"Pani od Misi", :))

Siedzę sobie między sosną a świerkiem i czytam zaległe lektury. Ptaszek kwili, słoneczko świeci,cicho, spokojnie i cudnie. Wtem Banderas Desperado w mojej "komórce" przerywa tę słodycz istnienia. Niechętnie, lecz uprzejmie nawiązuję kontakt : Halo ?
Z drugiej strony : Misia to ty ?
Wyprowadzam z błędu : Nie, to pomyłka.
Rozmówczyni ma odmienne zdanie : Żadna pomyłka ! Proszę zawołać Misię.
Lekko poirytowana powtarzam : Pomyłka.Proszę powiedzieć, z jakim numerem chce się pani połączyć ?
Rozmówczyni posłusznie melduje : 500 ... ...
Nabieram nadziei na pokojowe rozstanie : No, właśnie ! Końcowe cyferki błędne.

Pani "od Misi" rozkręca się : Coooo ?! Pani mi będzie mówić że ja nie wiem pod jaki numer mam dzwonić ?! To jest dobry numer!
Okazuję dobrą wolę : Dobry, jak każdy inny, ale BŁĘDNY.
Moja rozmówczyni nie poddaje się : Proszę natychmiast zawołać Misię !!
Tu moja i tak nadwątlona cierpliwość zaczyna się dramatycznie wyczerpywać, już lecę na rezerwie : Nie jestem Misia, nie znam Misi, proszę uważnie cyferka po cyferce wykonać WŁAŚCIWY numer !
Z drugiej strony emocje nie maleją, wprost przeciwnie : No tak, Misia uprzedzała, że nie pozwolisz jej ze mną porozmawiać !

Zaczynam być niemiła : Do jasnej cholery, nie jesteśmy na ty,a Misia / tu kombinuję, czy Misię uśmiercić czy ocalić /....poszła na jagody. Co jej powtórzyć jak wróci ??
Moja rozmówczyni, z jakimś niedowierzaniem : aaaa, to ty Pelasiu ! Wiedziałam....
W tym momencie moja irytacja poległa w walce z rozbawieniem, i ryknęłam śmiechem. Głośnym, szczerym i nie zakłóconym wyrzutami sumienia. Pani od Misi wreszcie się wyłączyła.

Ta rozmowa jakoś mi przypomina wcześniejszą, na przystanku autobusowym. Facet znudzony oczekiwaniem na autobus, i chyba zmęczony dniem poprzednim, postanawia głośno rozwikłać dręczące go pytanie : Czym sobie zasłużył Lech Kaczyński na Wawel.
Podjęłam ochoczo wyzwanie i poleciałam : Wygląda pan na rozgarniętego, a tymczasem wiedzy o Prezydencie Kaczyńskim za grosz. Tu monolog z mojej strony o patriotyzmie, wszechstronnej erudycji, wykształceniu, intuicji politycznej, ukochaniu Ojczyzny, planach budowy porozumienia z krajami postsowieckimi, o Gruzji, o miłości do żony, matki, etc..., o haniebnym traktowaniu za życia a również po niewyjaśnionej Tragedii Smoleńskiej.
Pan leming otworzył usta i rzekł : no tak, ALE ...i posypały się bzdurki bajdurki, rodem z palikociarni.
Próbując kontrolować słowa, z połowicznym sukcesem, nagle zauważyłam, że pan leming ma ....rozwiązaną sznurówkę.
I zaczęłam się śmiać, i to go bardziej ugodziło niż moje wcześniejsze argumenty..Jak "panią od Misi" :)) I autobus nadjechał, pan leming rozzłoszczony odjechał, a ja - mimo rozchichrania - poczułam ukłucie w sercu. I smutek, że są tacy Polacy, tacy "nie moi".

Wszystkim życzę wspaniałych wakacji, urlopów w pięknych okolicznościach przyrody. A na wakacyjną lekturę polecam / kto nie czytał wcześniej /: LECH KACZYŃSKI PORTRET.