Po ile jabłka?

Jak Polska długa i szeroka, a nawet dalej - na wschód i zachód, słychać niezliczone głosy oburzenia na Jarosława Kaczyńskiego,

który po przegranej w wyborach prezydenckich podobno przeobraził się - zdecydowanie na "niekorzyść".

Żadnemu z upartych komentatorów, od byle kmiota do profesora, od zwykłego ćwoka do marszałka Sejmu (czasami też ćwoka), nic innego nie przychodzi do łba (a może jednak przychodzi?), jak tylko zły charakter prezesa PiS.
(Doszło już do tego, że takie zero moralne jak Wunderlich, który wstąpił do PZPR, kiedy rodziła się Solidarność i dzięki temu nieprzerwanie siedzi w Sejmie piątą kadencję, bredzi coś w TVP o aktorstwie Jacka i Placka.)

A ja twierdzę, że na przykładzie tej zmiany retoryki Kaczyńskiego, widać jak na dłoni jego powagę i odpowiedzialność. To nie infantylny Tusk, wyskakujacy podczas debaty wyborczej z ceną jabłek, niczym zezowaty pajac z pudełka.

Kaczyński postanowił kampanię prezydencką prowadzić uczciwie, tzn. nie używać argumentów związanych z katastrofą smoleńską. Nie odwoływał się także do klęski powodzi. Bez wątpienia skorzystał na tym kontrkandydat. Jego sztab i polityczne zaplecze ustawicznie przypominały, że używanie tego typu relacji w debacie byłoby nadużyciem. Teraz Kaczyński nawet w szeregach PiS jest krytykowany za to, że nie sięgnął po te motywy, bo gdyby sięgnął, to mógłby wygrać.

Po porażce w wyborach prezydenckich nic nie stało już na przeszkodzie, żeby wrócić do najważniejszego wydarzenia - katastrofy smoleńskiej i dopominać się wyjaśnień. Czy to zmiana oblicza, czy zmiana sytuacji?
Powrót do pytań o przyczyny tragedii smoleńskiej był nieunikniony i tak właśnie się dzieje. Pytać trzeba też o zawinione zaniedbania przed i podczas powodzi. Jasne, że te pytania nie cieszą rządzących - chętniej widzieliby eterycznego Kaczyńskiego i najlepiej, żeby subtelnie... milczał.