Wybory we Francji jak zawsze wygrają .... Rothschildowie

Elig „ Według zgodnych ocen trzech instytutów badawczych oceniających wyniki tzw. exit polls po pierwszej turze wyborów prezydenckich we Francji {]]>TUTAJ(link is external)]]> - do drugiej tury przejdą Emmanuel Macron i Marine Le Pen. Polscy politycy w większości uważają, że najkorzystniejszy dla Polski byłby wybór Macrona, który nie jest prorosyjski [w przeciwieństwie do Le Pen]. Czy będzie on jednak korzystny dla Francji?
Emmanuel Macron jest byłym finansistą oraz euroentuzjastą. Jak pisze Wikipedia:
" W 2008 przeszedł do pracy w bankowości inwestycyjnej w ramach kontrolowanego przez rodzinę Rothschildów Rotschild & Cie Banque, gdzie był zatrudniony do 2012. Zajmował się m.in. dopracowaniem dużego kontraktu pomiędzy przedsiębiorstwami Nestlé i Pfizer" {]]>TUTA(link is external)]]>) ]]>(źródło )]]>

Krzysztofjaw „...”Na koniec sylwetka Emmanuela Macrona. Warto się nad nią zastanowić, też w odniesieniu do Polski.
Emmanuel Macron (ur. - 21.12.1977):
- absolwent liceum jezuickiego oraz Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu,
- w latach 1999-2001 asystent uznanego filozofa Paula Ricoeura (1913-2005) - działacza socjalistycznego (i chrześcijańskiego - sic!),
- w latach 2006-2009 członek francuskiej partii socjalistycznej, tej samej, z ramienia której prezydentem został skompromitowany F. Hollande i właśnie przez tegoż masońskiego F. Hollanda usilnie promowany, m.in. jako jego sekretarz generalny (2012-2014),
- w latach 2008-2012 bankster zatrudniony w Rothschild & Cie Banque, czyli - jak G. Soros - człowiek rodziny Rothschildów i innych kreatorów świata,
- w latach 2012-2014 zastępca sekretarza generalnego w Pałacu Elizejskim prezydenta F. Hollanda,
- w latach 2014-2016 minister gospodarki, przemysłu i cyfryzacji w gabinecie socjalisty Manuela Vallsa,
- w kwietniu 2016 (sic!) założył ruch polityczny pod nazwą En Marche! (Naprzód Marsz!) i od tego momentu zaczął być "pompowany" w sondażach i lewacko-demoliberalnych francuskich (i nie tylko) mediach a nasilenie tej "promocji" nastąpiło po 1 grudnia 2016 roku, czyli od momentu, w którym F. Hollande ogłosił, iż nie będzie ubiegał się o reelekcję,
- niektóre osoby go popierające (za wikipedia): socjal-liberał F. Baryou; domniemany pedofil, działacz partii zielonych, lewak kulturowy D. Cohn-Bendit; homoseksualista i członek partii socjalistycznej Bertrand Delanoe, mer Paryża w latach 2001-2014; zagubiony pomiędzy ideami komunistycznymi, socjalistycznymi i konserwatywnymi Bernard Kouchner; wieloletni działacz konserwatywnej Unii na rzecz Ruchu Ludowego (UMT - partii N. Sarkozego) Dominique Perben; niedawny premier z ramienia partii socjalistycznej (2014-2016) Manuel Valls,
- od 2007 roku żonaty ze starszą o 24 lat jego licealną nauczycielką francuskiego Brigitte Trogneux, co wedle wielu plotek (zdementowanych kategorycznie przez samego E. Macrona) ma być "przykrywką": jego homoseksualizmu (biseksualizmu) oraz gejowskiego związku z szefem Radia France Mathieua Geleta.
