Pan Tusk powinien wybrać sobie inny naród

Pan Premier Tusk, intelektualista w roli szefa rządu, obraża się na naród już nie po raz pierwszy. Czyż nie nadszedł najwyższy czas, by sobie wybrał inny?

Pan premier zaprosił do siebie na rozmowę (czytaj: na dywanik) ofiary katastrofy smoleńskiej (czytaj: cwaniaczków łasych na kasę) by sobie podyskutować (pojeździć sobie po nich, jak po łysej kobyle). Rzecznik szefa rządu (niejaki Graś) pozwolił sobie

na przekręt

w dosłownym tego słowa znaczeniu: pytanie Ewy Kochanowskiej przełożył swobodnie z polskiego na tuski, mówiąc, że sens pytania był taki – cytuję za onet.pl. – „panie premierze, czy pan wydał rozkaz zamordowania mnie i tych, którzy śmią zadawać głośne pytania o

Smoleńsk

- koniec cytatu. Jak nazwać kogoś, kto konfabuluje, a następnie z tejże manipulacji wyciąga prawo do ataku na bezbronną wdowę? Tak, mają Państwo rację. Dokładnie tak! No cóż, Polacy są narodem bezczelnym, panie premierze. Nie jest Pan pierwszym, który się na to uskarża.

Bierut

był tego zdania na długo przed Pańskimi narodzinami. Polacy nie godzą się na przekręty, chamstwo, arogancję władzy, ubliżanie, dyshonor, połajanki, opluwanie, robienie w konia, nadużywanie władzy, ściemę, złodziejstwo  i parę innych, zapewne obojętnych Panu cech.

Wot swołocz.

Ale są i tacy, co za nim, jak w dym.

http://www.youtube.com/watch?v=ZO8iMwXGI9U

Post scriptum: gra rodzinami smoleńskimi się już zaczęła. Są te lepsze (miłe p. premierowi) i te gorsze, zadające krytyczne pytania.  Zdaniem p. Grasia tylko trzy osoby miały na tym spotkaniu inne zdanie od pozostałych: „Z innymi dyskusja toczyła się zupełnie spokojnie i normalnie. Nic nadzwyczajnego się nie działo”.