Dzisiaj pożegnaliśmy również ostatniego Prezydenta II Rzeczpospolitej na uchodźctwie śp.Ryszarda Kaczorowskiego herbu Jelita

Byłam w świątyni Opatrzności, bo praca nie pozwoliła na wcześniej . Chciałam złożyć hołd. Pamiętam Babcię i mojego Dziadka, którzy walczyli. To co przeżyłam to był wielki wstyd i żenada wobec Prezydenta, którego żegnałam wraz z bohaterami. Wstyd wobec Państwa które nie potrafiło Sie zaopiekować równolatkami Głównego Bohatera. A tak chcieli być z Nim w tej chwili. Płakałam, gdy donośnym starczym głosem śpiewali „Jeszcze Polska… i to nie dwie zwrotki ale wszystkie do końca, bo je znali i przez lata pamiętali. Stałam obok staruszków którzy byli obok mnie o kulach lub też na wózkach, ale nie mieli biletu VIP. A być może byli posądzeni że są terrorystami ze schowanym kałaszem w sprzęcie, który tylko udaje wózek lub kule. Zniedołężniali staruszkowie na oko, ale młodzieńczą werwą. Byliśmy spędzeni na wyznaczone odgórnie klepisko, nawet nie usłyszeliśmy nawet oficjalnej modlitwy. To co do nas dotarło to orkiestra i salwy. Potem nic. Wszyscy zeszli do krypty i koniec.
Ku mojemu zdziwieniu zaczęły się pojawiać oficjalne delegacje, które nie wiedząc gdzie ( w końcu się dowiedziały) mają się udać, i przedzierały się przez nasz staruszkowo plebsowy tłum. Nie chciano przepuścić z wieńcem Janusz Śniadka, bo nikt ze stojących go nie rozpoznał. Aż ryknął nasz głos „wpuśćcie śniadka z kwiatkiem”. Żałosne wydaje się być , ale to nie wszystko. Byli kombatanci, którzy wreszcie zdążyli z e sztandarem, po piętnastu minutach z kolejnymi sztandarami i po kolejnych z kolejnymi. A my staliśmy jak gawiedź nic nie rozumiejąc i coraz bardziej chowając się w swojej skorupie po prostu ze wstydu. Nie tak Prezydencie miało być. Naiwni byli ci , którzy sądzili że zostaną wpuszczeni do 21, by Ci się pokłonić.
W środku, w krypcie było dużo miejsca, tak by tłuszcz gronkowca mógł się rozlać wraz z asystą towarzyszącą. Potem była stypa., ale nie było miejsca dla tych którzy Go Kochali, bo był dla nich Symbolem. Do 10 kwietnia. Nie wierzę. Myślę że do końca ich drogi na tej ziemi. Tego jestem pewno. Szkoda tylko, że przy okazji tę gorycz zapamiętają.
Był bałagan,nie było nagłośnienia, nie liczyliśmy na telebim i na kamery które by filmowały nasze twarze. Ale liczyliśmy na choć trochę szacunku wobec Prezydenta i jego Braci ze strony władz. Młoda