W NARODOWYM KONFESJONALE

Kazimierzu, mam nadzieję, że w dzień wyborów Polacy będą mogli z dumą ponownie zaśpiewać tę pieśń.

Pozdrawiam

Oto dziś dzień krwi i chwały,

Oby dniem wolności był

w tęczę Franków orzeł biały,

Patrząc lot swój w niebo wzbił,

Słońcem lipca podniecany

woła na nas z górnych stron,

Powstań Polsko skrusz kajdany,

Dziś twój triumf albo zgon.

Na koń! Woła kozak mściwy,

Karcić bunty polskich rot,

Bez Bałkanów są ich niwy,

Wszystko zmiecie w jeden lot!

Stój! Za Bałkan pierś ta stanie,

Car wasz marzy płonny łup,

Z wrogów naszych nie zostanie

Na tej ziemi, chyba trup!

Droga Polsko! Dzieci twoje

Dziś szczęśliwszych doszły chwil

Od tych sławnych, gdy ich boje

Wieńczył Kremlin, Tybr i Nil.

Lat dwadzieścia nasze męże

Los po obcych ziemiach siał,

Dziś, o Matko, kto polęże,

Na twem łonie będzie spał.

Wstań Kościuszko! Ugodź w serca,

Co litością mamić śmią,

Znał tę litość ów morderca,

Który Pragę zalał krwią?

Niechaj krew ta krwią dziś płaci,

Niech nią zrosi grunt, zły gość!

Laur męczeński naszych braci,

Bujniej po nej będzie rość.

Tocz Polaku bój zacięty,

Ulec musi dumny car,

Pokaż jemu pierścień święty,

Nieugiętych Polek dar.

Niech to godło ślubów drogich

Wrogom naszym wróży grób.

Niech krwią zlane w bojach srogich

Nasz z wolnością świadczy ślub.

O, Francuzi! Czyż bez ceny

Rany nasze dla was są?

Spod Marengo Wagram, Jeny,

Drezna, Lipska, Waterloo:

Świat was zdradzał, my dotrwali,

Śmierć czy triumf, my gdzie wy!

Bracia! My wam krew dawali,

Dziś wy dla nas nic — prócz łzy?

Wy przynajmniej, coście legli

W obcych krajach za kraj swój,

Bracia nasi z grobów zbiegli,

Błogosławcie bratni bój.

Lub zwyciężym — lub gotowi

Z trupów naszych tamę wznieść,

By krok spóźnić olbrzymowi,

Co chce światu pęta nieść.

Grzmijcie bębny, ryczcie działa,

Dalej! Dzieci w gęsty szyk!

Wiedzie hufce wolność, chwała,

Triumf błyska w ostrzu pik!

Leć nasz orle w górnym pędzie,

Sławie, Polsce światłu służ!

Kto przeżyje wolnym będzie,

Kto umiera wolny już!