GDY TCHÓRZ NAS POPROWADZI PO FAŁSZYWYCH DROGACH...

Na PRAWDZIE nie można dziś zrobić wielkiego Ynteresu...

A honor, Ojczyzna, Bóg Wszechmogący..., to są przeszkody, a nie wykładnia. . .

Bestia Kazimierzu,  bestia zawładnęła nasze terytorium...i jedynie łaski u Stworcy wypraszać nam trzeba i... ratować kogo się da...

Pozdrawiam serdecznie

Krzysztof

Witaj!

Wiersz piękny i dobry.

Lecz dałeś się zbytnio poddać złym emocjom.

Przecież wiem, że jesteś nie tylko prostym poetą, ale także filozofem, myślicielem, intelektualistą.

I tu, w tym wierszu widzę pewną sprzeczność.

Czy sądzisz, że cokolwiek robimy, nie jest zamysłem Boga? Prawda, dał nam, wypędzając z raju, gdy zgrzeszyliśmy po raz pierwszy, wolną wolę. To oznacza również prawo do grzechu i prawo do pomyłek. Lecz nie oznacza to, że nas porzucił i możemy robić, co nam się żywnie podoba. On czuwa nad nami. A co dla nas najważniejsze, przedstawił w tablicach, dziesięciu przykazaniach i w naukach syna swego, Jezusa Chrystusa. Jakoś nie pamiętam, by nakazał nam ciągle chodzić z podniesioną głową i na pierwszym miejscu stawiać honor. Wprost przeciwnie - Pan Nasz chyba bardziej ceni pokorę i skromność. Dlaczego mnisi, najbardziej oddani Bogu ludzie, chodzą zawsze z pochyloną głową, a twarz często zasłaniają kapturem? Czy duma jest cnotą, czy grzechem? Dumnie podniesiona głowa, otwarta przyłbica i ten honor na pierwszym miejscu, to wytwory i legendy, które przetrwały od średniowiecza, o rycerzach na białych koniach.

Bóg nakazał nam walczyć ze złem. Z bestią. Z szatanem. Czy określił nam i wytyczył ramy ograniczeń, jak nam wolno ze złem walczyć. W Biblii jest wiele przykładów, jak bogobojny człowiek wygrywał z wrogiem podstępem. Wygrywał sprytem. Nie przeczytałem słów potępienia.

Czy nie najważniejszym jest osiągnięcie celu? Osiągnięcie dobra poprzez swój rozum, a nawet grzechy, które nam zostały udostępnione. Szlachetnie jest być człowiekiem dumnym, pełnym honoru, który się nigdy nie załamał i nie załamie. Lecz, czy nie jest to tylko w naszym odczuciu, gdy tworzymy bohaterów? Czy Panu Naszemu również na tym zależy?

Jeden nasz wielki, Juliusz Słowacki, w "Grobie Agamemnona" pisał:

"...

Ani mię teraz moja małość wstydzi,

Ani się myśli tak jak orły ważą.

Głęboko jestem pokorny i cichy

Tu, w tym grobowcu sławy, zbrodni, pychy! —"

A Adam Mickiewicz w "Dziadach":

"...

I dasz ich wszystkich wygubić za młodu,

I pokolenie nasze zatracisz do końca? -

Patrz! - ha! - to dziecię uszło - rośnie - to obrońca!

Wskrzesiciel narodu,

Z matki obcej; krew jego dawne bohatery,

A imię jego będzie czterdzieści i cztery.

Panie! czy przyjścia jego nie raczysz przyśpieszyć?

Lud mój pocieszyć? -

Nie! lud wycierpi. - Widzę ten motłoch - tyrany,

Zbójce - biegą - porwali - mój Naród związany

Cała Europa wlecze, nad nim się urąga -

"Na trybunał!" - Tam zgraja niewinnego wciąga."

Fakt... to były inne czasy. Ale obaj byli wieszczami. Ponadczasowi.

Czego i Tobie życzę