Zdrada nieustająca, czyli o suwerenności słów kilka

Ale to już było...

listę osób tworzących Radę, wówczas nieustającą, którą zwano zdradą nieustającą, dziś podobno bezpieczeństwa narodowego, ułożono już kiedyś pod dyktando ambasadorów państw "zaprzyjaźnionych". Jeszcze tylko Gajowy mógł zaprosić ambasadora Rosji - Aleksiejewa, a ten z pewnością szybciej niż w ciągu 3,5 godziny powiedziałby, czego życzy sobie Rosja od Polski. Nie tylko w ramach przygotowań do wizyty Miedwiedjewa. A tak pojawił się tylko oficer łącznikowy w randze generała w stanie spoczynku (odpowiednia ranga dla spotkania namiestnika z carem) - chwilowo zakłóconego, ale czegóż się nie robi dla bratniego kraju.

I jeszcze wyrok TK o suwerenności. Gdyby wszystko było takie oczywiste, jak to przewodniczący wykładał, to pewnie głupi Niemcy nie stawiali by sprawy zależności ich prawa od tego stanowionego poza ich granicami... Ale cóż, zdrada nieustająca...