Najważniejsze poglądy i postawy E. Macrona:
- skrajny euroentuzjasta i zwolennik federalizacji UE (Jedno Państwo - Europa),
- entuzjasta bardzo ścisłej współpracy Francji z Niemcami (bez UK, to ten tandem ma kierować UE),
- zwolennik jednorodnych zasad polityki podatkowej, socjalnej, celnej i innych w całej UE oraz postulator powstania europejskiej straży granicznej i policji,
- politpoprawny lewacki demoliberał opowiadający się za przyjmowaniem muzułmańskich tzw.: "uchodźców" oraz wyznawca idei, iż islamski terroryzm wynika z nierówności społecznych i ekonomicznych oraz może być szansą (ubogaceniem) dla Francji i należy dążyć do jak największej integracji muzułmanów w Europie oraz podejmować działania na rzecz tej integracji,
- zwolennik przymusowej, kwotowej relokacji uchodźców w krajach UE,
- po ostatnich islamskich zamachach terrorystycznych we Francji i innych krajach stwierdził mniej więcej, iż "Francuzi muszą się przyzwyczaić do terroryzmu i nie można w tym obszarze nic zmienić",
- bardziej preferujący wspólną obronność europejską (wspólny fundusz zbrojeniowy, wspólne zakupy uzbrojenia - sic!) niż NATO, choć nie neguje jego istnienia i uważa, iż powinno zostać status quo (brak dalszego rozszerzania NATO),
- opowiada się za utrzymaniem sankcji wobec Rosji, choć chciałby z nią współpracować, podobnie jak z Turcją czy krajami bliskowschodnimi.”...]]>(źródło )]]>

„Emmanuel Macron (ur. 21 grudnia 1977 w ]]>Amiens(link is external)]]>]]>[1](link is external)]]>) – francuski polityk, urzędnik państwowy i bankowiec, w latach 2014–2016 minister gospodarki, przemysłu i cyfryzacji. Kandydat w ]]>wyborach prezydenckich we Francji w 2017(link is external)]]>. „...'
„Syn profesora Jeana-Michela Macrona]]>[2](link is external)]]> i Françoise Noguès. Przez dziesięć lat uczył się gry na fortepianie]]>[3](link is external)]]>. Kształcił się w liceum ]]>jezuickim(link is external)]]> w Amiens, następnie w paryskiej szkole średniej ]]>Lycée Henri-IV(link is external)]]>]]>[4](link is external)]]>.
Uzyskał dyplom DEA z zakresu filozofii na ]]>Université de Paris X(link is external)]]>, został absolwentem ]]>Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu(link is external)]]> i ]]>École nationale d’administration(link is external)]]>]]>[1](link is external)]]>. W latach 1999–2001 był asystentem filozofa ]]>Paula Ricœura(link is external)]]>]]>[4](link is external)]]>, współpracował m.in. przy wydaniu jego książki La Mémoire, l'histoire, l'oubli.
Od 2006 do 2009 był członkiem ]]>Partii Socjalistycznej(link is external)]]>]]>[5](link is external)]]>. Po ukończeniu studiów został członkiem korpusu inspektorów finansowych w ramach Inspection générale des finances, państwowej służby zajmującej się audytem i kontrolą]]>[1](link is external)]]>. W 2007 był zastępcą referenta komisji kierowanej przez ]]>Jacques’a Attali(link is external)]]> i zajmującej się kwestią wzrostu gospodarczej Francji]]>[4](link is external)]]>. W 2008 przeszedł do pracy w ]]>bankowości inwestycyjnej(link is external)]]> w ramach kontrolowanego przez rodzinę ]]>Rothschildów(link is external)]]> ]]>Rotschild & Cie Banque(link is external)]]>, gdzie był zatrudniony do 2012]]>[1](link is external)]]>. Zajmował się m.in. dopracowaniem dużego kontraktu między przedsiębiorstwami ]]>Nestlé(link is external)]]> i ]]>Pfizer(link is external)]]>]]>[6](link is external)]]>.
W latach 2012–2014 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego ]]>Pałacu Elizejskiego(link is external)]]> w administracji prezydenta ]]>François Hollande(link is external)]]>]]>[6](link is external)]]>. 26 sierpnia 2014 objął stanowisko ministra gospodarki, przemysłu i cyfryzacji w rządzie ]]>Manuela Vallsa(link is external)]]>. Zastąpił na tym urzędzie ]]>Arnauda Montebourga(link is external)]]>]]>[7](link is external)]]>. W trakcie urzędowania popadł w spory z działaczami związków zawodowych]]>[8](link is external)]]>. Jednocześnie zyskał osobistą popularność, zaczął być uwzględniany w sondażach przeprowadzanych na potrzeby ]]>wyborów prezydenckich w 2017(link is external)]]>. W kwietniu 2016 założył własny ruch polityczny pod nazwą ]]>En Marche!(link is external)]]>, a jego polityczne zaangażowanie zostało w lipcu tegoż roku publicznie skrytykowane przez prezydenta]]>[9](link is external)]]>. 30 sierpnia Emmanuel Macron odszedł z urzędu ministra]]>[8](link is external)]]>. Zadeklarował start w wyborach prezydenckich w 2017 jako kandydat niezależny, odmawiając udziału w prawyborach zorganizowanych przez socjalistów, w których zwyciężył ]]>Benoit Hamon(link is external)]]>]]>[10](link is external)]]>.
