In vitro-błogosławieństwo dla par bezdzietnych, furtką dla singli i związków 1-płciowych?

O ile finansowanie zabiegów in vitro dla par bezdzietnych jest pozytywne, to warunki dostępu dla wszystkich chętnych, oraz sposób wykorzystania zarodków w celu ich zaimplementowania do kolejnych zabiegów, rodzi poważne wątpliwości prawne i moralne.

Dotąd nikt nie zadał sobie trudu w celu uściślenia- komu przysługuje prawo dostępu do zabiegu, jak ewidencjonować  pozostałe, nie wykorzystane po zabiegu zarodki,  z  uściśleniem  kto finansuje ich przechowywanie dla kolejnych zabiegów?

Dotychczas zabiegami zajmowały się odpłatnie firmy prywatne i zabiegi nie były finansowane przez NFOZ.

Zabiegi invitro nadal budzą wiele kontrowersji moralnych. Wymienię zasadnicze kontrowersje, na które nikt dotąd nie proponował skutecznego rozwiązania prawnego.

Procedury zapłodnienia będą polegały na pobraniu nasienia i jajeczek pary, oraz zwielokrotnienie  liczby zarodków ludzkich,  dla kolejnych zabiegów w przypadku niepowodzenia pierwszego.

Kontrowersje wzbudza sposób przechowywania zarodków nadmiarowych,  finansowanie ich przechowywania  i uściślenie celu późniejszego wykorzystania.

Dotychczas, gdy para starająca się o zabieg nie wyrażała żadnej decyzji o przechowaniu nadmiarowej ilości zarodków, były wykorzystywane do zabiegów wobec kolejnej pary, albo wylewne do ścieku.

Kolejną kontrowersją są zamiary udostępniania zabiegu każdej parze, a moim zdaniem, z koniecznym zastrzeżeniem jej heteroseksualności.

Warto by Prezydent Duda, który tak ochoczo przystał na akceptację nieprzegłosowanego projektu ustawy o in vitro, wziął pod uwagę wymienione aspekty moralne.

W przypadku braku ustawowych uwarunkowań, zabezpieczających przed niegodnym stosowaniem metody, powinien zgłosić swoje zastrzeżenia, lub zaproponować swoją wersję ustawy.