„Solidarność” Pismo Regionu Gdańskiego Nr 14/229 z dnia 26 kwietnia 1989 roku.

Bez urazy, grafika jest skierowana do bydła, które tu często udowadnia, że w chamstwie jest niedościgłe i poza wszelką konkurencją na Niepoprawnych.

„Solidarność” Pismo Regionu Gdańskiego Nr 14/229 z dnia 26 kwietnia 1989 roku.

Nagłówek ulotki poza stylizowaną nazwą Solidarność nazwą jak wyżej zawierał symbolikę nawiązującą do strajków sierpniowych 1980 roku.

Był to jeden z elementów eksponowanych przez zaprzańców kanciasto stołowych, który miał na celu oszukanie zagubionych i zdezorientowanych Polaków w tym związkowców, a nawet działaczy pierwszej NSZZ „Solidarności”.

Dlatego w nagłówku umieszczono tę informację” Nr 1 wydano 23 sierpnia 1980 w Stoczni Gdańskiej", oraz godło Gdańska z parą lwów z opisem „Bez strachu ale z rozwagą”.

Ulotkę tę wydano ze stopką o treści: COPYRIGHT BY „SOLIDARNOŚĆ” Pismo Regionu Gdańskiego Redaguje Zespół … Druk - TZR – Gdańsk

W tym wydaniu jest bardzo znaczący w wymowie rysunek gilotyny ze znamiennym opisem pod jej ostrzem, który udało się do niego przemycić przeciwnikom okrągłego stołu, a brzmiał on tak „NIE STRAĆ GŁOWY!”.

Niestety pomimo licznych ostrzeżeń Polacy je potracili, dziś już sami to widzimy nawet bez lupy, bo naocznie.

Jest też artykuł o bardzo ważnym stanowisku KKW NSZZ Solidarność o samorządzie pracowniczym z dnia 15.04.1989 roku, które ni mniej ni więcej jest jawnym przejęciem przewodnictwa nad już funkcjonującymi samorządami pracowniczymi, w których prym od dawna wiodą członkowie i działacze pierwszej w tym wojennej Solidarności.

W oświadczeniu tym KKW NSZZ Solidarność oświadcza, że potwierdza ważność stanowiska wyrażonego uchwałą KKP NSZZ Solidarność z dnia 26 lipca 1981 roku. Oraz oświadczenie o chęci bliskiej współpracy z już funkcjonującymi samorządami pracowniczymi, a szczególnie z tymi, które są z przeważającym udziałem członków i działaczy pierwszej Solidarności.

W numerze tym jest też i agitka Jacka Kurskiego, który pisał dawniej pod pseudonimem „Jan Ostrowski” pt. „Wstręt do urny”, który postanowiłem zamieścić na Niepoprawnych, bo warto poznać opinię tego ówczesnego komunisty, który wówczas podczas konfliktu o ocenę porozumień zawartych z komunistami przy „okrągłym stole” stanął po stronie nowej targowicy z neo związku Kiszczaka & TW Bolków.

Oto tekst artykułu pt. „Wstręt do urny” , który osobiście przepisałem posiłkując się lupą, bo tekst na ulotce jest już bardzo wyblakły, starając się odtworzyć jak najwierniej tekst drukowany z oryginału ulotki.

Za ewentualne błędy i literówki przepraszam. „Solidarność” przeżywa konflikt sumienie i czas historycznego paradoksu.

[quote]

„Wstręt do urny”

