Życie po życiu, czyli z wilczym biletem od Salonu24

Piszę ten list do Ciebie drogi przyjacielu, bo tak będzie mi najłatwiej.

Długo zastanawiałam się na treścią tej notki i nad tym czy powinnam się z czegokolwiek tłumaczyć, albo cokolwiek wyjaśniać. Doszłam jednak do wniosku, że to nie jest konieczne, ponieważ mój blog i prawie wszystkie moje komentarze zachowały się na Salonie 24, chociaż ukryte. W moich ostatnich kilku notkach i wielu komentarzach już zdołałam wyjaśnić moje motywy, moje obawy, a także moje oburzenie i niezgodę na pewne treści wciąż obecne na Salonie24. Są co prawda osoby, (a może tylko jedna osoba, dokładnie nie wiem), która zdaje się sugerować, że sobie jakoś zasłużyłam na taki los, tylko i włącznie na podstawie NIEZNAJOMOŚCI treści JEDNOEGO mojego usnietego komentarza – cóż, nie będę tego nawet komentować. To tyle odnośnie przyczyn mojego całkiem niedobrowolnego i w moim przeświadczeniu całkiem niezawinionego odejścia.

Na poczcie prywatnej otrzymałam zapytania jak moja obecna sytuacja wygląda, widzę także komentarze na salonie24 osób, które zdają się być zdezorientowane i nie całkiem pewne, co się ze mną dzieje i jak będzie wyglądała moja sytuacja w przyszłości. Gwoli jedynie wyjaśnienia podkreślam raz jeszcze: moje konto na Salonie 24 zostało CAŁKOWICIE zablokowane. Znaczy to, że nie mam dostępu do mojej poczty na Salonie24, nie mogę administrować moim tam kontem, blogiem, ani lubczasopismami, których jestem redaktorem. Nie mogę także moderować, ani odpowiadać na komentarze na moim blogu. Co już sczegolnie jest kuriozalne, nie mogę nawet przeczytać komentarzy pod moimi własnym notkami na moim własnym blogu. Cóż, nie będę pisać o tym, co sadzę o decyzji ukrycia mojego bloga i moich wszystkich komentarzy, a następnie całkowitej blokady mojego konta. Ale fakt, że mnie o takiej decyzji nawet nie uprzedzono, nie dano szansy by się pożegnać ze znajomymi i przyjaciółmi, wymienić adresem innej poczty, zadbać o przyszłość moich lubczasopism zakrawa tylko i wyłącznie o zwykłą złośliwość. Tym bardziej, że komentarze i notki, któryby mogliby posłużyć za udokumentowanie takiego, a nie innego stanowiska są nadal obecne na Salonie 24 i dają wystarczjace dobre świadectwo tego, czym sobie na takie traktowanie zasłużyłam, a raczej: nie zasłużyłam.

Ale nie chcę tutaj odgrywać roli ofiary, bo prawdę powiedziawszy nie czuje się szczególnie ofiarą. Podobny los spotkał przede mną bardzo wielu przyzwoitych, kulturalnych i sympatycznych blogerów, czasami o niezwykłej wręcz erudycji, opanowaniu i znajomości poruszanych przez siebie zagadnień. Nie znalazłam się w złym towarzystwie. Wręcz przeciwnie: grono osób, które nadal cieszą na Salonie24 sympatia i poważaniem administracji coraz bardziej zastanawia i budzi coraz większe zdziwienie. Tym bardziej, więc chcę podkreślić, że nigdy nie prosiłam i prosić nie zamierzam o amnestię, ułaskawienie, darowanie win czy danie drugiej szansy. Ani przez chwilę nie czułam i nie czuję się winna. Wszystko, co napisałam do tej pory na Salonie24 napisałam świadomie, z rozmysłem i wszystko nadal podtrzymuje. Nie zamierzam się odwoływać, ani prosić o jakiekolwiek wyjaśnienia. Nie rozważam nawet ewentualności powrotu na Salon24, chyba, że mnie administracja przeprosi, i przywróci dostęp do mojego konta: Amelia007 oraz uczyni z powrotem jawnym treści moich notek i komentarzy.

To tyle, jeśli chodzi o sprawy formalne. Korzystając z okazji, że już popełniam taką notkę porządkową chciałam także serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy się za mną ujęli, których moich banicja jakoś obeszła, zmartwiła czy wręcz oburzyła. Jestem niezwykle wzruszona wyrazami waszej sympatii, troski i solidarności. Z ręką na sercu nie podejrzewałam, że aż tyle osób w ogóle zauważy moja nieobecność, a tym bardziej się nią przejmie. Były też i przykre niespodzianki, ale tak nieliczne w porównaniu z wyrazami sympatii i solidarności, że nawet nie warto wspominać. Szczególne podziękowania i ukłony dla moich przyjaciół: Ani Sówki55, Dedeen, Kazi, Natenczas Wojskiego, Bajbarsa i wielu wielu innych. Bardzo miłą niespodzianką, była dla mnie reakcja osób, które nie podzielają moich poglądów, a jednak się za mną ujęli i Pani Elig, która osobiście nie ma powodów by darzyć mnie sympatią. Kochani wszystkich was bardzo serdecznie pozdrawiam i dobrze życzę. Zarówno wszystkim blogerom jak i administracji czy właścicielom. Nie mam żalu, że odchodzę, chociaż czuje się upokorzona sposobem, w jakim administracja pokazała mi drzwi. Nie czuje się ofiarą i myślę, że nią nie jestem. Obecność na Salonie24 to najmniej, co można poświęcić w obronie wartości, w które się wierzy.

ps.
Wielkie dzięki dla Ander za notkę na ten temat na salonie24!