TO JA, POLAK MAŁY........

" To ja, Polak mały " Gdzie mi tam sięgać do Patriotów, Tych Naszych, Polskich, Wielkich Ikon. Ja z tych najmniejszych wierszokletów. Lecz przecież - nie przyszedłem znikąd ! Ja Jestem Ze Starego Kraju. Ja jestem rodem z Polskiej Ziemi. Tam pierwsze kroki swe stawiałem. Tam - między swymi....... Tam - gdzie jest Ziemia Mazowiecka, Gdzie stare wierzby są przydrożne. Tam był mój Raj - małego dziecka . Jest dziś - Kraj moich wspomnień..... I Tam są Groby moich bliskich. Grób Mojej Matki, Mego Ojca.... Po Polsku szumią drzew cmentarnych liście. Polska To Miłość - Nieustająca......... Los kiedyś rzucił mnie za ocean. Daleko Złotych Piasków Mazowsza. I gdy tu żyję a Polska Tam.... Ona mi coraz Droższa....... Choć pewnie bliżej mam już - niż dalej Do Bram Tamtego Świata, Muszę napisać jeszcze - dużo wierszy Dla Niej.... Wierszy małego Polaka. Jestem jak chłopczyk z Tamtego Wiersza, Którego dziadek pytał : Kim ty jesteś ? - Polak Mały. Jaki znak twój ? - Orzeł Biały. Gdzie ty mieszkasz ? - Między swymi. W jakim kraju ? - W Polskiej Ziemi. Czym Ta Ziemia ? - Mą Ojczyzną. Czym zdobyta ? - Krwią i Blizną. Czy Ją kochasz ? - Kocham szczerze. A w co wierzysz ? - W Polskę wierzę. Czym ty dla Niej ? - Wdzięczne dziecię. Coś JEJ winien ? - Oddać życie........ to też ja, taki sam Polak mały, choć nie mieszkam między swymi.....