Poparcie dla jego kandydatury w wyborach prezydenckich w 2017 wyrazili politycy z różnych stron sceny politycznej m.in. ]]>François Bayrou(link is external)]]>, ]]>Daniel Cohn-Bendit(link is external)]]>, ]]>Bertrand Delanoë(link is external)]]>, ]]>Bernard Kouchner(link is external)]]>, ]]>Dominique Perben(link is external)]]>]]>[11](link is external)]]> i ]]>Manuel Valls(link is external)]]>]]>[12](link is external)]]>.
W 2007 ożenił się z Brigitte Trogneux, która była jego nauczycielką języka francuskiego w szkole średniej]]>[13](link is external)]]>. „..]]>(źródło ) (link is external)]]>

Jakub Woziński' Władcy wojennego kredytu”...”XIX-wieczna potęga rodu Rothschildów bywa dziś często bagatelizowana, a wspominanie o niej odrzucane jako rzekomy przejaw antysemityzmu. Tymczasem trudno w historii znaleźć równie zamożny i wpływowy niekoronowany ród, który tak słabo gościłby w powszechnej świadomości „...”Losy bankierskiej dynastii z Frankfurtu nad Menem rzadko kiedy bywają opisywane w podręcznikach historii czy pismach poświęconych tematyce historycznej, nie wspominając już o badaniach naukowych zawodowych historyków. Z jednej strony temat ten wydaje się narażony na krytykę tych, którzy dopatrują się uproszczeń w rodzaju „międzynarodowej finansjery”, z drugiej zaś wiele osób zwyczajnie nie docenia tego, jak wielki wpływ na dzieje świata mają osoby zajmujące się bankowością oraz finansami. Nazwisko Rothschild bywa dziś przez wielu odbierane jako pewna literacka figura, jako synonim mitycznego bogactwa, choć przedstawiciele rodu wywarli bardzo realny wpływ na dzieje całego świata.
Kolebką Rothschildów był Frankfurt nad Menem. Co ciekawe, dzisiejsza siedziba Europejskiego Banku Centralnego przylega bezpośrednio do posesji przy Neue Mainzer Strasse 33, która mieściła niegdyś jedną z rezydencji rodu. Frankfurt nieprzypadkowo pozostaje do dziś finansową stolicą Republiki Federalnej Niemiec – przez wiele dekad to właśnie tam rezydowała niemiecka gałąź rodu, który miał globalne wpływy.
Mayer Amschel – twórca potęgi
Przez wiele lat nic nie zapowiadało, że to właśnie żydowska rodzina, która swoje nazwisko wzięła od czerwonego szyldu, jaki wedle legendy miał zdobić jej frankfurcki dom przy Judengasse, będzie kiedyś wznosiła rezydencje o królewskim rozmachu. Jeszcze w XVIII w. kolejni męscy przedstawiciele rodu zajmowali się drobnym handlem oraz wymianą monet, nie różniąc się zanadto od wielu innych żydowskich kupców żyjących na terenie Niemiec. Wielki przełom dla rodu nastąpił dopiero wtedy, gdy Mayer Amschel Rothschild nawiązał bliższe kontakty z landgrafem Hesji. Właściciele kantorów zawsze byli potrzebni władcom jako dostarczyciele kruszców, lecz Mayera Amschela spotkał dodatkowy zaszczyt, bo powierzono mu opiekę nad częścią książęcego majątku na czas zawieruchy, jaką wywołały wojny napoleońskie.
Landgraf Hesji Wilhelm IX, który w 1806 r. musiał uchodzić do Holsztynu, udostępnił w ten sposób Rothschildowi wielką dźwignię kapitałową, którą ten wykorzystał w perfekcyjny sposób. Inwestując powierzone mu środki oraz organizując kontrabandę w okupowanych przez Napoleona Niemczech, gromadził coraz większy majątek. Razem z Wolfem Loebem Schottem oraz Beerem Nehmem Rindskopfem zaopatrywał także Austriaków w ziarno i gotówkę dzięki kapitałowi landgrafa. Gdy Wilhelm IX powrócił do Frankfurtu, Mayer Amschel nie tylko zwrócił mu pieniądze, ale także dodał spory procent w zamian za osiągnięte zyski. Starannie prowadzone księgi wykazały, że o ile w 1797 r. cały kapitał Rothschildów wynosił ok. 10 tys. funtów szterlingów, o tyle w 1810 r. wzrósł już do 72,7 tys. funtów. Prawdziwą fortunę mieli jednak zbić dopiero później.