Paktujemy z bandytą. Do niedawna ścigani, rozmawialiśmy przy „okrągłym stole”, z tymi, którzy nas ścigali, koledzy z podstolika górniczego – z tymi, którzy do nich strzelali. Przez lata domagaliśmy się wolnych wyborów i bojkotowaliśmy te, które nam proponowano – farsę uwłaszczającą naszej godności. Przełamywaliśmy sami strach i przekonywaliśmy społeczeństwo / płacąc za to niekiedy wolnością/, że nie trzeba uczestniczyć w kłamstwie. W ostatnich wyborach do rad narodowych głosowała już mniejszość społeczeństwa / 44 – 47% /, a w Gdańsku ok. 23%!/ bo też i sztukę pomiaru rzeczywistej frekwencji zdążyliśmy opanować/. Udało się nam ośmieszyć tę frekwencję i zedrzeć z niej odium przymusu uczestnictwa. Ale czas bojkotu się skończył. Piszę to z pełną świadomością kontrowersji, jakie to stwierdzenie wzbudza; piszę jako jeden z tych , którzy razem z przyjaciółmi czynnie tworzyli aurę „odmowy” w październiku 1985. Na wypełnionym po brzegi kibicami i oddziałami ZOMO, stadionie „Lechii” wznosiliśmy wówczas transparent „13X – Bojkot – Solidarność”. Ratowaliśmy się ucieczką pod osłoną gazu łzawiącego ; dzisiaj być może czekają mnie ciężkie rozmowy z kumplami z tamtej akcji… ciąg dalszy na str. 2 Wstręt do urny ciąg dalszy ze str. 1 To w czym mamy uczestniczyć / albo i nie?/, wyborami demokratycznymi nie będzie. Zostały one ustawione tak, byśmy większości w Sejmie nie zdobyli. Taka jest cena tego kontraktu. Chcieliśmy „Solidarności” – musimy za nią zapłacić połowicznością demokracji i koślawym parlamentem. Trzeba jednak przyswoić sobie jedno – alternatywy kompromisu nie ma. Bo co: czekać z założonymi rękami na całkowitą już ruinę polskiej gospodarki; na wyemigrowanie kolejnego miliona ludzi, na inne miliony które wyjdą na ulicę, a więc na ofiarę następnego stosu i nieuchronną wówczas śmierć „Solidarności”? Co z tego, że następuje atrofia komuny, skoro wraz z nią na naszych oczach rozsypuje się kraj, który i tak my będziemy odbudowywać. Wybory są pewną szansą. Pamiętajmy, że po nich będą następne. Sama PZPR mówi głośno o ewentualności przegranej w kolejnej elekcji. I to jest chyba znak czasu i nadziei. Nadziei - pod warunkiem, że nie zaprzepaścimy tych wyborów, że poważnie i solidarnie podejdziemy do nich wszyscy. Obojętność społeczeństwa wobec„4czerwca” będzie klęską „Solidarności” i Polski; także w oczach świata! Klęską pewnej siły opozycyjnej i równie silnego twórczego mitu. Zgodziliśmy się na demokrację socjalistyczną, która tym się różni od demokracji, że … demokracją nie jest. Ale to już ostatni raz. A równocześnie pierwszy, kiedy możemy poprzeć ludzi naprawdę wartościowych i naprawdę niezależnych od systemu i związanych z nim koteriami. Przez 45 kat byliśmy krajem totalitarnym – po czerwcu 89 staniemy się autorytarnym. Może to i mała pociecha. Lecz w końcu tego procesu czeka państwo demokratyczne / którego siłą – śmiem twierdzić odwojować się nie da/. Pozostaje ewolucja systemu i twarda, konsekwentna kontrola władzy na tej drodze. Od tego właśnie mają być oni – nasi ludzie w sejmie i senacie. Im mocniejszy mandat od nas otrzymają, tym skuteczniej będą tam boksować, także mową, tym razem w pełni demokratyczną ordynacją. Jacek Kurski /dawniej Jan Ostrowski/

Bez tamtych bojkotów nie byłoby obecnych reform.

Tekst został opatrzony fotografią autora o imieniu „Kamil”.

[/quote]

http://www.fmw.org.pl/data/images/lechia1985.jpg

Fotografia pochodzi z tej strony opisującej akcje kibiców klubu piłki nożnej GKS „Lechia” Gdańsk w czasie stanu wojennego w roku 1985.

http://www.fmw.org.pl/index.php?option=18&action=articles_show&art_id=586&menu_id=807&page=291

Postanowiłem zmienić fotografię, która pierwotnie był opatrzony ten tekst na bardzie trafną i bardziej wymowną, która bardzie odzwierciedla tamte wybory w 1989 roku od tej oryginalnej. Bo jak się wpisze w googlarce „Świnia na Długiej w Gdańsku” to się zobaczy takie oto grafiki:

http://img.interia.pl/wiadomosci/nimg/i/h/Manifa_ulicach_Gdanska_3189235.jpg

http://3.bp.blogspot.com/-AL8OGmL1mQg/T8R0gR36vJI/AAAAAAAAAW8/b044AUa-FE4/s1600/wa%C5%82%C4%99sa+i+%C5%9Bwinia.jpg

Ta pierwsza świni na ul. Długiej w Gdańsku autorstwa Andrzeja Michałowskiego nie ma nic wspólnego ze świniami dwunożnymi. Korzystając z okazji bardzo bardzo serdecznie pozdrawiam Andrzeja Michałowskiego i jednocześnie po raz tysięczny gratuluję Andrzejowi wyboru tej sympatycznej, zarazem z taką gracją spacerującej po ulicy Długiej świnki z czerwonym hasłem wyborczym.

http://img15.imageshack.us/img15/7338/obraz010gy.jpg

https://lh3.googleusercontent.com/-ZInHWlOtjU8/T0w3x0wzvDI/AAAAAAAAAnU/DMCE7dWIcus/s720/%25C5%259Awinia%2520na%2520ul.D%25C5%2582ugiej%2520w%2520Gdansku.jpg

Niestety ta świnka i napis na niej „Głosuj na nas” jest doskonale odzwierciedlałaby Polakom sytuację jaka miała miejsce w czasie dwóch tur wyborów w 1989 roku – bo rzeczywiście na jeszcze większą świnię i to bardzo liczne rzesze nieświadomych i oszukanych Polaków na nie zagłosowało.

