perskie wspominki

Napisałem tak z całym rozmysłem, ponieważ po wpisaniu w wyszukiwarkę hasła, dzieci uratowane przez generała Andersa z Rosji Sowieckiej na pierwszym miejscu ukazuje się artykuł z Rzeczpospolitej o tym, że dzieci żydowskie generała Andersa kogoś skarżą. :)) Nie wiadomo kogo, dopiero, gdy się zagląda do artykułu sprawa staje się jasna, na stronach żydowskich, natomiast o dzieciach polskich nie ma nic napisanego, dlaczego w takim razie ja miałbym pisać coś o wszystkich dzieciach jako Polak? Proszę mnie to wytłumaczyć? Niestety to nie były dzieci wszystkie i wszystkich, tylko one się dzieliły na polskie i na żydowskie, dlatego jedne znalazły się we wschodniej Afryce w dżungli a drugie w Palestynie, która niebawem stała się nowym państwem Izrael. :))

Poza tym dzieci żydowskie dostały od razu pomoc w Iranie (w Teheranie od diaspor żydowskich oraz organizacji żydowskich, które tam wtedy istniały, a polskie dzieci takiej pomocy, wtedy nie otrzymały, jednak aby to wiedzieć trzeba znać relację świadków tamtych wydarzeń. marusiu. Był pan na cmentarzu polskim w Teheranie? Ile grobów ma Menorę żydowską, jako symbol przynależności narodowej umarłego, a ile spośród nich ma jako symbol umarłego orła w kornie nasz herb narodowy, nie mylić z godłem, ponieważ to nie jest godło tylko herb. :))?

***

Forum Żydów Polskich.

Na początku II wojny światowej około 300 tys. polskich Żydów znalazło się pod okupacją sowiecką, byli w tej grupie zarówno Żydzi zamieszkujący tereny anektowane przez ZSRR jak i uciekinierzy z terenów zajętych przez Niemców. Część z nich za nie przyjęcie radzieckiego obywatelstwa została zesłana na Syberię, inni dotarli do sowieckich republik w Azji Środkowej. Umieszczano ich w tysiącach rozsianych po całym ZSRR obozach, marli z głodu, chorób i katorżniczej pracy. Tysiące dzieci pozostało sierotami.

W dniu 30 lipca 1941r. premier polskiego rządu emigracyjnego Władysław Sikorski i ambasador ZSRR w Wielkiej Brytanii, Majski, podpisali w Londynie układ o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych i współpracy w wojnie z Niemcami. Zgodnie z układem rząd ZSRR ogłosił amnestię dla wszystkich obywateli polskich, którzy przebywali na terenie ZSRR, a nadto, za zgodą władz ZSRR zaczęto tworzyć Armię Polską, mającą w przyszłości walczyć z hitlerowskimi Niemcami u boku Armii Czerwonej. Jej dowódcą został uwolniony z moskiewskiego więzienia generał Władysław Anders.

Ludność cywilna o układzie dowiedziała się z wielkim opóźnieniem, głównymi winowajcami byli komendanci obozów, którzy nie informowali więźniów o ogłoszonej amnestii i nie poczuwali się do obowiązku udzielenia im pomocy z chwilą zwolnienia. Według notatki Berii do Stalina z 15 stycznia 1942r., w rezultacie "amnestii" uwolnionych zostało 389 041 obywateli polskich. Wśród nich 200 828 narodowości polskiej, 90 662 Żydów, 31 392 Ukraińców, 27 418 Białorusinów, 3421 Rosjan i 2291 osób innej narodowości.

Amnestia dała nadzieję życia dla tysięcy polskich obywateli rozsianych na olbrzymich przestrzeniach Rosji Sowieckiej. Kto tylko był na siłach, wszelkimi możliwymi środkami transportu, udawał się na południe - tam, gdzie formowała się armia gen. Andersa. Ta droga ku wolności stała się dla wielu ostatnią, dziesiątki tysięcy zmarły z głodu, zimna, upału, lub wyczerpania. Według szacunków ambasady polskiej, miedzy grudniem 1941r., a czerwcem 1942r., z 200 000 obywateli polskich przebywających na terenie środkowych republik sowieckich, z powodu samego tylko tyfusu zmarło 10 procent. Pozostawały dzieci, chore i wyczerpane. Do czerwca 1942r. władze polskie zgromadziły 77 000 sierot i zagubionych dzieci.