Kluczem do oszałamiającego sukcesu Rothschildów była starannie zaplanowana polityka kadrowa, w ramach której męscy potomkowie rodu stawali na czele licznych oddziałów rodzinnego interesu. Rothschildowie dobierali sobie bardzo zamożne małżonki z podobnych im żydowskich rodów Europy, a także nie dopuszczali, aby wchodzący do rodu mężczyźni przejmowali jakiekolwiek istotne kompetencje. Dzięki temu udało im się stworzyć zdyscyplinowane kadry oparte na więzach rodzinnych, mające dzięki temu przewagę nad zwykłymi domami bankierskimi, których podstawą działania było partnerstwo kapitałowe.
Mayer Amschel szkolił się w dziedzinie finansów u Oppenheimów, którzy byli spadkobiercami wielowiekowej tradycji bankowo-kupieckiej, mającej swoje początki jeszcze w czasach średniowiecza. Zgodnie z tą tradycją prawdziwie dochodowy interes musiał być oparty na sieci placówek obejmujących cały kontynent. Tak właśnie działali wcześniej kupcy z Lombardii, Toskanii i Piemontu, a później m.in. Fuggerowie. Dlatego twórca potęgi rodu – Mayer Amschel – wysłał swoich synów do głównych stolic Europy, aby tam zakładali struktury mające tworzyć zręby sprawnej, międzynarodowej instytucji.
Zarobić na wojnie
Sposób, w jaki Mayer Amschel Rothschild zgromadził swoje pierwsze wielkie pieniądze, stał się wyznacznikiem całej dalszej kariery finansowej rodu. W XIX w. państwa Europy nie utrzymywały jeszcze – tak jak dziś – ciągłego deficytu budżetowego, lecz na ogół prowadziły zbilansowaną politykę finansową, zapożyczając się przede wszystkim na wypadek wojen. Posiadając swoje biura w Londynie, Paryżu, Frankfurcie, Wiedniu oraz Neapolu, Rothschildowie zawsze byli w stanie odpowiednio szybko zorganizować kapitał, aby udzielić pożyczki temu państwu, które akurat potrzebowało jej na prowadzenie wojny. Z tego właśnie względu Rothschildów można określić mianem XIX-wiecznych władców wojennego kredytu.
Wojny napoleońskie dały Rothschildom wiele okazji do sporego zarobku. W 1813 r. Wielka Brytania postanowiła, że przekaże swoim sojusznikom – Prusom i Rosji – 2 mln funtów w bonach skarbowych na walkę z Napoleonem. Brytyjski rząd miał jednak niewiele gotówki i dlatego pilnie poszukiwano kogoś, kto wypłaciłby pierwsze raty. Początkowo zwrócono się do Hope & Co., lecz jeden z dyrektorów, Labouchère, mocno się wahał. Wówczas na scenę wkroczyli bracia Salomon i James Rothschildowie, którzy nie tylko obiecali szybką wymianę bonów na dukaty, lecz także zorganizowali ich transport do Warszawy, Drezna i Hamburga na żołd dla rosyjskich żołnierzy.
Sprawna obsługa pilnych transakcji związanych z wojennym wysiłkiem europejskich mocarstw sprawiła, że już w 1818 r., trzy lata po zakończeniu wojen napoleońskich, majątek Rothschildów wynosił ponad 1,7 mln funtów. W latach 1803–1815 wydatki brytyjskiego skarbu państwa wzrosły czterokrotnie – w tym samym czasie Rothschildowie pomnożyli majątek dziesięć razy. Nie oznacza to oczywiście, że pożyczali wyłącznie Brytyjczykom i ich sprzymierzeńcom. Od lat 20. nazywano ich nawet „bankierami Świętego Przymierza”, gdyż w latach 1818–1848 udzielili Rosji, Prusom i Austrii pożyczek o łącznej wartości 29 mln funtów, co stanowiło ok. 20 proc. wszystkich tego typu operacji w tym okresie.
Wielkim przełomem w sposobie, w jaki Rothschildowie pomagali swoim klientom zebrać odpowiednie środki na prowadzenie wojen, była emisja pruskiego długu w 1818 r. Uznaje się ją niekiedy za prawdziwy początek międzynarodowego rynku obligacji państwowych. Do tej pory odsetki wypłacano w walucie emitującego państwa, lecz Nathan Rothschild – syn Amschela i nowy przywódca rodu – postanowił, że będą one wypłacane w funtach. Na dodatek odsetki od pruskich obligacji były zdecydowanie wyższe niż te, na które mogli liczyć nabywcy brytyjskich consoles. Dzięki temu Rothschild przyciągnął zupełnie nowych inwestorów oraz uczynił z Londynu prawdziwe centrum światowych finansów.
