KŁADĘ U TWOICH KOLAN MĘCZEŃSKĄ WARSZAWĘ!

w ruinach i kanałach Ich tragiczna droga

a „P „ zakotwiczone boleśnie i krwawo

i czy pamiętasz jeszcze tamtą krew i wielkość

szklana - wysoka - nowa – i - gwarna - Warszawo !

czy ta krew w nas zakwitła wolnością i dumą

tłamszoną poprzez lata czerwoną zarazą

czy umiemy popatrzeć historii odważnie

jak Ci młodzi wrogowi śmierci i rozkazom...

bo obcy dziś nas uczy pamięci powstania

a w nich ta hekatomba ciągle grozą płonie

Ci co przeżyli gorzko mówią o historii

załamując wśród mogił roztrzęsione dłonie

to jeden z Twoich krzyży w Twych dziejach Ojczyzno !

i czy to już ostatni na drodze ku Tobie

Boże! co nas doświadczasz Wschodem i Zachodem

Ty! weź przytul nas czasem z miłością ku sobie

byśmy ciągle wierzyli że wciąż jesteś z nami

i że nasze cierpienia do Ciebie prowadzą

przez krzyże co nam wkładasz bo to Ty! nas kochasz

choć nas inni i Ciebie jeszcze nie raz zdradzą

połóż mi Panie! dłonie na płonącą głowę

klękam u Twoich kolan gdzie Twe stopy krwawe

bo to nie pycha Chryste! że tak nieudolnie

kładę u Twoich kolan męczeńską W a r s z a w ę !