DZIWNY KARNAWAŁ Z RANĄ NA PLECACH CZERWONĄ PRĘGĄ I KULĄ W GŁOWIE...

zdradzone Wilno! sprzedany Lwów!

wschód odrąbany zdradzieckim ciosem!

Cieszyn przecięty Olzą na pół

milczy śmiertelnie nad swoim losem!

trwożne milczenie wierzb poranionych

nawet tu ptaki nie ścielą gniazd

nie pamiętamy polskiego nieba

ani prawdziwych na niebie gwiazd

kram rozłożony pośrodku placu

gdzie polski jarmark klątwa i zdrada

drobnych złodziei złowieszczy taniec

i gorzka prośba polskiego dziada

dziwny karnawał z raną na plecach

czerwoną pręgą i kulą w głowie

pod Twą obronę Matko wołamy

żre nas gangrena w czynie i w słowie

potrójne krzyże wbite w wybrzeże

zamiast latarni świecą wśród mroku

Naród zatacza się w groźnym tańcu

w splątanym rytmie unijnych kroków

Niemiec potrząsa worem mamony

Francuz paluchem wskazuje kąt

kilku sługusów głośno feruje

sprzedajnym tchórzom wyrok i sąd

kto nie ma Boga na swym sztandarze

ten nie zrozumie siły honoru

temu Ojczyzna nie będzie Matką

ten będzie tylko sługusem dworów

kto rzucił Matkę i zdradził dom

i kto odrąbał swoje korzenie

temu zabierze burza dach

tego powali burzy tchnienie..

śmierć nam zagląda dzisiaj w oczy

cywilizacja śmierci trwoży

eutanazja  dla  Narodu

jak pętla sznura ból obroży

i smycz germańska cień nad nami

gnijąca wiara  Europy

i groźne morze  barbarzyństwa

liżące zdradą nasze stopy

i ten nowotwór w naszym ciele

co wciąż odrasta siłą zdrady

który od wieków jak przekleństwo

z wrogami tworzy złe układy

i w blasku chanukowej świecy

idzie przez wieki chwiejnym cieniem

przez krwawe daty  i powstania

depcząc w nas wolność i sumienie

zostało nam więc  tylko męstwo

nasza odwaga  siła woli

sami musimy grobu kamień

dźwignąć! bo wróg nas nie wyzwoli!

będą nas szczuli demokracją

psem tolerancji…kłamstwa batem

trzeba nam twardo stać na swoim

wyrwać niewoli nienawistną kratę

skąd tylu głupców? skąd tylu zdrajców?

skąd tylu wokół Judaszy i drani

że jesteś Polsko! niczym ladacznica

co własną Matkę opluwa i rani!

która straciła pamięć i tożsamość

i nie potrafi odnaleźć sumienia

i nie rozumie godności i dumy

Boga Honoru i sensu istnienia

i zamroczona trucizną Zachodu

idzie na oślep w stronę zniewolenia

jedynie dzwonek mamony ją budzi

z tego letargu zmory i uśpienia

garstka się krwawi jeszcze przed pałacem

nie ma kto stanąć dzisiaj w  ich obronie

gdy barbarzyńcy wyciągają z nagła

po naszą wolność swoje brudne dłonie

umierasz Polsko tak jak ci przed nami

z Krzyżem na piersi wśród chichotu wrogów

niosąc swą krzywdę i swoje nieszczęście

frasobliwemu pośród krzyży Bogu

na miłość boską! czy miłości nie ma..?!

i już się czerep tylko w domu tłucze

i szatan śmieje się nad światem

bo nam wyrzucił do wolności klucze!