Plus Minus: Uniwersytet w Białymstoku był pierwszą publiczną uczelnią, która zdecydowała się na likwidację studiów filozoficznych z powodu ich „nierentowności". To tylko jednostkowy przypadek czy początek zamykania wydziałów humanistycznych w całej Polsce?

Zbigniew Stawrowski, filozof: Niestety, widać już, że to może być poważniejszy problem. Dzisiejsza edukacja i sposób wychowywania młodzieży ograniczają im możliwość spotkania się z ludźmi, świadectwami, dziełami, które przypominają o istotnym duchowym wymiarze człowieczeństwa. Sprowadza się człowieka do zwierzęcia, które interesuje tylko to, gdzie tu zdobyć najlepszy pokarm. Tak można ująć wszystkie te systemy edukacyjne, które są nastawione na spełnianie potrzeb rynku. Dochodzi do tego także zewnętrzna presja, bo próbuje się nas, Polaków, potraktować jako rezerwuar siły roboczej: mniej czy bardziej wykształconej, ale jednak siły roboczej. Uniwersytety same zamieniają się w zakłady produkcyjne, których produktem mają być wykwalifikowani pracownicy – wysoko wydajne narzędzia pracy. Taka edukacja nie ma jednak nic wspólnego z autentycznym wykształceniem uniwersyteckim. Prawdziwa humanistyka otwiera horyzonty, odrywa od przyziemności, uczy godności, poczucia wartości – tego, że każdy z nas jest nie byle kim. A to bardzo przeszkadza w pogodzeniu się ze statusem jedynie...

]]>]]>

„HISTORIA WAS ZNIECZULI CISZĄ, bo BĘDZIE W NIEJ, że WAS NIE BYŁO…” !!!

*****

Do kolekcji wierszy nieznanych:

Autor – przewodniczący Solidarności  Olsztyn p. Miroslaw Krupinski z Australii R.i.P.

Wiersz niedopalony

Wrośnięci w ziemię korzeniami,

które sięgają w Antypody,

trwamy. Trwa Polska razem z nami,

choć giną państwa i narody.

Tanio sprzedane, oszukane,

i uwikłane w słuszność świata.

Którym, że będą zapomniane,

jedyna dola i zapłata.

Historia was znieczuli ciszą,

bo będzie w niej że was nie było…

Od lat już tę historię piszą

i wkrótce wcisną wam ją siłą,

nie szczędząc kar, wyroków, środków,

aby w was zabić pamięć przodków.

Książki, zapisy, spalą skrycie,

popioły słuszny wiatr rozwieje,

by wmówić wam że wasze życie

od wczoraj trwa – a o czym śnicie

to tylko w waszych snach istnieje…

I tylko czasem wiatr zbudzony,

który popioły wirem kręci

przyniesie wiersz niedopalony,

który zazgrzyta wam w pamięci.

Mglistym wspomnieniem zakazanym,

niesłusznym rymem, prawdy słowem,

i zrozumiecie. I łza spadnie,

gdy pochylicie nad nim głowę.

Lecz taki strzępek to niewiele,

i pewnie braknie juz wam chęci

by szukać dalej w tym popiele

co wypalono wam z pamięci.

I chociaż, gdzieś na świata skraju,

gdzie nie dotarły nowe prawa,

ludzie wciąż dobrą pamięć mają

– to będzie zbyt daleko dla was.

Bo to by mogło mieć złe skutki.

A więc wasz łańcuch będzie krótki…

/Miroslaw Krupinski, Australia/