POKUTA

POKUTA

to nie Naród trzeba

rzucać na kolana

ale tych co grzebali

w Jego świętych ranach

niech nam pokorą

nie pętają woli

pacyfikacja dumy

tak jak rana boli

i miłosierdziem

niech nas nie tumani

przebrana w ornat

grupa podłych drani

tyle razy nienawiścią

los nasz przybijali

że pora byśmy wreszcie

z krwawych kolan wstali 

i wreszcie sprawiedliwego

sądu doczekali

by ci co zasłużyli

dziś pokutowali

Ty nas Matko! przytul

opatrz to co boli

wyprowadź nas wreszcie

z wiekowej niewoli

łotrów co  gnębili

kłamstwem i żelazem

za Twoim się chowają

Maryjo! obrazem

oderwij nas od krzyża

przywróć nam nadzieję

gdy znów wróg śmiertelnie

naszym domem chwieje

tak długo cierpieliśmy

za ten świat zepsuty

pora byśmy skończyli

ciężki czas pokuty

i podnieśli z dumą

pokrwawione ciało

co by na przekór łotrom

w prawdzie zmartwychwstało !