Proszę zwrócić uwagę na fałszywą „dbałość” o ludzi emigrujących wówczas, gdy tymczasem dziś III RP jest w dużo gorszej pozycji demograficznej i emigracyjnej i jest milczenie a czasem i chwalenie się tym jako swoimi osiągnięciami, no i jaka dbałość i gospodarkę komunistyczną, której jedynym celem było dostarczanie za bezcen swoich produktów do komunistycznej Rosji sowieckiej.

Obawa o inne miliony, które wyjdą na ulicę i zmiotą ten komuszy bardak – czekałem na te miliony, bo jakoś ich od 13 grudnia 1981 roku nigdzie nie zdołałem zobaczyć i policzyć.

Jakoś nigdy ich nie widziałem w swoim otoczeni czy też wzroku, bo było Nas, tych gotowych walczyć lecz nie z armatami, czołgami i uzbrojonymi po zęby ZOMOwcami tylko i to w porywach około 750 tysięcy – /byłem jednym z nich w Komitecie Strajkowym/, takie są statystyki i dane historyczne o liczbie strajkujących Polaków gorącym latem 1980 roku.

W stanie wojennym w 1981 roku było raptem (w porywach) strajkowało tylko 199 zakłady pracy w tej liczbie 40 zakładów zmilitaryzowanych /byłem jednym z nich w Komitecie Strajkowym/ ,w liczbie około 100 tysięcy strajkujących no i plus kilka tysięcy aresztowanych /byłem jednym z nich w Komitecie Strajkowym/ i internowanych, którzy z przyczyn od nich niezależnych nie mogli się wykazać w tych strajkach – na tyle było stać Polaków, jako Naród, który liczył wówczas około 38 milionów obywateli.

Chociaż część internowanych była tam służbowo lub urlopowana i zabezpieczana by nie musieli złamać przyrzeczeń współpracy złożonych dla SB i WSW.

Sam siedziałem pod celą z jednym funkcjonariuszem bezpieki, który podawał się za mieszkańca Krakowa imienia Bogdan, który pomimo niby przebywania na sankcjach prokuratorskich był ta kilkanaście już miesięcy lecz o dziwo nie mógł pokazać ani jednego papierka na tę okoliczność.

Po jego dekonspiracji zostałem natychmiast przeniesiony na najbardziej odległy oddział aresztu śledczego i innego budynku, tak by wykluczyć mój kontakt z więźniami bloku centralnego.

Tak też było i w innych zakładach karnych i aresztach śledczych czy ośrodkach dla internowanych – często luksusowych jak na tamte czasy warunkach.

Wiem, że istniały różne kategorie internowanym działaczy Solidarności m.in. w ZK Iława, gdzie siedzieli także zaprzańcy z niby „Solidarności” lecz na służbie bezpieki cywilnej i wojskowej.

Dziś jestem tego pewien w 100%.

Jacek Kurski ma rację, że zdradzając Polaków po raz pierwszy nie musi zdradzać po raz kolejny, bo jak twierdził Orwell wystarczy raz się sqrwić by qrwą być już całe życie, prawd, ze to są słowa prorocze?

Nic z tego nie wynika, gdy prostytutka mówi po ostatnim razie, że z tym już kończy raz na zawsze albo i do następnego razu.

Raz się skurwisz – kurwą zostaniesz.

Po 4 czerwca 1989 roku byłem prześladowany i zwalniany z pracy za to, ze nie mogłem pogodzić się ze zdradą OS, a później, że zwalczałem złodziei OS pseudo solidarnościowych elit wraz z komuszymi /pierwszy raz byłem pozbawiony pracy od 1 września 1989 roku do 30 czerwca 1990 roku, dzięki pseudo kolegom - będących na usługach koterii - z Solidarności,później od sierpnia 1992 roku, tak, że już nie wróciłem do zawodu i musiałem podjąć się działalności gospodarczej w koncesjonowanym zawodzie, gdzie też spotkałem się z represjami - walka o wpis trwała prawie 2 i pół roku.
Byłem oskarżany też o przyczynienie się do śmierci /paszkwil posiadam swoich akta jak i są jednego do wglądu w aktach sądowych sądu okręgowego/ złodziei mienia państwowego, który po utracie pracy z tego tytułu i otrzymaniu wezwania z prokuratury, to złodziejaszek tak się przestraszył, że dostał zawału i zmarła.
Kto był oskarżany przez złodziei i jego koterię, przez pismaków, ano ten kto wykrył kradzież mienia ogromniej - wielomiliardowej - wartości i to zgłosił.
Komu grożono śmiercią i lub utopieniem syna?
Jak myślicie, złodziejowi czy człowiekowi który stał na straży mienie wspólnego, narodowego?