Pierwsza emigracja miała miejsce od 24 marca do 3 kwietnia 1942r., druga zaś od 9 sierpnia do 1 września 1942r. Uchodźcy zostali przewiezieni koleją do Krasnowodzka, dalej przez Morze Kaspijskie do Pahlevi w Iranie. Osoby spóźnione na transporty kolejowe przewożono samochodami przez Aszchabad do Teheranu. Ewakuowane oddziały wojskowe były przewożone przez Hamadan do Khanaquin w Iraku, a ludność cywilna do obozów przejściowych w Iranie. Łącznie ZSRR opuściło 78 470 żołnierzy i 37 272 cywili, w tym 13.948 dzieci. Między nimi było około tysiąc żydowskich dzieci i ośmiuset dorosły. Większość dzieci była pełnymi sierotami, kilkanaście przybyło z jednym rodzicem lub opiekunem.

Żydowskie sieroty

Pierwszym przystankiem dla uchodźców ewakuowanych z armią Andersa był Iran, gdzie zostali zakwaterowani tymczasowo w dużych obozach przejściowych, umiejscowionych początkowo w Pahlewi i Mashhadzie, później w Teheranie i Ahvazie. Podczas, kiedy wojsko gen. Andersa zostało przeniesione do Palestyny, a stamtąd do Iraku, ludność cywilna pozostała w Iranie.

Oto jak wspominają podróż do Iranu i pobyt w obozach uratowane żydowskie dzieci:

[...] Należeliśmy do ostatniej partii dzieci, którym pozwolono opuścić Rosję. Opuściłem Rosje z ostatnim transportem dzieci do Iranu [...].
[...] W Teheranie zatrzymaliśmy się w obozie numer 3, gdzie mówiono, że nas wyślą do Afryki. Baliśmy się nowej dalekiej podróży, ale przyszedł przedstawiciel Agencji Żydowskiej i zabrał 300 dzieci, które przeznaczone były do Palestyny [...].
[...] W Teheranie na początku opiekowali się nami Polacy, a potem przysłano z Agencji Żydowskiej nauczycieli, którzy przygotowywali nas do życia w Palestynie [...].
[...] W Teheranie znajdowałem się najpierw we wspólnym obozie, a potem przeniesiono mnie do żydowskiego domu sierot [...].
[...] W Teheranie dostałem się do obozu numer 2, który znajdował się pod opieka Agencji Żydowskiej [...].
[...] W Teheranie ledwo się trzymałem na nogach i odesłano mnie do angielskiego sanatorium. Stamtąd zabrano mnie do obozu numer 1 dla dzieci polskich, a później przeniesiono do obozu numer 2 dla dzieci żydowskich, gdzie ku mojej wielkiej radości spotkałem mojego młodszego brata Mojszełe [...].
[...] W Teheranie umieszczono mnie w angielskim domu sierot, a kiedy wróciłem do zdrowia, przeniesiono mnie do sierocińca żydowskiego [...].
[...] W Teheranie dzieci polskie obrzucały nas kamieniami i wołały: "Mośki przyjechały". To samo było w barakach [...].

W Teheranie żydowscy uchodźcy utworzyli sierociniec (aktywnie wspierany przez tamtejszą żydowską społeczność), a dwaj żydowscy emisariusze - Reuven Shefer i Avraham Zilberberg, zostali wysłani z brytyjskiej Palestyny, w celu utworzenia na miejscu Biura Palestyńskiego. W październiku 1942r., Zipporah Shertok, żona szefa Departamentu Politycznego Agencji Żydowskiej, Moshe Shertoka, przyjechała do Tehranu, by kierować sierocińcem (więcej wiz wjazdowych do Iranu Agencja nie otrzymała). Mimo ogromnego wsparciu Agencji Żydowskiej i miejscowej społeczności, sierociniec borykał się z wielkimi brakami, głównie żywności.

Itd...

http://fzp.net.pl/shoa/dzieci-teheranu

p.s.

Będziemy na polskim portalu pisali o pięciu ukraińskich dzieciach albo i sześciu rosyjskich, a może o dziesięciu litewskich albo białoruskich?! Maruś dzieci polskich bezsprzecznie było najwięcej, żydowskich było o wiele mniej, natomiast innych narodowości pośród tych uratowanych dzieci było jeszcze mniej. Mnie interesują dzieci polskie, ciebie być może żydowskie, litewskie, białoruskie albo ukraińskie, twój problem...

Przecież możesz o nich napisać oddzielny artykuł firmowany swoim loginem i nickiem. :))

Powinieneś być mnie wdzięczny, że w ogóle w swoim komentarzu wspomniałem o dzieciach żydowskich, a ty jak zwykle się mnie czepiasz. W czasie PRL-u nie pisałem nic, co mógłbym teraz opublikować, ponieważ byłem wtedy jeszcze dzieckiem, a w 1989 roku miałem ukończone 21 lat. :))) To do twojego komentarza we wpisie Kryski, dotyczącego pana Andrzeja Urbańskiego.