O latającym słoniu czyli winna jest opozycja

Na poczatek wyjaśnienie. Pisząc opozycja mam oczywiście na myśli Prawo i Sprawiedliwość - nikt o zdrowych zmysłach nie uzna za opozycję SLD czy Ruchu Palikota. Z kolei mini-partie prawicowe, które do parlamentu się po raz kolejny nie załapały, też mozna pominąć, na bieżącą chwilę zbyt małą rolę odgrywają i nic nie zapowiada, aby miało się to szybko zmienić. Taka klaryfikacja - trochę też truizm, przepraszam.

Od 2007 roku słyszymy ten sam, nużący i monotonny refren - winna jest opozycja. Bo jątrzy, bo jest niekonstruktywna, bo nie zajmuje się tym, czym powinna, bo jeden poseł PiS powiedział coś o wieszaniu, bo ten KACZYŃSKI to...
I tam dalej, i że tak powiem... - jak zwykł mawiać pewien feldkurat w "Szwejku". Chyba już się przyzwyczailiśmy.

To, że rząd jest beznadziejny - zaczyna powolutku docierać do wszystkich mieszkańców Lechistanu. Ciężko byłoby wymienić jakiekolwiek sukcesy pana Tuska i jego ekipy - a wpadek bez liku. Ale to nic. Zawsze można powiedzieć sobie tak: rząd jest beznadziejny, ale opozycja jest jeszcze gorsza. I tu możemy dorzucić modny ostatnio trend: bo wszyscy politycy w Polsce są do niczego. I wszystkie partie. Ewentualnie - jest jeszcze wersja druga, ratunkowa, która wygląda tak: rząd jest beznadziejny, ale to - wina opozycji. Bo jątrzy, bo jest niekonstruktywna... a, zaraz, przepraszam to już było.

Najgorsze to, ze nawet zdecydowani przeciwnicy PO i Spółki dają się czasem złapać na tę, niespecjalnie subtelną, narrację. Pomijam tzw. "prawdziwych patriotów" uważających, że PO, PiS, SLD, PSL i w ogóle wszyscy to jedna banda, niedopuszczająca do rządów ich ukochanego idola czy partii (można tu wstawić Korwina, można i niedobitki Samoobrony, można trzeciodrogowców - wszystkich chłopców z ferajny). Nie będę się znęcał, nie w tym tekście przynajmniej, powiem tak: jak, panowie ambitni i sprawni politycy, przekonacie do siebie z 10% głosujących, będziecie warci, aby was zacząc traktować powaznie. Na razie jesteście nieudolni - koniec, kropka. I nie zachowujcie się jak Adolf Hitler w 1945 z uporem twierdzący, że to naród niemiecki go zawiódł.

Ale także inni dołaczają się do powszechnego chóru: winny PiS i Kaczyński.

Zasadniczo, można by przypuszczać, wszyscy wiedzą jaki model obowiązuje w Polsce. Kto przegłosowuje ustawy, co może zrobić premier, rząd, od czego jest prezydent, optymistycznie założę, że także pojęcie większości parlamentarnej nie jest ludziom obce. I chyba też wszyscy wiedzą jakie były wyniki wyborów i ilu posłów i senatorów ta "nieudolna" opozycja posiada. Prawda?

Z prostych kalkulacji wynika, że PiS - nie może zrobić prawie nic. Nie jest w stanie zablokowac jakiejkolwiek uchwały - bo jakoś tak się składa, że w kluczowych kwestiach inne partie ida na rękę koalicji rządzacej. Ciekawe czemu, co?
No, jest jeden wyjątek - może udałoby się zablokowac próby zmiany Konstytucji, ale zapewniam Was, rządowi to nie jest do niczego potrzebne.

Co pozostaje? Ano, mozliwość wypowiadania się publicznie. Parlamentarzyści PiS mogą to robić i - robią. Co prawda, media mamy wyjątkowo obiektywne i prawdomówne, towiemy - no ale lepszy rydz, niż nic...
Ale to - tyle. Z wypowiedzi nic nie wynika, poza tym, że mogą powiedzieć: nie zgadzamy się. I najczęściej się nie zgadzają - co z tego? Rządzacych to nie obchodzi. Kto by przejmował się oszołomską niekonstruktywną opozycją, co jątrzy... A - było, przepraszam.
O pozyskiwaniu elektoratu w kontekście kolejnych wyborów nie piszę, bo to pieśń przyszłosci. Dalekiej.

W zwiazku z powyższym, jak słyszę, czytam, docierają do mnie - przeróżne żale, postulaty, żadania dotyczące działań podejmowanych (czy może nie podejmowanych) przez PiS - jakoś mi się dziwnie na duszy robi. Więcej tego, niż pretensji do Tuska - i to nawet u ludzi deklarujących sie jako - cokolwiek to nie znaczy - prawicowcy. Ba, nawet wśród zwolenników PiS. Co tam benzyna, gaz, emerytury - a widzieliście niegustowny krawat Macierewicza? Jak on tak może... kompromitujące. A Prezes...
Prezes, wiadomo, temat rzeka.

A smutna prawda jest taka, jak napisałem wyżej. Nic, realnie, nie da się zrobić. Cośmy sobie - Polacy - wybrali, to mamy. Mamy pana prezydenta Komorowskiego, mamy pana premiera Tuska, mamy w parlamencie pana Palikota, no i PSL też mamy. I SLD. Fajnie jest.

Opcja "uliczna"? Jednak... wolałbym nie.
Trzeba czekać. W tym czasie spróbować porozmawiać z ludźmi, tymi dookoła nas, przekonać ich: tak, idźcie na wybory, tak, głosujcie, tak, róbcie coś. Bo jak nie, będziemy mieli dalej to samo. Nie, nie to samo, wróć, będziemy mieli gorzej i gorzej. I żeby też do niektórych dotarła kwestia podstawowa: demokracja jest zawsze wyborem mniejszego zła ( w wariancie optymistycznym z mniejszego zła może się nawet zrobić - niekoniecznie idealne - dobro). Tak to działa. Idealna partia z idealnym programem... no, musiałbym sobie taką sam założyc.
Godot tez nie przyjdzie, bez złudzeń.

Dobre rady kierowane do PiS mają w tym momencie tyle sensu, co przekonywanie słonia, że jednak da radę, chociaż chwilkę, polatać sobie. Nieważne, że ciężki, poudawajmy, że ma skrzydła.