I jeszcze jedna ważna, a może ważniejsza sprawa od lat minionych, to jest następne pytanie o przeszłość związana z tu i teraz i przyszłością Polski i Nas Polaków.

Pytam o jakich 10 milionach członków Solidarności się z taką lubością przez ponad 30 lat piejecie i się zachłystujecie?

Albo o jakim polskim Narodem się tak ochoczo wypowiadacie megalomani?
Przecież przeważająca większość siedzi cicho jak mysz pod miotłą.
Dziś w ogóle to tylko potrafi siedzieć i klepać ozorem lub w klawiaturę, podczas gdy Waszą Matkę najlepszą, Polskę rozkradają i rozbierają złodzieje i odwieczni zaborcy i okupanci Polski?

- Jakim Narodem jesteście?!

Według mnie: - UPADŁYM?

I nie miałbym nic przeciw waszemu upadkowi, gdybyście nie pogrążali takich ludzi, którzy się nie sqrwili, tak jak sqrwiła się większość, a dziś nie ma nawet cywilnej /o honorze raczej nie wspomnę przez oczywistość znanym dla mnie faktów/ odwagi by do tego swojego sqrwienia się publicznie przyznać.

Przecież jesteście /siebie i swoją rodzinę z tego grona wykluczam/ niewolnikami banksterów i franka szwajcarskiego, koloni lichwiarzy tak, no bo nie Polacy.

Nawet lecąca w twarz ślina i plwocina jest dla takich niewolników kredytowym niczym okropnym, wręcz ozdrowieńczym deszczem, oby nie kop z pracy, oby było na kolejną i kolejną ratę.

Dziś inni bohaterowie ciepełka i bardzo dużego dystansu krytykują tę garstkę oddanych i bezinteresownych polskich powstańców warszawskich i obrońców swego Miasta , Warszawy, z pozycji siedzącej na wygodnych i obszernych fotelach, przed komputerem i TV, z dala od wszelakich, choćby najmniejszych niebezpieczeństw, jak złamanie pazura na klawiaturze, wypisując swoje brednie, najohydniejsze brednie i oszczerstw, takie o jakich każdy prawy i uczciwy człowiek wstydziłby się nawet w skrytości pomyśleć.

TFU!

TCHÓRZE!

Po trzykroć, TFU!!!
PS
Miało być krócej i kończyć się na Orwellu i jego powiedzeniu o qrwach.
Niestety, musiałem wylać to z siebie, czytając te różne oszczercze brednie ludzi, z którymi nie chcę zaliczać się do wspólnego Narodu Polskiego, bo do Mojej Polski jest z nimi nie po drodze.
W przeciwieństwie do TW Bolka te słowa pisze osoba /byt internetowy/, która nawet nie musiała zabiegać o statut osoby pokrzywdzonej, bo ten status prawomocnie przyznany leżał sobie przez parę lat w IPN.
Te słowa pisze osoba /byt internetowy/, która posiada prawomocnie orzeczony status ofiary zbrodni komunistycznych na Narodzie Polskim przez KBZpNP przy IPN.
Dlatego nie życzę sobie, by pod moją notką komentowali zaprzańcy, zdrajców i przybyły do Polski bolszewickich wyzwolicieli i towarzyszących im bolszewickich taborów przesiedleńców, jak i już tu wyrosłych z nich, kolejnych pomiotów tej nie polskiej parszy.
Czy myślicie, że gdybym urodził się wcześniej, to siedziałbym sobie spokojnie na zapiecku jak ci dzisiejsi oszczercy i krytycy powstańców warszawskich, przez którymi przez wszystkie lata swojego życia ciągle chylę głowę i jestem z nich dumny, że mogę chociaż w cząstce ich naśladować poznając ich i tworząc swoje polskie drogi życia, po których w każdej chwili mogę bez obawy o to, ze się na nic zhańbiłem wracać do przeszłości?
Jestem orędownikiem od zawsze otwarcia do publicznego wglądu bez ograniczeń akt komunistycznych, bo tylko ten gad co zgrzeszył i zdradzał, może się jedynie tego obawiać, a nie człowiek prawy, uczciwy i w Boga, jako ostatecznego i jedynego sędziego, wierzący.
Amen.