Jak Premier Tusk Prezesa Kaczyńskiego uratował?

 Gdy przeczytałem tytuł, który mi się napisał, to sam nie chciałem w coś takiego uwierzyć.  

 I rozum i serce mówiły mi, że to nie może być prawda. Jeszcze raz zajrzałem do internetu, przeglądnąłem notatki i wyszło mi, że jednak uratował. Uratował od hańby i co najmniej długiego więzienia. Uratował nie tylko Pana Prezesa, ale właściwie wszystkich posłów prawicowej opozycji. Skąd to wszystko wiem? No dobrze – przyznaję się. Wiem to od samego Premiera, chociaż chyba nawet on nie zdaje sobie jeszcze sprawy z tego, co właściwie zrobił. Gdyby to dotarło do jego świadomości, też by chyba miał w to ciężko uwierzyć, a gdyby zrozumiał, może nawet uroniłby niejedną łzę. Ale po kolei:

 Jak wiemy Pan Prezes Kaczyński i jego partia złożyła wniosek do sejmu RP, aby ten podjął uchwałę mającą zobligować rząd Rosji do przekazania Polsce wraku samolotu TU – 154 M.

 Szczególnie ostro sprzeciwił się temu Premier, który stwierdził m. in.:

 „W projekcie, w którym czytamy, że Sejm RP zwraca się do Federacji Rosyjskiej, bo rząd polski nie podejmuje wysiłków w sprawie zwrotu wraku – takie postępowanie jest właśnie zdradą.” I dalej „W historii Polski tego typu działania przeszły do historii zdrady narodowej”

 Dla mnie sprawa jest prosta. Postępowanie prawicowej opozycji Premier nazywa zdradą, a nieco dalej uzupełnia, że zdradą narodową. Premier mówi to w swoim przemówieniu w sejmie, więc mówi to świadomie, chyba wie co mówi i bierze za to pełną odpowiedzialność. Przecież w tak ważnej sprawie Premier by nie kłamał, bo w innym przypadku wszyscy posłowie by się oburzyli – a większość jednak oklaskiwała Premiera, co znaczy, że się z tym zgadzała. Rozumiem więc, ze gdyby doszło do uchwalenia wniosku PiS-u, to doszłoby również do przestępstwa zdrady narodowej. A jak karze się winnych zdrady narodowej? Aż ciarki mi przeszły po plecach. Przecież Jarosław Kaczyński i posłowie PiS-u byli o krok od unicestwienia. Trudno mi to pisać, ale opozycja prawicowa sama by się „dorżnęła”, gdyby nie dobre serce i pomocna dłoń Pana Premiera, który swym wystąpieniem zapobiegł ich zdradzie. Już lecieli, jak ćmy do ognia. Gdyby nie to święte wzburzenie Pana Premiera i jego stanowczy sprzeciw, to aż boję się pomyśleć, co by było? Nie wiem, czy po tak silnym wzburzeniu, już do niego dotarło to, jak szlachetnie i bezinteresownie w tej sprawie postąpił.

 I pomyśleć, że są kraje, gdzie rządzą ludzie, dla których głównym celem rządzenia jest tylko utrzymanie władzy poprzez systemowe niszczenie i marginalizację opozycji.