Stąd do księżyca...

 

Od Hiszpanii dzieli Polskę tyle ile Polskę od... no własnie, musiałbym napisać San Marino, Wyspy Owcze czy też Andora lub inny Lichtenstein, chociaż i to piszę nie z pełnym przekonaniem. Takie mecze są nam potrzebne. Może nie tyle nam, co decydentom, bo tylko wtedy jest jakaś szansa, że ktoś się wreszcie obudzi.

Nie mogę winić zawodników za to, że tak mało potrafią. Nie mogę też winić Smudy za to, że mimo wszystko, chce z nich coś tam "wyciosać". Nie pocieszajmy się, że Jeleń, że Obraniak, bo to naprawdę nic nie zmieni. Na jakiś odczuwalny sukces w piłce nożnej, reprezentacyjnej, przyjdzie nam poczekać conajmniej 10 lat, bo tyle trwa cykl szkoleniowy piłkarza, zanim rozpocznie grę na serio na polskich, czy też zagranicznych boiskach.

 

Wielokrotnie pisałem i nie chcę się powtarzać. System szkolenia młodzieży w Polsce jest archaiczny. Jeżeli nie nastąpią w nim zmiany od natychmiast, to dalej będziemy skazani na to, co zobaczyliśmy wczoraj.

Wczoraj też napisałem notkę na temat pressingu w piłce nożnej. Wszyscy też wczoraj, na własne oczy zobaczyliśmy Hiszpanów, którzy atakowali naszych zawodników już na 20 metrze od naszej bramki. Starczyło im sił przez 90 minut.

 

Czy my też graliśmy pressingiem ?

Nie graliśmy, bo po prostu zawodnicy nie wiedzą co to prawdziwy pressing. Nie są na tyle wszechstronni i wyszkoleni, żeby próbować przeszkodzić takim Hiszpanom. Ta bezradość naszych graczy była dla mnie wyjątkowo bolesna. Czuję się jak zbity pies, myślę, że nie tylko ja.

 

Stąd do księżyca... na piechotę.