Parszywe pochodzenie aparatu sądowego w pl -część II

Początkowo aparat sowieckiej komuny  nie dysponował odpowiednią ilością kadr, by możliwe było zdominowanie przez NICH sądownictwa powszechnego. Zostało ono jedynie w pierwszym okresie funkcjonowania - z konieczności także oparte się o kadry przedwojenne, co spowodowało, że zostało ono przez władzę komunistyczną obciążone "domniemaniem reakcyjności"[1]. Powodowało to ,że zasilały one personalnie niemal wyłącznie sądownictwo cywilne, Ponieważ nieliczni już wskutek niemiecko sowieckiej eksterminacji polscy przedwojenni sędziowie , adwokaci  o wysokim morale nie dawali gwarancji rzetelnego legalizowania planowanego ludobójstwa , od początku nastania nowej władzy przez następne 12 lat  za sprawą sowieckich ukazów całość jurysdykcji sądowej przeniesiono  nielegalnie z pogwałceniem polskiego ustawodawstwa ,do tzw. sądownictwa wojskowego. Równocześnie prowadzono w sposób mniej jawny eliminację  kadr wymiaru sprawiedliwości okresu niepodległości niewygodnych bolszewickiemu reżimowi. Na podobnej zasadzie ,dla której owe bolszewickie sądownictwo miało do końca zniszczyć kadrę państwową niepodległej Polski –zarówno tą dotychczasową jak i mogącą się odrodzić przyszłą, Bardzo już zdziesiątkowanych podczas wojny pracowników wymiaru sprawiedliwości, poddano w pierwszych latach po wojnie kolejnym represjom: przykładowo w Kielcach. sowiecki komendant kielecki wezwał wszystkich pracowników wymiaru sprawiedliwości na rzekome spotkanie z przedstawicielem rządu tymczasowego. ,,Tłumnie przybyli sędziowie, prokuratorzy, urzędnicy, aplikanci, adwokaci, notariusze, nawet woźni sądowi. Wszyscy zostali wyaresztowani i wywiezieni. To samo spotkało magistraturę radomską"[2].

Początkowe braki kadrowe i niechęć niektórych przedwojennych prawników do powrotu do służby sprawiedliwości likwidowano w drodze nakazów administracyjnych, a  przede wszystkim naborem i szkoleniem kadr kolaborantów gotowych na podjęcie roli przypisanej owemu sądownictwu przez sowieckiego okupanta.  Od początku podkreślano konieczność wprowadzenia sędziów "nowego typu", traktując powrót do wymiaru sprawiedliwości "prawników burżuazyjnych" jako stan przejściowy. Największą wagę przywiązywano do spraw karnych i starano się właśnie te wydziały sądów obsadzić zawisłymi sędziami - tych, do których władza nie miała zaufania kierowano do rozpatrywania spraw cywilnych. Na przejęcie kontroli nad sądownictwem składało się wiele elementów, jednak najważniejsze: upolitycznienie składów sądzących oraz wyjęcie z zakresu działania sądów powszechnych zdominowanych przez prawników przedwojennych spraw karnych. Założenie realizowano poprzez likwidację niezależności sędziów oraz wprowadzenie sędziów niezawodowych - czyli ławników do składów sądzących.

Nacisk na sędziów realizowano na wielu płaszczyznach. Został on zalegalizowany poprzez dwa dekrety z 4 XI 1944 r. o upoważnieniu do przenoszenia sędziów na inne miejsca służbowe oraz z 27 XII 1944 r. o tymczasowym unormowaniu stosunku służbowego i zaszeregowaniu funkcjonariuszy państwowych, który zrównał sędziów z urzędnikami. Dodatkowym elementem wpływu na kadry sędziowskie było z jednej strony masowe kształcenie "sędziów nowego typu", z drugiej natomiast wprowadzanie do składów sądzących osób bez merytorycznych kwalifikacji, natomiast dyspozycyjnych wobec reżimu. Formalizował te działania dekret z 22 I 1946 r. o wyjątkowym dopuszczeniu do obejmowania stanowisk sędziowskich, prokuratorskich i notarialnych oraz do wpisywania na listę adwokatów. 

