SIEDEMNASTY WRZEŚNIA

Ja ten nóż jeszcze w plecach wciąż czuję

Gdy odwracam się z lękiem do Wschodu

Zimną klingą przeszywa mi serce

Tamta zdrada Naszego Narodu!

Tamten wrzesień wciąż krwawi pamięcią

Podeptaną godnością i trwogą

Siedemnasty września powraca

Naszą polską męczeńską drogą

I te krzyże niesione do Boga

Przez mogiły łagry i chłód

Gdy oprawca nas szczuł nienawiścią

Poprzez Polską Golgotę na wschód

Wciąż cień Jałty jak wyrok Judasza

Za plecami nam stoi i trwoży

Znów szarpiemy się w dusznym uścisku

Zaciskanej przez wrogów obroży

Więc znów krzyże i krzyże przed nami

Pokrwawione od myśli me czoło

Zamiast rąk wyciągniętych życzliwie

Podła zgraja szyderców wokoło

I ta pamięć jak ostrze bagnetu

I ta łza ołowiana w mej głowie

Siedemnasty września powraca

W powtarzanej przez wrogów zmowie…

Bo nóż w plecy to dziś polityka

To skuteczność łgarstw dyplomacji

A standardem narzędzie zdrady

Nie sumienie argumentem racji

Więc gdy chmurzy się dziś nad nami

Orłów czarnych lot niespokojny

To o Kresach śnimy  koszmary

Z krwi morderców upiory wojny

Brak pamięci w milczeniu tchórzy

Wrzask pomników podły nad nami

I policzek Tym co przeżyli

Krwią spisany dramat Ich łzami

I niepokój który tak trwoży

Siedemnasty jak krwawa przestroga

Gdy się wrzesień znów w jarzębinach

Krwawi znowu jak  tamta droga…

A ścieg krwawy wzdłuż brzegów Wisły

Wciąż szarpany z lewa i z prawa

Przez odwiecznych wrogów Polski

Jak kość bestii celem Warszawa!

Więc ten nóż który w plecach wciąż czuję

Gdy odwracam się z lękiem do Wschodu

Zimną klingą przeszywa mi serce…

Tamta zdrada Naszego Narodu !