Bankierzy świata
Około 1825 r. Rothschildowie byli już niekwestionowanymi liderami światowej finansjery. W latach 1818–1832 firma N.M. Rothschild stała na czele emisji aż 6 z 27 międzynarodowych pożyczek w Londynie (38 proc. ich całkowitej wartości). W kolejce do niej wciąż ustawiały się nowe państwa. Nawet Francja, która przez szereg dekad polegała na własnych, paryskich finansistach, już w latach 20. XIX w. uzależniła się od wpływów Jamesa Rothschilda, paryskiego delegata potęgi rodu z Frankfurtu. W latach 1823–1847 pomógł on w emisji aż siedmiu pożyczek o łącznej wartości 60 mln funtów, co praktycznie zapewniało mu monopol. Podobnie wyglądała sytuacja w Belgii, która w latach 1830–1844 pożyczała wyłącznie od Rothschildów.
Wpływy i pieniądze Rothschildów stały się wkrótce nieodzowne do prowadzenia wszelkich konfliktów zbrojnych na kontynencie. Dzięki nim Austria powstrzymała rewolucję w Neapolu, a Francja dokonała restauracji monarchii absolutnej w Hiszpanii. Po wybuchu powstania listopadowego rosyjski minister finansów Kankrin skontaktował się z agentem Rothschildów, Gasserem, który potajemnie zorganizował dostawy broni oraz gotówkę. Rezydujący w Paryżu James Rothschild, który konkurował ze swoim bratem z Londynu o prymat w rodzinie, miał znać osobiście każdą liczącą się koronowaną głowę w Europie. O audiencję u niego lub u jednego z jego braci starało się mnóstwo wpływowych polityków, którzy zabiegali o finansowanie budżetów swoich państw.
Lata 1832–1848 były dla Rothschildów pewnym wyzwaniem, gdyż po raz pierwszy od kilku dekad Europa była wolna od większych konfliktów zbrojnych. Konserwatywne państwa pożyczały skromne sumy na zwalczanie tendencji demokratycznych, a kraje demokratyzujące się – na wydatki socjalne. Wszystko to nie zaspokajało jednak apetytu Rothschildów, którzy „żywili się” przede wszystkim wydatkami budżetowymi generowanymi przez wojny. Z tego powodu, choć majątek rodu nie stopniał, lata poprzedzające 1848 r. cechowała stagnacja, a nawet zastój w interesie. W prywatnej korespondencji Rothschildów dominowały minorowe nastroje i obawa, że to już kres ich świetności.
Okres ponownej prosperity powrócił wraz z Wiosną Ludów oraz wojną krymską. Już w 1847 r., gdy okazało się, że austriacki budżet trzeba będzie podeprzeć pożyczką u Rothschildów, rezydujący w Wiedniu Salomon dziękował Bogu za „doskonały biznes”. Kiepska kondycja budżetu zwiastowała wielkie społeczne napięcie oraz nowe militarne starcia, które zwycięskie armie europejskich imperiów finansowały wyłącznie z kredytu. Tak właśnie przełom lat 40. i 50. XIX w. po raz kolejny pokazał, że finansowe wsparcie Rothschildów to rzecz nieodzowna podczas prowadzenia wojen. Świat przekonał się o tym po raz kolejny w 1856 r., gdy Rosja przegrała wojnę krymską, a wśród zwycięzców byli niemal sami klienci banku inwestycyjnego N.M. Rothschild.
Bismarck odrzuca ofertę
Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero w latach 60. XIX w., gdy rodowi z Frankfurtu przyszło udzielić pożyczek państwom stojącym po obydwu stronach barykady. Rothschildowie wplątywali się w tego typu sytuacje na własne życzenie, gdyż nie chcieli tracić żadnego ze swoich klientów, mając świadomość, że ich miejsce z chęcią zajmie liczna konkurencja, gotowa się nawet sprzymierzyć, aby obalić panującą monarchię światowych finansów. Pobite państwo musiało płacić spore kontrybucje, które zagrażały spłacie długu, dlatego pożyczanie obydwu walczącym stronom wiązało się zawsze z pewnymi stratami. Prawdziwy czas próby nadszedł jednak dopiero przy okazji wojny francusko-pruskiej (1870–1871), kiedy to Rothschildowie nie tylko pożyczyli środki Francji i Prusom, lecz także sami weszli w konflikt, coraz bardziej identyfikując się ze swoimi krajami.
