KU POKRZEPIENIU SERC

Jesteśmy tak zgnębieni naszą obecną rzeczywistością, tak bezwzględnie odsunięci od prawa o jej stanowieniu, że czasami przyjmujemy lansowaną nam przez media perspektywę tej rzeczywistości. A przecież my, wierzący, powinnismy mieć inną perspektywę. Przecież dążymy nie tylko do zapewnienia bytu rodzinie, ale i do Królestwa Niebieskiego. I każdy nasz uczynek, każda myśl, każde słowo obciąża albo szalę grzechów, albo szalę zbawienia.

W proroctwach, których mamy coraz liczniejsze świadectwa Maryja ostrzega nas, że jeśli nie pójdziemy Bożą ścieżką, czeka nas apokalipsa. Dzięki Niej jednak wiemy na pewno, że nie idziemy tą ścieżką sami.
Wiele z tych proroctw wiąże się z Polską i jej teraźniejszością.

Proroctwa mówiące o Polsce są dość szczególne: nie dość, że bezwarunkowe, lecz zwiastują nam pokój i wybraństwo do wielkiego zadania pomocy bliźnim z innych krajów, nawet nam wrogich.
Dochodzą do nas z głębin czasu.

Zacznijmy od przepowiedni włoskiego franciszkanina, brata Lodovica Rocca (zmarłego w 1849 roku), który przed zgonem podyktował:
(...) Polska powstanie wolna i będzie jednym z najpotężniejszych mocarstw w Europie.
Pod hegemonią Polski Słowianie połączą się i utworzą własne katolicko-słowiańskie mocarstwo Europy,
którego granicami będą: Odra, Nysa, Adriatyk, Bałtyk, Morze Czarne, Dniepr i Dźwina.(...)
(...)„Wielu zdrajców zostanie wygnanych z granic Polski

Najwyżej Bóg wyniesie Polskę, gdy dadzą światu wielkiego papieża.”(...)

Potem była przepowiednia licheńska, czyli słowa Matki Boskiej skierowane do Mikołaja Sikatki w 1850 roku:
„Ku zdumieniu wszystkich narodów świata z Polski wyjdzie nadzieja udręczonej ludzkości.(...)

W 1888 roku została zapisana przepowiednia biskupa Jana Cieplaka:
(...)
„Niedźwiedź, co dotąd zżerał własne dzieci,
Krwią się zachłysnie własną i upadnie.
Ten niby „olbrzym” przed karłem z północy
Drugi cios straszny z południa otrzyma,
A smok ze wschodu dobije olbrzyma.”(...)
(...)
Gdy zacznie mijać strasznie sroga zima,
Od Boga danym będzie znak widomy.
Od gór i stepów idzie wybawienie.

Pokój się Boży ustali w Warszawie,
Wielka w przymierzach, bogactwie i sławie
Polska ku morzom granicami sięgnie.”(...)

Z 1912 roku dociera do nas przepowiednia ks.Bronisława Markiewicza::
(...)Wy, Polacy (...) poniesiecie ratunek innym narodom i ludom, nawet niegdysiejszym waszym wrogom.”(...)

Święta Siostra Faustyna w 1938 roku pisze w Dzienniczku te słowa Boże:
„Polskę szczególnie umiłowałem, a jeśli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostatnie przyjście Moje”.

Kardynał August Hlond mówił:
“Polska nie zwycięży bronią, ale modlitwą, pokutą, wielką miłością bliźniego i Różańcem.(...)
Nastąpi wielki triumf Serca Matki Bożej, po którym dopiero zakróluje Zbawiciel nad światem przez Polskę.”

Niemiecka stygmatyczka Teresa Neumann przekazała nam te słowa (zmarła w 1962 roku):
„Wy, Polacy, macie do nas, Niemców, żal, bośmy was skrzywdzili. Macie rację. Ale przez to wyście już wszystko odpokutowali. Na nas, Niemców, przyjdzie jeszcze pokuta. Wy możecie czuć się spokojni. Za wami wstawia się Czarna Madonna, która będzie chodzić po ziemiach polskich. Wam się już nic złego nie stanie.”

Ojciec Czesław Klimuszko w 1980 roku na łożu śmierci tak mówil:
„Przez Europę przejdzie fala wojen i kataklizmów, tylko nad Polską nie widzę krwi i zniszczeń, lecz promienne blaski przyszłości.”
„Jeśli chodzi o nasz naród, to mogę nadmienić, że gdybym miał żyć jeszcze pięćdziesiąt lat i miał do wyboru stały pobyt w dowolnym kraju na świecie, wybrałbym bez wahania Polskę, pomimo jej nieszczęśliwego położenia geograficznego. Nad Polską bowiem nie widzę ciężkich chmur, lecz promienne blaski przyszłości.”

W lutym 2004 ksiądz Luciano Guerra, rektor sanktuarium w Fatimie powiedział:
„Nie znam przyszłości, ale powtarzam: Bóg z pewnością wyznaczył Polsce szczególną rolę. (...)Bóg chce wykorzystać narody słowiańskie (...) przede wszystkim do nawrócenia Rosji.” Ostrzegał jednak, że przedtem „Polskę czeka czas katakumb”.

„W planach Bożej Opatrzności nie ma przypadków”– mówił Jan Paweł II.
Odszedł do Pana w wigilię niedzieli Miłosierdzia Bożego.

Smoleńska ofiara krwi niewinnej spełniła się również w wigilię niedzieli Miłosierdzia Bożego, a w 70-tą rocznicę równie niewinnej ofiary krwi w Katyniu.
Bóg mówi nam coś bardzo ważnego przez te znaki.
Ta przegrana w oczach świata – może prowadzić nas do zwycięstwa w Bożych oczach, ta śmierć może być wypełnieniem naszej misji.
Bo w ekonomii zbawienia dla Boga największą wagę ma cierpienie szarych, dobrych ludzi.

/Tekst napisałam w oparciu o niezwykłą książkę Wincentego Łaszewskiego „Proroctwo o Polsce. Obietnica i krew.”/