JA TOBIE POLSKO! MATKO MOJA!

i z zachodu i wschodu Polski zagrożenie!

ale największy wróg pod polskim dachem trwoży

ten który zdradza… który się zaprzedał wrogom

ten co w krwiobiegu Narodu trucizną nas morzy

ten co wisi u klamki w Berlinie w Brukseli

lub mu na Kremlu dzwonią  fałszywe zegary

co za czerwoną czy za złotą gwiazdę idzie

bo mamona judaszowym znakiem jego wiary

oni są jak śmiertelna niszcząca choroba

co zżera nas od środka podstępnym sposobem

jak mroczna perspektywa dla naszej przyszłości

jak grabarz co się cieszy wykopanym grobem

musimy najpierw zwalczyć te straszną chorobę

aby zatrzymać groźny krwotok emigracji

przemieć stado gojów w obrońców sumienia

tak by Bóg oraz Honor były znakiem racji

trzeba zatem odzyskać tożsamość i dumę

siłę wspólnego celu co nas poprowadzi

nadziei i miłości do Matki – Ojczyzny

jedynie Matka przecież nigdy nas nie zdradzi

nie nazywajmy Matką zdrajców oraz wrogów

tych co przebrani kłamstwem za polskich patriotów

rozszarpują  Ojczyznę na prawo i lewo

w demokratycznym tańcu ale dla idiotów

Siostry i Bracia ! Polacy! - to śmiertelny bój!

o naszą przyszłość tożsamość oraz przetrwanie

miejcie odwagę zerwać maski z twarzy wrogów

niech kłamstwo i zdrada w świetle prawdy stanie

nikt nam nie będzie zrzucał ochłapów wolności

ona jest w nas - nie w prawie obcych komisarzy

gwarancjach Judaszy światowej dyplomacji

czy w zmowie faryzeuszy oraz lichwiarzy…

P.S

BESKIDY UKOJENIE….

Znowu jestem w twoich zielonych ramionach

by odzyskać spokój nadzieję i wiarę

bo  gdy bije twe serce odwiecznej przyrody

już nie patrzę z trwogą na żadne zegary

opowiadaj swym szumem Lesie o nadziei

co nastaje po burzach co przeszły górami

opowiadaj o spokoju co zawsze powraca

gdy sam Bóg się pochyla z miłością nad nami

by przywrócić nam wiarę w godzinie zwątpienia

gdy wyrwani jaki drzewo razem z korzeniami

leżymy tak bezradni rzuceni na  zbocze

bez wiary że wstaniemy złamani burzami

ale ziarno nadziei co upadło w ziemię

niesie w sobie tę pamięć co życie buduje

to z niego znów wyrośnie to złamane drzewo

które życiem w koronach marzeniem pulsuje

znowu jestem w twoich zielonych ramionach

by w nich odnaleźć spokój i ducha pogody

zrośnięty z tobą Lesie gdzie beskidzkie gronie

kołyszą moje serce symfonią przyrody…

i każdym dniem gdy wrastam w zielony krajobraz

wiem że to z nim się zrosnę bo dzisiaj to czuję

i będę jego kroplą co w sercu Beskidów

w jego zielonym sercu krwiobiegiem pulsuje…

Matka nas obejmie ramionami zagonów

będzie się modlić cierpliwym szumem lasów

radosnym śpiewem ptaków…gwarem tych co za nami

pójdą z rachunkiem sumienia w bramę przyszłych czasów…