Proces, którego nie było

…Smutne zapatrywanie [...]. Z kłamstwa robi się istotę porządku świata. … - Franz Kafka

Persyflaż odwrócony. Istota zbrodni, to wektory ze strzałką z tyłu. Ława oskarżonych pełna ofiar. Peruka pudrowana skrywa chęć do podwiązek. Syndrom nie jawi się. Kluczyk już niecierpliwie czeka, by rozkuć fałsz. Flesze błyskają oślepiając słoneczko marudne. Odźwierność zamyka się samoistnie. A przepustki wystawia potencjalny skazaniec.

Długo było czekać na ten środek „loko-mocji”. Bagażnik kręcił się bezwstydnie, to kuprem, to dźwięgoleniem. Wpadł, wypadł, zamówił. Nie zapłacił. Pirogą się oddalił. Jak każdy ambasador.

Żuję, żuję, przełykam tysiącem żołądków, a tu Trata Trata. No to ja huzar, niejako śpieszony, wymykam się z obławy. Pyrdlem się zastawiam i dalej sru po bałwanach. Fala jest, najlepsza. Popatrz się, ja leżę. Obłapiam horyzont zdarzeniem lubieżnie. A, że bielmo, to nic.

Piękny był ten "GS", piękny zeszytem. To wziąłem ostatni bilet, świnkę dziecku rozbiłem. Pewnie mnie znajdzie, szczwana bestia.

Daleko do torów, nie śniadam zatem. Chaber, to dopiero gwizdnik. Patrz Pan, może pożar zgasić. Statki wymyć, bo Droga do Gwiazd czeka. Kurwać było samotrzeć, a nie pospołu…

Obudził się jak zwykle w trolejbusie. Zawsze tylko kasował. Fixum dyrdum miał na imię, jego pies oczywiście. A może płot, na który żebrem wpadł w Małych Widłach. Tam skąd zawsze odchodził ostatni kurs.

Sumienność wodami nie odeszła, tarocił bezwstydnie dopóki pierwsze nuta nie owładnęła. Nigdy, przenigdy krów nie doił, skradał się hożo. Kancera była w cenie. Kopa siana go dogięła, zanim ją rozbroił. Pogodą pisał życie, a bywa humorzasta. Zatem odwrócił się, by ją całować. Ćwiczenia na pomarańczy nie poszły na marne, pierwsze wrażenie. Ma Pan bilecik ? Strasznie knur się wkurwił ! Na dosiadkę poszedł natychmiast.

To był piękny sklep, koło domu, Pani Sklepowej. Gazety i na Zaduszny Dzień okoliczności. Coś na chwasty i fryzjer w zanadrzu. Ale umarł, nie fryzjer. Tylko sklep. Bo zbyt blisko był. Czy dzieci chodzą na cmentarz ? Mały samochód, zbyt mały. A jednak łazienka starczy. Siedzę na wieży bez nóg, co mi tam !

A tu smród i spłuczka nie działa. Byłem gdzieś w marzeniach. Śnieg chrzęścił pod stopami, a wilcy wyli. Doszedłem i ogień rozpaliłem, zbrojny, jak nigdy. Może i trup w starej chacie zaklęty, nie widziałem jednak innej ostoi. Uczyniłem zwykłe obrządki i nie zaniedbałem czujności. I tak mnie teleport dopadł. By ocucić i upoić potem. Burzany dały głos, z pomocą.

A na zakręcie i rozdrożu czujnie czuwa. Niechybnie sobie roi, uwieść. A tu siurpryza. Nie na darmo furmanką jeździłem. A bat mi  nie jest obcy. Dukt leśny trudny, nie zwodzi nigdy. Gdzieś na końcu drogi czeka Nasz Dom w tym zwodniczym lesie.

Po co ją zabiłem, bardziej w sobie, niż na Amen. Przeszedłem wszystkie kontrole i kieszenie opróżniłem. Zbrakło jednak najprostszej ze spraw. Wiosłowania na Morzu pozornie Martwym.

I dlatego Procesu nie będzie.

A teraz z innej beczki.