CZWARTA ROCZNICA

Kim był bloger Seawolf – Tomasz Mierzwiński? Dlaczego warto sięgnąć po „Alfabet Seawolfa″?

W blogosferze zasłynął jako Seawolf. Niezwykle popularny bił rekordy odsłon, zdobył I miejsce w plebiscycie publicznosci na Blogera Roku 2010  W rzeczywistości Tomasz Mierzwiński, kapitan i superintendent, jak się przedstawiał na blogu, pływał po morzach, dowodząc wielkimi statkami pasażerskimi.

Kim był Seawolf?

Seawolf zaczął pisać w 2009 roku. Publikował w Naszeblogi.pl, Niepoprawni.pl, Wpolityce.pl, kiedyś w Salonie24.pl, na NowyEkran.pl, a także w prasie papierowej. Seawolf był bardzo aktywny, pisał nawet kilka razy dziennie. Ostatni tekst ma datę 7 marca 2013 roku. Seawolf zmarł 1 maja 2013 roku i został pochowany w Gdyni.

Dorobek Seawolfa

Dorobek blogera jest imponujący -Seawolf napisał niemal półtora tysiąca tekstów publicystycznych, czytanych przez ponad 2 miliony 300 tysięcy internautów (a licznik nadal bije). Skąd taka popularność? Seawolf pisał o naszej rzeczywistości z lekkim dystansem, ogromnym poczuciem humoru, często z nutką ironii. Jego teksty były niezwykle inspirujące, analizy - trafne. Celny i cięty język, duża wiedza ogólna, zdolność do syntetycznego wyrażania myśli (blogerzy nazbyt często grzeszą rozwlekłością) - to niewątpliwe zalety jego tekstów. Seawolf miał wyraziste poglądy, był bezkompromisowy. 

„Seryjny samobójca″ i „Alfabet Seawolfa″ 

Czytelnicy doceniali też jego talent językowy. To właśnie Seawolf jest autorem sformułowań, które weszły na stałe do obiegu:  „sekta pancernej brzozy”, "pan prezydęt, oby żył wiecznie", "seryjny samobójca", "dziurawy Stefan", "szaleni starcy Platformy". Seawolf zmarł, mając niespełna 50 lat, na początku swojej drogi pisarza i publicysty.

Na krótko przed śmiercią wydał niezwykle ciekawą książkę "Alfabet Seawolfa". Pod hasłem Alfabet napisał: "Blog jest jak raca. Wystrzeliwuje w powietrze i znika bez śladu lub z jakąś smugą dymu. Ta książka jest pewną desperacką próbą utrwalenia pewnych myśli na dłużej niż tydzień". Już dziś wiadomo, że myśli Seawolfa poruszają opinię publiczną dłużej niż przez tydzień.

Oj, nie ma lekko Sekta Pancernej Brzozy, nikt poważny nie chce się do niej przyznawać, musi już wyciągać najgłupszych giermków, pozbawionych poczucia obciachu, albo, prawdopodobnie lekko znieczulonych różnymi płynami, jak żółtozębna gwiazda Tusk Vision Network, Miecugow. Powiem otwarcie, nie oglądam, mam alergię, dlatego o ostatnim występie Miecugowa, ostatniego naboju Sekty Pancernej Brzozy dowiedziałem się z trzeciej ręki, jeśli coś było inaczej, odszczekam, a co mi tam. Ale, jak znam Miecugowa, to chyba nie będzie trzeba, on to naprawdę mógł powiedzieć. Służba, nie drużba. Nie takie rzeczy mówił, jak było trzeba.

