Komentarz do dramatu lirycznego Chwasty Polskie czyli Wigilia Narodowa

Bogdan Lichy - 10 Lutego, 2010 - 02:04

Miałem to zrobić po ale zrobię w trakcie.

Dramat liryczny to złożenie tomiku poezji i dramatu .

Zbudowany jest z kwantu wiersza i ciągłości dramatycznej ale wcale go nie trzeba czytać od początku do końca ponieważ de facto jest on obrazem

Treść utworu

Przyjeżdża cyrk w osobach błazna, poety i malarza którzy przekonują że słowo ,język i mowa to rzecz „na niby” a więc zawsze i wszędzie kłamstwo. Język powiadają kłamie a jedynie czyste doświadczenie jest prawdą . Prawdą w języku jest intencja poetycka czyli „Nasza Pani” poezja której nie wyrazi żaden wiersz ,a tylko wiersz nie napisany, „niespełnienie,

Poeta i malarz tłumaczą że to wyobraźnia wnika w rzeczywistość i przekonuje nas do realności pozoru. Realnością pozoru jest różnica pojęcia „kwiat” i „chwast” Kwiaty kwitną na grządkach w Polsce a chwasty emigranci błąkaj się po świecie. Ale gdzie jest słowo a gdzie realność? Odpowiedzi może udzielić tylko Nasza Pani czyli niespełnione marzenie liryczne.

Taką realnością pozoru jest miasto Nenagh w Irlandii gdzie duchy zmarłych w okresie Wielkiego Głodu nie mogą się uwolnić z przeżycia. Ich liryczna wyobraźnia uwięziona jest przez dramat doświadczenia.

Sąd czyli logika, prawo i moralność nie są w stanie im pomóc. Zgodnie z przepowiednią mają więc studiować literaturę aby znaleźć odpowiedz na pytanie czy chwast może stać się kwiatem co ma ich wyzwolić.

Na lekcje do duchów przychodzi duch Tuwima a jeden z nich prosi poetę przyjezdnego cyrku, aby znalazł dokończenie nie napisanego nigdy przez Tuwima wiersza o chwastach polskich .

Cyrkowy poeta wraca do szkoły i przez literaturę polską a dokładnie przez jej postacie które zebrały się na wigilie próbuje dostać się do Naszej Pani czyli nie napisanego wiersza.

Odbywa się spotkanie Naszej Pani i Poety oraz polskiej literatury w osobach występujących postaci w trakcie, którego poeta dowiaduje się że kwiaty są realnym pozorem, które zmierzają do jednoznacznego celu estetyki i tym samym piękno niszczy głębie źródła inspiracji twórczej.

Zadaniem Chwastów jest postawić polską literaturę a także historyczną mentalność polską „na głowie”

Polska wyobraźnia liryczna jest historycznie inicjowana przez celowość oczekiwanego dzieła, oczekuje spełnienia marzeń.

Poeta podejmuje się zamiany źródła inspiracji którym jest spełnione marzenie, na nowe czyli na nigdy nie spełnione marzenie ponieważ tylko one powoduje że zawsze czegoś chcemy i jesteśmy twórczy.

Po kolei odrzuca scenariusz dramatyczny metody potem filozoficzny a na końcu stwierdza że może to zrobić tylko jako chłopak –przekorne dziecko dla zabawy i dla draki czyli dla jaja.

Bez wielkich słów , po prostu z ciekawości i hopaj siup. Źródłem wszelkiej mądrości jest więc czysta głupota do której prowadzi liryczna wyobraźnia niespełnienia