Pomagając finansować wojny europejskim państwom, Rothschildowie w sposób nieświadomy i niezamierzony przyczynili się do nasilenia nacjonalizmów, które z kolei zagroziły jedności samego rodu. Ponadto w latach 1870–1879 umarli wszyscy z pięciu synów Mayera Amschela, którzy urodzili się jeszcze we Frankfurcie nad Menem. Poszczególne gałęzie rodu zaczęły się od siebie oddalać i traktować jako niezależne domy bankierskie.
Paradoksalnie Rothschildowie wspierali także procesy, które podkopywały ich własną pozycję jako bankierów europejskich potęg. Pomagając w finansowaniu wojen, przyczyniali się do wzrostu potęgi państw, które miały coraz większy zasięg terytorialny oraz wprowadzały coraz to nowsze formy opodatkowania. Coraz częściej zdarzało się więc, że przywódcy państw, zamiast emitować obligacje w Londynie, wprowadzali nowe, wyższe podatki, dzięki którym częściowo uniezależniali się od rynku obligacji.
Doskonałym przykładem tego, jak zmieniała się pozycja Rothschildów, była ich znajomość z kanclerzem Ottonem von Bismarckiem. Już w 1851 r. Amschel Rothschild zaprosił go na spotkanie, od którego zaczęła się ich długoletnia znajomość oparta na wzajemnych przysługach. Rothschildowie prowadzili osobisty rachunek Bismarcka, a on był ich politycznym agentem. Ekspansywna polityka Prus, które podbijały wciąż nowe terytoria i nakładały wysokie kontrybucje na pokonanych przeciwników, sprawiła, iż w 1866 r. Bismarck mógł już bezceremonialnie odrzucić ofertę Rothschildów, którzy zaproponowali emisję nowej pożyczki dla Prus. Po proklamowaniu cesarstwa w 1871 r. wielką ambicją Bismarcka było to, aby nie musiało się ono zapożyczać w Londynie. Dlatego nie finansował długu za granicą. II Rzesza zamierzała pójść na konfrontację z imperium brytyjskim, a ród Rothschildów był dla niej ucieleśnieniem londyńskiego świata finansów.
Ani dolara dla Ameryki!
Przez cały wiek XIX Rothschildowie byli nie tylko najbogatszymi finansistami na świecie, lecz także tworzyli jedną z najsprawniejszych nieformalnych sieci dyplomatycznych. Głowy państw wysyłały ich jako emisariuszy, licząc na to, że kontakty przedstawicieli rodu w danym państwie znaczą więcej niż rozmowy prowadzone przez oficjalnych wysłanników. Rothschildowie zyskiwali w ten sposób dostęp do poufnych informacji oraz realny wpływ na przebieg wielu politycznych wydarzeń. Ich własna poczta słynęła jako najbardziej sprawna i poufna na całym kontynencie, a bliskie kontakty z władzą zapewniały im trwały dostęp do lukratywnych kontraktów.
Jedną z głównych przyczyn, dla których Rothschildowie nie byli w stanie przedłużyć trwania swojej potęgi aż do XX w., było niewątpliwie zlekceważenie Stanów Zjednoczonych, które po I wojnie światowej zdetronizowały Wielką Brytanię i Londyn jako centrum światowych finansów. W 1842 r. pracownicy US Treasury przybyli do Paryża do Jamesa Rothschilda po pożyczkę, lecz ten miał im oznajmić, by przekazali swoim zwierzchnikom następujące słowa: „Powiedzcie im, że zobaczyliście człowieka stojącego na czele finansów Europy i on powiedział, że nie możecie pożyczyć ani dolara. Ani dolara!”. Wpływ na Jamesa miała niewątpliwie fala bankructw w USA, która podważyła wiarygodność kredytową całego kraju, jednak i to nie tłumaczy tak pryncypialnego potraktowania przybyszów zza oceanu. Nieco ponad pół wieku później potomkowie Jamesa daliby wszystko, aby rząd USA powierzył im emisję choćby części swojego długu.
Na dodatek Stany Zjednoczone przeprowadziły w 1917 r. niezwykle udaną emisję obligacji (tzw. liberty bonds), które pokazały, że wielkie domy bankierskie wcale nie są niezbędne do tego, aby zebrać ogromne pieniądze na prowadzenie wojny. W ten sposób przeminęła epoka Rothschildów – władców wojennego kredytu.
