Miller: wypadek wydarzył się ok. ósmej (29.07.2011)

Ta prosta wykładnia – ukryta przed (skromnym, ale pięknym) umysłem „przeciętnego Polaka” - spowodowała wielkie zamieszanie wśród inteligenckich elit zamieszkujących nasz nieszczęśliwy kraj.
PYTANIE „co teraz?” - nie zostało otrąbione tylko z tego powodu, że tak pomyślnie układające się scenariusze społeczne: „my-wy”, cfitowcy-zamachowcy, wreszcie (by skorzystać z najnowszej propozycji BeKomorowskiego) radykałowie(maskirowicze)-racjonaliści(dyć pokazali w telewizji!), że więc te ukształtowane wytężoną pracą śledczą (od wypadku lotniczego do ogłoszenia „Raportu Millera”) i rzec można „obrosłe w solidne podstawy” publiczne animozje, które zdążyły już zagrzać swoje miejsca na publicznej barykadzie -
- NAGLE UNAOCZNIŁO WSZYSTKIM, do jakiej kompromitacji mogłoby dojść…

Nie można więc zbytnio się dziwić, że niejako jednocześnie, wspólnie i „ponad podziałami” postawiono na Zgodę i Bezpieczeństwo: wtedy to, latem 2011 roku, zawarto tę cichą umowę
„ludziom nic nie mówimy” (za które to hasło, jakże prorocze!, awansowała chyba wówczas właśnie b. konsul, niejaka Putka).
I tak było do dziś, a raczej do wczoraj (dla czepialskich: do dwa tygodnie temu), kiedy to nachalny bloger propatrian wygrzebał z zakamarków obszernego, pięknie udokumentowanego i przede wszystkim państwowego, OFICJALNEGO „Raportu Millera” to umieszczone tam może przez nadmierną pedanterię, a może przez ostrożność procesową, trochę (jak na głowę owego „przeciętnego Polaka”) nadto zagmatwane, zdanko:
Wschód słońca w Smoleńsku w dniu wypadku był o godz. 03:02. Wypadek zdarzył się w porze dziennej, około trzech godzin po wschodzie słońca.
i pytanie to na zgubę i sromotę „nas wszystkich” bezczelnie i niecnie odkurzył.
A cóż niby teraz, nie bójta się chłopy, ten odgrzany kotlet, zaszkodzić komu może?

Po pierwsze – nie kotlet to, a pasztet – i to szkodliwie nieświeży, trutka prawie na te wszystkie myszopodobne; po drugie: na dwunożne (znaczy te mądrzejsze od gryzoni) – niestety też (trutka), w dodatku łączy ona, „w bulu i beznadzieji”, wszystkich dotąd antagonistów – aktorów tej zajmującej tak wielu (choć korzystnej dla tak niewielu) gry politycznej, gry z przemyślanym scenariuszem, wreszcie gry w zasadzie fair (faule się oczywiście zdarzać musiały); łączy najzagorzalszych przeciwników!

I to, pomijając „prostaczków”, szerokie spectrum:

Polityków i Ich Klientelę - nieważne, zwolennicy wypadku, czy zamachu (rządowi czy opozycyjni), Państwo Dziennikarzy (w tym, z przeproszeniem, „śledczych”); Państwo Jajogłowych (Profesorów i Asystentów); Państwo Analityków (w tym, oczywiście czołowych Blogerów – a jak!) i kogo tam jeszcze, z osób wypowiadających się publicznie, chcecie:

WSZYSCY ZAMIETLI POD DYWAN najważniejszą informację o Tragedii! Wszyscy! Bez wyjątku! Zamietli i czekają: kto łeb wychyli, tego zagadać, zakrzyczeć, ocalić swoje ciepłe miejsce przywódcy lemingów – nic się nie stało, lemingi, nic się nie stało!

A gdzie obowiązek dojścia do prawdy o Tragedii Narodowej? Gdzie rzetelność wobec narodu? W…! Nasza chata z kraja!

Łajdaki.
To, co się wydarzyło w Smoleńsku – wydarzyło się ok. ósmej czasu polskiego; „gospodarze terenu” nie spieszyli się z ogłoszeniem „wypadku”; dali sobie godzinę (pamiętacie jeszcze? – przez dwa tygodnie mówili, że była 8.56!) na przygotowanie „scenerii powypadkowej”.

I tylko pomyśleć, że gdyby było tak, jak powiedzieli – to po co mieliby to ukrywać?
Więc to był zamach: na Pana Prezydenta z Małżonką, Dowódców WP, szefa NBP… na Państwo Polaków!
A dlaczego „nasi” to ukrywają? Współpracowali jawnie, czy tajnie? Wojny się podobno bali – ale teraz, co ich powstrzymuje? Strach?

Tak jest – strach; strach przed kompromitacją.

Dość już tego!