Oto na twierdzenie Antoniego Macierewicza, że Tupolew nigdy nie zszedł poniżej 18 metrów, więc nie miał jak zahaczyć owej słynnej brzozy- mutanta, Miecugow oświadczył, że był tam i widział, że owa brzoza miała 40 metrów. 13 pięter! No, to nie brzoza, tylko sekwoja! Nie dość, że pancerno - kevlarowa, to jeszcze najwyższa na świecie! Teleskopowa! Pewnie z tego endemicznego gatunku rosnącego jedynie pod Smoleńskiem, z tego ten rejon słynął jeszcze w czasach Waregów, jeździli tam po drewno na łuki, co z miejsca dawało im przewagę w walce ze wszystkimi. Oto i rozwiązanie tajemnicy przewagi Wikingów obok halucynogennych grzybków, którymi karmili berserków, a ci z pianą na ustach wyskakiwali z łodzi i rozganiali obrońców, niczym Dziurawy Stefan dziennikarki. Prawdopodobnie PO zdobyło gdzieś przepis na te grzybki i faszeruje nieustraszonego (wobec kobiet) Bohatera przed występami publicznymi.

To pewnie i z tego drewna sporządzono te słupy linii energetycznej, które ponoć samolot ściął, choć według zapisów czarnych skrzynek był wtedy na wysokości 400 metrów. W Rosji wszystko wielikije, to i słupy duże, co w tym dziwnego? 400 metrów, a co to, nie wolno? Na 500 metrów sobie linię zbudują, jak będą chcieli i kto im, co zrobi?

Ponoć komitet Rekordów Guinnessa już jest w drodze, zaalarmowany przez lokalne biurow Polsce, czegoś takiego dawno nie zanotowali, nie ma czasu do stracenia. Zamiast jakiś kretyńskich rekordów z rojem pszczół dookoła brody, czy największego hamburgera, maja coś konkretnego, brzoza- mutant.

Tu trzeba się pochylić nad dramatyczna sytuacją owej Sekty Pancernej Brzozy, już naprawdę nikt poważny za nią nie gardłuje, ostatni był ten gościu, jak mu tam, Łoziński, ten, co na temat katastrofy, ani samolotów nie miał, co prawda nic do powiedzenia, ale za to był specjalistą od wschodnich sztuk walki, a Tupolew leciał wszak na Wschód, więc jak najbardziej się nadawał na eksperta z całą powaga przesłuchiwanego z dumą (widzicie, widzicie?) przez porucznik Stokrotkę, w, co za zbieg okoliczności, wTVN. Aha, no i widział kiedyś na wsi, jak rąbali brzozę, twarda była, że nie wiem. Ale jakoś ostatnio zniknął, Stokrotka też go nie zaprasza, może ją szefostwo opitoliło żeby nie kompromitowała organizacji. No i tyle na temat ekspertów wspierających wersje Anodiny i Millera. Aha, sorry, jest jeszcze jeden, Pawka Artymowicz, specjalista od ciał astralnych, mający wśród blogerów ksywkę „debeściak”, po tym, jak został przychwycony na rozpowszechnianiu w 2010 kłamstwa o tych „debeściakach”, co to ponoć na własne uszy słyszano, tylko znowu potem nikt się jakoś nie znalazł. No, każdy chciałby być w jakiś sposób sławny, Artymowicz ma tego pecha, że już do końca zostanie sławny z tego właśnie powodu.

No i to tyle, nikt inny nie ma ochoty świecić twarzą i firmować kłamstw Sekty Pancernej Brzozy. Pozostał Volkssturm w osobie Miecugowa. Do dzisiaj nie przyznał się ten drań, co ponoć rozpoznał „z kontekstu” generała Błasika. Ciekawe, dlaczego, powinien być dumny, a jakoś nie jest. Ale spieszę uspokoić, znajdziemy cię, kanalio, znajdziemy! Może świadkiem koronnym zostaniesz, jedyna twoja nadzieja. Bo wygląda na to, że się chłopaki - piłkarzyki nie wywiną od odpowiedzialności z paragrafu o współdziałaniu z obcym mocarstwem na szkodę Polski, do 10 lat za to grozi. Ale jest i dla nich dobra wiadomość, tu nie Ameryka, wyroki się nie sumują, a i kary śmierci nie ma. Czasami żałuję.