„Ulica i zagranica”, czy „Cela i Angela”?

Na naszych oczach wali się kolejna Wieża Babel, której los jest tak samo przesądzony, jak los skorumpowanego Imperium Rzymskiego. Wprawdzie trwają jeszcze gorączkowe zabiegi, by uratować Unię Europejską przed katastrofą, lecz w zasadzie polegają one na „nie rozdrapywaniu ran”. Mimo to afera łapówkarska w Parlamencie Europejskim - choć kompletnie przemilczana w Polsce przez takich obrońców „demokracji” i „europejskich wartości” jak Platforma Obywatelska, Kasta Niezwykłych Ludzi i polskojęzyczne media w rodzaju TVN, Onet, czy gazeta żydowska – ostatecznie wysadzi współczesną Wieżę Babel.

Okazuje się bowiem, że „demokrację” i „europejskie wartości” można sobie kupić w Parlamencie Europejskim – jak również można w tym Parlamencie kupić każdą rezolucję – w tym zwłaszcza taką, która piętnuje kraje łamiące „praworządność” i „europejskie wartości”. Można też przegłosować, że krajami „praworządnymi” mogą być takie autorytarne monarchie jak Królestwo Maroka lub Emirat Kataru, zaś Polska „dokonała autorytarnego skrętu w prawo”, jak to oceniła była przewodnicząca Parlamentu Europejskiego – obecnie przebywająca w areszcie.

Wszystko zatem powróciło do starego, sowieckiego „porządku”, gdzie to na Kremlu decydowano jaki kraj „miłuje Pokój”, a jaki należy spacyfikować. Dzisiaj najbardziej miłujący Pokój kraj, czyli Rosja dokonuje codziennie brutalnych mordów na ludności cywilnej Ukrainy…

Łapówkara Eva Kaili to tylko czubek rozpadającej się na naszych oczach góry lodowej, choć proces przekształcenia Unii w organizację typu mafijnego zaczął się właściwie wraz z chwilą podpisania Traktatu o Unii Europejskiej z dnia 7 lutego 1992 (tak zwany traktat z Maastricht) na mocy którego 1 listopada 1993 powstała Unia Europejska. Wielką rolę w doprowadzeniu Unii Europejskiej do stanu rozkładu odegrali kanclerze RFN, tj. Helmut Kohl, Gerhard Schröder i oczywiście była komunistka z NRD Angela Merkel. Nie trzeba wielkich badań, by sprawdzić rolę Angeli Merkel w stawianiu na piedestale współczesnej Wieży Babel takich osobników jak choćby Donald Tusk. Przecież Eva Kaili także nie wyfrunęła sroce spod ogona, tak jak nie została przez nikogo wybrana w demokratycznych procedurach Ursula von der Leyen – poprzedniczka Christine Lambrecht na stanowisku ministra obrony RFN.

Łatwość stworzenia bata z gówna, to cecha każdego autorytarnego reżimu, którym stała się Unia Europejska. W Unii Europejskiej zadziałały więc wszystkie mechanizmy znane z obozu państw socjalistycznych, a nawet podobne są hasła pod którymi budowano komunistyczny raj na ziemi i Europę "pierwszej prędkości".. Bo co dziś znaczą takie „europejskie wartości”, jak Godność, Wolność, Demokracja, Równość, Praworządność i Prawa człowieka – skoro każdą z tych wartości można było sobie kupić w Parlamencie Europejskim lub też w równie skorumpowanym Trybunale Europejskim, czyli w TSUE? Te hasła są dziś tak samo puste, jak hasła na których zbudowano tzw. Kraj Rad…