Kadra nowego ,,wymiaru sprawiedliwości’’ była dobierana i przygotowywana na analogicznych zasadach jakie obowiązywały przy tworzeniu polskojęzycznej Czeka/UB która także przewrotnie na wspak do przypisanych jej zbrodniczych zadań przyjęła nazwę Ministerstwa i Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego’’. Podobnie jak miało miejsce w LWP i bezpiece: faktycznymi nadzorcami struktur ,,polskiego sądownictwa’’ zostali przeniesieni służbowo z sowieccy oficerowie:

Na przykład p. w sierpniu 1945 r. na 288 oficerów wojskowej służby sprawiedliwości 30 było obywatelami ZSRS[3] . Istotniejsze jednak od ich liczby, jest rola jaką przypisano sowieckim oficerom w tworzonym i rozbudowywanym "aparacie sądowo-prokuratorskim". To oni mieli decydować o obliczu "polskiego" sądownictwa wojskowego to oni zostawali szefami sądów, czy prokuratur i zasiadali w Najwyższym Sądzie Wojskowym i Naczelnej Prokuraturze Wojskowej.

Obok oficerów, czyli doradców sowieckich przy Najwyższym Sądzie Wojskowym, Naczelnej Prokuraturze Wojskowej, i Zarządzie Sądownictwa Wojskowego w  ministerstwie sprawiedliwości dominującą rolę odgrywali żydowscy komuniści na czele z wiceministrem sprawiedliwości Leonem Chajnem, który faktycznie, w niczym nie licząc się z ministrem figurantem H. Świątkowskim, trząsł całym resortem.

Nie było takiego sądu ani prokuratury w wojsku, w której oficerowie żydowskiego pochodzenia nie piastowaliby kluczowych stanowisk. W Departamencie Służby Sprawiedliwości stanowiska szefa Departamentu, szefów Wydziałów, Radców i Inspektorów piastowali oficerowie tegoż pochodzenia[4].W Najwyższym Sądzie Wojskowym funkcje zastępców Prezesa bądź sędziów NSW pełnili: Marian Muszkat[5], Oskar Karliner, Marcin Dancyg[6], Leo Hohberg[7], Roman Vogel vel Rawicz, Marian Rozenblit, Marian Berton, Józef Weishaupt vel Warecki, Rubin Szwajg[8]. W Naczelnej Prokuraturze Wojskowej stanowiska zastępców Naczelnego Prokuratora, szefów Wydziałów i Prokuratorów pełnili: Hersz Fink vel Henryk Podlaski[9], Maksymilian Lityński (Lifsches), Stanisław Lex-Majewski, Marian Frenkiel[10], Mieczysław Bogucki, Feliks Aspis, Edward Gol, Witold Grodziński, Adam Masz, Jerzy Modlinger, Tadeusz Miernik, Mojżesz Ponarski, Zenon Rychlik, Feliks Słonimski, Rubin Szweig, Włodzimierz Winawer, Emil Ziegler Henryk Zelnik.[11] Czy Kazimierz Graff[12]

 Dalsze zwięczenie koszernej diaspory w  aparacie prokuratorsko sądowniczym w okresie wdrażania sowieckiej okupacji stanowili m.in : Stefan Zygmunt Kurowski [13], Maciej Maksymilian Majster[14],Władysław Dymant[15],Beniamin Wajsblech[16], Wilhelm Świątkowski[17], Emil Merz, Gustaw Auscaler, Igor Andrejew, Roman Kryże[18], Mieczyslaw Szerer ,Teofil Karczmarz to następni sędziowie NSW

Ilia Rubinow[19],Chale Smen vel Jakub Lubowski[20], Benedykt Jodelis, Eugeniusz Landsbergis , Pualina Kern, Leon Prenner- cała piątka to prokuratorzy Prokuratury Generalnej. Wymienione przykłady to tylko malutka część osobników kadr kierowniczych aparatu zbrodni . Także sekcje tajne Sądów powołane przez wiceministra MBP Żyda Romana Romkowskiego jakie miały wydawać wyroki śmierci na największych polskich patriotach [21]były zdominowana przez żydowski element: z tej nominacji do składów owych faryzejskich sądów należeli m.in. Emil Merz, Igor Andrejew i Gustaw Auscaler , czy też Maria Sand vel Górowska[22].

Składy owych bolszewickich trybunałów –bo nazwa sądy ,poza propagandowym nie ma żadnego faktycznego uzasadnienia-  także na niższych szczeblach uzupełniał ochoczo element z żydowskim pochodzeniem. Dla tego narybku tworzono tzw. szkoły sędziów i prokuratorów- kuźnie zbrodniczych kadr –gdzie dokonywano selekcji kandydatów pod kątem ich przydatności jako przyszłych morderców w togach i dokonywano ich amoralnej bolszewickiej indoktrynacji.[23]