W działaniach [zbrodniczej] ekipy Tuska widać wyraźną fascynację „skutecznością” Jaruzelskiego i Kiszczaka oraz propagandą Urbana

W działaniach [zbrodniczej] ekipy Tuska widać wyraźną fascynację „skutecznością” Jaruzelskiego i Kiszczaka oraz propagandą Urbana

Chyba już wszyscy się zorientowali, że Donald Tusk zastosował nowatorskie kryterium powoływania ministrów. Objęli resorty realizujące zadania, o których nie mają zielonego pojęcia. A jeśli niektórzy mają jakieś pojęcie, to wyznaczono im role przeciwne do tego, co powinni robić. Albo sami je wyznaczyli. W efekcie to, co robią jest albo bez sensu, albo bardzo szkodliwe. Tak jest przede wszystkim z samym premierem Donaldem Tuskiem czy z jego ministrem sprawiedliwości Adamem Bodnarem. Dodatkowo oni czerpią perwersyjną przyjemność z tego, co robią, szczególnie wtedy, gdy szkodzą. Czasem ma to wręcz posmak sadyzmu, wskazującego co najmniej na socjopatię, a wręcz na to drugie. (...)

W działaniach ekipy Tuska widać wyraźną fascynację „skutecznością” Jaruzelskiego i Kiszczaka, choćby obecni władcy bardzo się od tego odżegnywali. I widać fascynację „Goebbelsem stanu wojennego”, czyli Jerzym Urbanem, gdy chodzi o sadystyczną propagandę, zwaną szyderczo polityką informacyjną. (...)

Wyjątkowo perwersyjnym, a wręcz sadystycznym posunięciem Donalda Tuska było powierzenie tek ministrów kultury i edukacji Bartłomiejowi Sienkiewiczowi oraz Barbarze Nowackiej. Nie jest oczywiście tak, że oni sami wyznaczyli sobie barbarzyńskie cele polityki kulturalnej i edukacyjnej. Oni po prostu wpisali się w potrzebę Tuska, żeby te resorty objął ktoś bliski mentalności barbarzyńcy i troglodyty. Dlatego ich rządy w obu resortach polegają na demolowaniu wszystkiego, co się nawinie. (...)

To stosunek do kultury i edukacji znany z totalitarnych reżimów, przede wszystkim z chińskiej „rewolucji kulturalnej”, ale też z wcześniejszych wersji sowieckiej i niemieckiej. Cechuje go absolutna pogarda dla tradycji oraz anulowanie wcześniejszego korpusu wiedzy. Idealnym podmiotem tych reżimów był tchórzliwy nieuk albo brutalny troglodyta.  (...)

Najśmieszniejsze w całej konstrukcji rządu Donalda Tuska jest to, że tworzące go środowiska oraz ich delegaci uważają się za elitę polskiego społeczeństwa, są przekonane o swojej wyjątkowości. A to tylko zlepek kompleksów, skrywanych niedostatków intelektualnych i kulturowych, żenujących pretensji w stylu pensjonarek. To wybuchowe połączenie, bowiem chcąc to wszystko przykryć działają niczym lawina, i to nie śnieżna, a złożona z kamieni. A lawina jest skuteczna, choć kompletnie bezmyślna.

Stanisław Janecki