Z powodu braku jakiegokolwiek akceptowalnego przez Polaków programu - receptą na odzyskanie władzy w Polsce przez Tuska i Platformę Obywatelską miało być hasło „Ulica i zagranica”. A więc "majdany" i zadymy uliczne, organizowane przez zwolenników Platformy Obywatelskiej – a zwłaszcza zwolenniczki aborcji, „praw” LGBT, „wolnych mediów”, a nawet nielegalnych imigrantów, atakujących granicę Polski. Gdzie jest dziś słynny Farmazon, Trójząb Kasprzak, czy Lempart ze swoimi hasłami „wypierdalać” i „jebać PIS”? Gdzie jest ten legendarny Józef Grzywko – kładący się na ulicy i plujący na Policję, czy też pułkownik Mazguła – walczący wraz z Rozenkiem o prawa ubeków do wielotysięcznych emerytur? Gdzie ta Inspekcja Robotniczo-Chłopska w osobach Joński-Szczerba broniąca nachodźców od Łukaszenki, gdy Unia się wali, a korupcja korupcją pogania? Gdzie ten słynny Lolo Pindolo – cudowne dziecko Donalda Tuska, który setki tysięcy dolarów i euro chował w nogach od stołu? Gdzie się ukrywa ten odważny – niczym koń na Pardubickiej – mecenas, którego Kasta wybroniła przed zeznaniami w Prokuraturze?

Owszem, jest jeszcze w Senacie RP słynny Kopertnik, którego własną piersią broni „legendarny” działacz opozycji Borsuk. Jest jeszcze Staszek – były sekretarz generalny Platformy Obywatelskiej, który za ciężką pracę w sektorze melioracji kupił sobie rezydencję na Chorwacji. Jest jeszcze słynny oksfordczyk (którego ponoć znał nawet Nikodem Dyzma!), a któremu nieznani sponsorzy regularnie wysłali przelewy na konto w skromnej kwocie 40 tys.zł/miesięcznie. Gdzie jest Józef Bąk - syn premiera Tuska i jego siatka z Biedronki?  Oni dziś wszyscy trzęsą portkami, w strachu przed rozlewającą się niczym tsunami aferą korupcyjną w Parlamencie Europejskim...

Bo przecież nikt nie odważy się dzisiaj zaatakować Polski o łamanie „praworządności”, skoro do dziś nie wiadomo w całej UE, na czym ta praworządność polega. Zwłaszcza w kontekście gigantycznej korupcji, w której zamieszanych jest min. 60 europosłów! Przecież to już grupa przestępcza, czyli mafia wewnątrz Parlamentu Europejskiego, która ten parlament sparaliżowała, zanim go doszczętnie rozwali!

Kto się odważy dzisiaj bronić Lola Pindola jak niepodległości, skoro wali się Wieża Babel i gdy kolega klubowy polityków aresztowanych za łapówki - socjalista Raphaël Glucksmann - przyznał że „kobiety i mężczyźni z naszej grupy wszystko przehandlowali za gotówkę”? Myślicie, że Sławek Neumann odważy się teraz podać pomocną dłoń łapówkarzowi z Platformy Obywatelskiej?

Na naszym podwórku z hasła „Ulica i zagranica” pozostała więc tylko „Cela i Angela” oraz zaciskający piąstki roztrzęsiony führer Tusk. Tusk już wie, że Olaf Scholz nie będzie za niego umierać w sytuacji, gdy na głowę kanclerza RFN wali się misternie zbudowany plan budowy MittelEuropy. Bo co można zbudować na fundamentach skorumpowanej organizacji i przez takich budowniczych jak "Czerwony szeryf", którego Scholz rzucił na ministerstwo obrony RFN w miejsce niekumatej kumoszki Lambrecht? 

Przecież ten łapówkarsko-lobbystyczny proceder trwał w Parlamencie UE już 15 lat, czyli wystarczająco długo, by mury kolejnej w historii świata Wieży Babel kompletnie zgniły. Z deklaracji Roberta Schumanna, opublikowanej 9 maja 1950 r. nic już nie pozostało, poza oczywiście datą narodzin Unii Europejskiej - uroczyście upamiętnianą co roku podczas obchodów Dnia Europy.

Czy ktoś dziś w Polsce jeszcze pamięta z jakiej przyczyny w dniu 22 lipca odbywało się corocznie świąteczne fetowanie? Zapewne nawet towarzysze Miller, Cimoszewicz, Belka, Hubner i Liberacki, których Platforma Obywatelska rzuciła na Parlament Europejski, zapomnieli tę "historyczną" datę w dziejach budowy raju na tej ziemi...