więc moja rada jest prosta. Albo selekcjoner pokaże Lewandowskiemu, kto tu rządzi i wystawi go na pozycji na której potrzebuje go drużyna, albo dalej to Lewandowski będzie sobie wybierał gdzie ma grać i reprezentacja nie będzie czerpała korzyści z jego nieprzeciętnych umiejętności.

Podsumowując, na czym polega pseudofenomen Lewandowskiego? Na tym, że jest to napastnik, który ma ogromnego farta i świadczą o tym większość bramek zdobytych w Bundeslidze oraz w Lidze Mistrzów, które nie są zdobywane w jakiś spektakularny sposób. Są to najczęściej bramki „do puściocha”, które są zasługą podających albo wielkiego szczęścia, które w tym sezonie Roberta opuszcza tylko na mecze reprezentacji i wtedy wychodzą na jaw, że wcale nie jest z niego taki świetny i nietuzinkowy piłkarz, jakim go wszystkie media zdążyły określić. Oczywiście powinniśmy się cieszyć, że mamy napastnika, który ma tyle szczęścia ile nie ma cała Polska, ale drażni mnie to gdy słyszę głosy o tym, że Lewandowski to fenomen i jeden z najlepszych piłkarzy na świecie. Jest to obraza dla tych naprawdę najlepszych!

Zgadzam się z tym, że dobry napastnik powinien mieć trochę szczęścia, ale umiejętności Roberta poznamy wtedy kiedy popełni on największy błąd życiowy, czyli przejdzie do Bayernu albo United. Bo tam nikt nie będzie grał pod niego tylko będzie się liczył zespół i umiejętności. Wtedy wyjdzie na jaw, że Lewandowski to żaden fenomen, tylko po prostu dobry napastnik, z którego i tak powinniśmy być szczęśliwi i dumni. Życzę mu jak najlepiej, ale uważam, że jeśli odejdzie z Borussi to już więcej nie zobaczymy jak strzela 4 bramki Realowi Madryt. A jeśli się pomylę wtedy stwierdzę, że Robert to najlepszy napastnik na świecie…