Niemcy „zainwestują w kolej”. Połączenie przez Piłę.

My tu w Polsce obchodzimy „Dzień kota”, a jak podało dzisiaj Radio Merkury Poznań, niemiecki przewoźnik Deutsche Bahn chce uruchomić linię Berlin-Gdynia. Stacjami pośrednimi mają być między innymi Piła i Chojnice. Dla mieszkańców regionu to dobra wiadomość tym bardziej, że Przewozy Regionalne zamierzają zlikwidować połączenie Piła-Wałcz
Linię obsługiwałaby składy Deutsche Bahn Regio. Przejazd miałby trwać 6 godzin. Kursy miałyby być uruchomione wraz z wprowadzeniem nowego rozkładu jazdy 6 czerwca.
Pierwsze próby współpracy na linii Berlin-Trójmiasto miały miejsce 2009, lecz negocjacje się nie powiodły - czytamy na stronie Radia Merkury.

Natychmiast stanął mi przed oczami inny historyczny ważny epizod. Pommern Korridor....

W zamyśle Berlina pakt Ribbentrop-Mołotow, który miał zmusić Polskę do przyjęcia bez walki żądań Hitlera w sprawie Gdańska i eksterytorialnego korytarza kolejowego Berlin – Gdańsk przez Pomorze
Przygotowanie do napaści na Polskę Hitler rozpoczął wprawdzie już wiosną 1939 r. (Fall Weiss), lecz ostatecznym dopingiem stał się dlań pakt o nieagresji zawarty między Berlinem a Moskwą 23 sierpnia 1939 r. Pakt ten zapalił zielone światło dla wojny. Taka jest powszechna opinia historyków. Nigdzie jednak dotychczas nie zauważono, że w zamyśle Berlina pakt miał najpierw spełnić inny cel – zmusić Polskę bez walki do przyjęcia żądań Hitlera w sprawie Gdańska i korytarza przez Pomorze.

W Berlinie kalkulowano wówczas, że za pomocą paktu – straszaka uda się skłonić Polskę do kapitulacji, a co za tym idzie, kontynuować bezkrwawo ekspansję terytorialną w Europie, począwszy od wkroczenia do Nadrenii w 1936 r. Przekonujące ślady tej sensacji historycznej znalazłem w napisanej już po wojnie (w 1966 r.) książce pisarza Edwina Ericha Dwingera, nadwornego propagandysty ministra propagandy Josepha Goebbelsa, zatytułowanej „Zwölf Gespräche” („12 rozmów”). Drukuje on tam omówienie rozmowy, jaką Dwinger już po agresji na ZSRR przeprowadził z ambasadorem Rzeszy w Moskwie, Friedrichem Wernerem von der Schulenburgiem, alfą i omegą przygotowań do podpisania tego paktu. A więc z osobą wtajemniczoną.
Ambasador von Schulenburg, indagowany przez Dwingera o ukryte niemieckie intencje związane z paktem Ribbentrop-Mołotow, odparł: „Wielka nasza korzyść z tego układu polegała wyłącznie na możliwości wykorzystania go jako
środka nacisku na Polskę i uzyskania od niej gotowości do rokowań”.
Na to Dwinger: „Dziękuję panu, panie ambasadorze, że słyszę to bezpośrednio od pana. Podobnie jak pan rozumowałem od początku, dla mnie było to wnioskowanie jak najbardziej oczywiste”.
Von Schulenburg: „Dzisiaj nie ulega już dla mnie najmniejszej wątpliwości, że Polska spełniłaby nasze uzasadnione życzenia, Anglia zaś by przy tym nawet asystowała, gdybyśmy wówczas uzmysłowili Polakom niebezpieczeństwo nowego rozbioru Polski”. Dwinger, notabene autor kilku antypolskich pozycji, „oświecony” sensacją sprzedaną mu przez ambasadora von Schulenburga, rozmawiał później z kilkoma polskimi właścicielami ziemskimi, których majętności znajdowały się za Bugiem.

Wszyscy zgodnie go zapewniali, że stojąc przed wyborem: utrata wszelkich praw w Gdańsku i korytarz przez Pomorze albo rozbiór kraju przez obie dyktatury i przejęcie tak wielkiego terytorium przez Moskwę, rządzący w Warszawie z całą pewnością skapitulowaliby przed Hitlerem i do Września by nie doszło. Jednak prawdę o pakcie znał tylko Zachód, nie zaś najbardziej zainteresowana nim Polska.
Warszawa spoglądająca tradycyjnie lekceważąco na Wschód nie była świadoma konsekwencji paktu.

Czy mogę przypuszczać, że niemiecki plan Hitlera nadal jest aktualny i „wreszcie” jest realizowany?