W XIX w. nie było praktycznie żadnego istotnego konfliktu militarnego, który nie byłby w jakiś sposób powiązany z rodem Rothschildów. Przy ich pomocy podbijano ogromne terytoria, zwalczano rewolucje, przywracano na tron monarchów, tłumiono powstania oraz zbrojono partyzantów. Mimo to dziś jedynie nieliczni mają świadomość ich ogromnego wpływu na najważniejsze wydarzenia XIX stulecia. Wypada mieć tylko nadzieję, że ta bardzo istotna luka w powszechnej znajomości historii tego okresu zostanie kiedyś należycie wypełniona.”. .]]>..(więcej )]]>

Villa Ephrussi de Rothschild to okazała rezydencja z 9. ogrodami na Lazurowym Wybrzeżu. Zwiedzając tę posiadłość trudno uwierzyć w to, jak wygodnie żyli arystokraci w okresie la Belle Epoque. Zdecydowanie warto odwiedzić to miejsce! „...”Villa Ephrussi de Rothschild znajduje się na ]]>półwyspie Cap-Ferrat(link is external)]]>, zaledwie kilka kilometrów od ]]>Nicei(link is external)]]> w stronę ]]>Monako(link is external)]]>. Została zbudowana w latach 1907 – 1912 dla Béatrice Ephrussi de Rothschild, która kupiła w tym miejscu ziemię pod budowę domu jak tylko dowiedziała się, że działka jest wolna. Nic dziwnego, bo jest to jeden z piękniejszych zakątków ]]>Lazurowego Wybrzeża(link is external)]]>. Zakupem tego terenu był także zainteresowany król Belgii Leopold II, więc decyzja baronowej była natychmiastowa. Dzięki temu możemy dziś podziwiać niezwykle bogato zdobioną villę z okresu la Belle Epoque. Warto dodać, że Béatrice była wyjątkowo wymagającym klientem dla ówczesnych architektów. Odrzuciła wiele projektów swojego przyszłego zimowego domu, także autorstwa najznamienitszych osób. „.]]>..(źródło )]]>

Jakub Woziński „ Ewenement rodziny Rothschildów. Czy światem rządzi finansjera pochodzenia żydowskiego?”..”Gdyby wierzyć zapewnieniom chińskiego autora książki „Wojna o pieniądz” (]]>cześć pierwsza dostępna tutaj(link is external)(link is external)]]>; ]]>druga tutaj(link is external)(link is external)]]>), Hong Song Binga, światem rządzi nieprzerwanie od 200 lat do dziś rodzina Rothschildów. Ile w tym poglądzie prawdy, a ile spiskowej teorii dziejów?
Rzetelne zbadanie tej kwestii jest niewątpliwie utrudnione ze względu na obsesję, jaką współczesny świat ma na punkcie narodu wybranego. Negatywna ocena czegokolwiek, co ma związek z Żydami, bywa dziś często odrzucana jako przejaw antysemityzmu, bez względu na rzeczywistą treść. Skutkuje to albo czołobitnym wychwalaniem wielkiego talentu żydowskich bankierów, albo przekornym szukaniem w nich głównych sprawców wielu win. Potężna rodzina Rothschildów stanowi bodajże największe w historii źródło spiskowych teorii dziejów, a przede wszystkim tych związanych z Żydami. Nic dziwnego – osiągnęła poziom bogactwa, który nie został przewyższony przez nikogo w historii. Stało się tak za sprawą założyciela rodu – Mayera Amschela Rothschilda, który zgromadziwszy w rodzinnym Frankfurcie spory zapas gotówki, wysłał swoich synów do Londynu, Paryża, Wiednia i Neapolu. W ten sposób zawiązane zostało międzynarodowe konsorcjum, które wprowadziło świat w erę państwowych obligacji.”..”Od końca wojen napoleońskich aż do początku I wojny światowej na całym świecie było jasne, że jeżeli jakiemukolwiek państwu brakowało pieniędzy (przede wszystkim na wojnę), należało zwrócić się do Rothschildów. Ministrowie, królowie, ambasadorowie oraz inni wpływowi politycy wielkich mocarstw przez cały XIX wiek zabiegali o względy żydowskich bankierów, gdyż wiedzieli, że tylko dzięki nim możliwe było sfinansowanie ich poczynań. Sukces Rothschildów polegał przede wszystkim na umiejętnym wykorzystaniu systemu państwowych obligacji dłużnych. Dziedzina ta stanowiła ich główny przedmiot