Rule, Britannia!

Na brytyjską, a tym samym europejską scenę polityczną, wchodzi człowiek Nowego Oświecenia, orędownik walki o postęp i sprawiedliwość społeczną – pan Ed Miliband. Pan Ed pokonał był (o włos!) w wyborach do władz Labour-Party swego brata, p. Davida Milibanda.

I tak Ed Miliband oznacza koniec snów p. Blaira o nadaniu Labour Party ludzkiego oblicza („New Labour”). P. Ed („nowa lewica”) uczynił jednym z punktów ciężkości swej kampanii wyborczej walkę przeciwko zmianom klimatu, zdobywając poparcie lewicowego

lobby

na rzecz ekosekty. Panowie Miliband są bezcennym nabytkiem dla brytyjskich laburzystów. Są oni lewicowcami z krwi i kości, a nie tylko, jak słynni agenci z MI5, z salonowych upodobań. Tatuś pp. Miliband, Ralph (dawniej Adolphe) Milibrand, zdobył uznanie jako

markistowski naukowiec

(a pierwsze przeczy raczej drugiemu) w zakresie nauki o państwie (?!). Zainteresowania państwowotwórcze (Adolphe) Ralph Miliband odziedziczył z kolei chyba po swym tatusiu, p. Samuelu Milibandzie z Warszawy. Pan Samuel Miliband, z Nalewek,

w 1920 roku

stranął po słusznej stronie: opowiedział się za Rosją Sowiecką i wstąpił na ochotnika do Armii Czerwonej. Armia ta, jak wiemy, na długo przed planami utworzenia wspólnoty dążyła do zjednoczenia Europy i by jej to się pewnikiem udało, gdyby nie Polacy.

http://www.youtube.com/watch?v=0XCTHLKoBoI

Post scriptum: pewnego dnia, jak pan Ed Miliband zostanie premierem rządu Jej Królewskiej Mości, a być może nawet przewodniczącym Komisji UE, to ziści się w jego oczach sen jego dziadka Samuela o wolności w jedności!

Niezwykle dalekowzroczna jest polityka władz III RP, które wzniosły ostatnio pomnik bohaterskim żołnierzom Armii Czerwonej, poległym podczas walki o zjednoczoną Europę.