WEZMĘ NIEBO W RAMIONA...

WEZMĘ NIEBO W RAMIONA…

Wezmę niebo w ramiona daleko od ludzi

Dziś gorzka niczym piołun w smaku wolność moja

Ci co uwierzyli że można ją kupić

Stoją z naiwną wiarą w cudzych przedpokojach

Śpieszę się zatem kochać to co pozostało

Z naszej prawdziwej wiary dumy i pamięci

Odmawiam coraz dłuższe modlitwy za zmarłych

Z nadzieją że mnie słyszą wszyscy polscy święci

Bóg patrzy coraz mroczniej z przydrożnego krzyża

Rozmawia czasem długo z ptakiem lub kamieniem

Niewielu dziś przystaje aby Go posłuchać

Świat słucha brzęku monet ... reszta jest milczeniem...

A tyle trudnych pytań stoi wciąż przed nami

O los naszej Ojczyzny - o nasze sumienie

Na żadne z nich nie znamy przecież odpowiedzi

Prócz tej że Bóg jest dobry  - dobry nieskończenie

Że wciąż nam przecież rzuca ratunkowe koła

Że wciąż nam daje z nieba nadzwyczajne znaki

Że w nas nie zwątpił dotąd - chociaż my wątpimy

Czy potrafimy odnaleźć Jego boże szlaki..?

Sam oto czule pukasz różańcem do nieba

Bóg tych co w Niego wierzą nie trzyma za progiem

I choć mój Naród ciężko poraniony grzechem

Wierzę że w imię Matki będzie stał przed Bogiem !