zainteresowań – pożyczki dla sektora prywatnego wynosiły zaledwie 16% wszystkich udzielanych przez nich kredytów. Wszystkie rządy zwracały się właśnie do Rothschildów – przede wszystkim dlatego, że emitowane przez nich papiery dłużne stawały się automatycznie przedmiotem handlu w stolicach największych europejskich mocarstw. Rządy nie zapożyczały się w ten sposób u własnych obywateli, którym samym często brakowało gotówki, lecz najczęściej w londyńskim City, przez co łatwiej znajdowano nabywców. Rothschildowie wyspecjalizowali się w pożyczaniu walczącym ze sobą rządom na tyle, że gdy po Kongresie Wiedeńskim europejskie rządy zaczęły stopniowo ograniczać deficyty, członkowie rodziny z przerażeniem patrzeli w przyszłość pozbawioną łatwej formy zarobków. Żyjący jeszcze przed erą Napoleona w frankfurckim getcie Rothschildowie dorobili się w ciągu kilku dziesięcioleci tytułów szlacheckich, kilkudziesięciu zamków i posiadłości oraz fortuny, która dawała autentyczną władzę równą monarchom. „..”Z całą pewnością możemy dziś stwierdzić, że współczesne podręczniki historii całkowicie pomijają ogromny wpływ, jaki na wydarzenia na świecie mieli bankierzy oraz system finansowy. Studenci historii uczą się zazwyczaj o bitwach, wojnach i partiach politycznych, lecz bardzo często nie wiedzą, kim byli Nathan lub James Rothschild. Jeżeli jednak prześledzimy historię pożyczek, których udzielali, zauważymy, że często najważniejsze decyzje zapadały w zaciszu bankowych gabinetów. W sytuacjach kryzysowych, takich jak 100 dni Napoleona, rewolucja lipcowa, Wiosna Ludów, wojna krymska, czy też w wypadku dziesiątków innych konfliktów władcy zachodnich mocarstw byli w stałym kontakcie z Rothschildami. Ich decyzja odnośnie udzielenia pożyczki była niekiedy decydująca. Gdy pewnego razu Salomona Rothschilda odwiedził minister finansów Austrii z prośbą o pożyczkę przed zbliżającą się wojną z Prusami, zbladł, gdy usłyszał odmowę, i rzekł przerażony: „W takim razie rząd zbankrutuje” ...”Rothschildowie nie pożyczali oczywiście każdemu, lecz tylko największym potęgom. Największymi kredytobiorcami były: Wielka Brytania, Francja, Austria, Prusy, Rosja, Belgia, Portugalia oraz Brazylia. Takie kraje jak Hiszpania czy Turcja budziły u Rothschildów pogardę jako niestabilne i finansowo. To nie oni musieli zabiegać o względy władców, lecz przeciwnie. Sprytnie zjednując sobie wiodących polityków największych mocarstw tanimi kredytami, zdobyli wpływy w niemal każdym rządzie. Wielkimi przyjaciółmi Rothschildów byli m.in. ks. Metternich, Otto von Bismarck, generał Wellington – by wymienić tylko tych najbardziej znanych. „...”A na koniec ciekawostka. Rothschildowie żyją do dziś i nadal mają sporą gotówkę. Największą z nich ma Nathaniel Philip Rothschild, który według nieoficjalnych doniesień, miał w 2008 roku gościć w jednym z hoteli w Czarnogórze na imprezie urodzinowej syna Muammara Kaddafiego w towarzystwie hinduskiego miliardera Lakshmiego Mitala, rosyjskiego potentata Olega Deripaski oraz szefa największej na świecie firmy wydobywającej złoto, Petera Munka. Czyżby Rothschildowie ciągle byli w grze? „..]]>.(więcej )]]>

List Braci Rothschildów do bankierów z Nowego Yorku 1863 rok…...„Tylkomniejszość potrafi zrozumieć zasady działania tego systemu ( kredytowego )Owa mniejszość to alboludzie ogromnie zainteresowani płynącymi zeń korzyściami finansowymi ,albo ludzie( politycy ) uzależnieni od jałmużny, która system ów zapewnia. Ludzie z tych dwóch grup społecznych nigdy nam się nie przeciwstawią. Natomiast zdecydowanawiększość ludzi nie jest stanie zrozumieć i pojąć owej władzyi wyższości nad innymi, jaką daje kapitał wytworzony i pomnożony w tym systemie.Ludzie ci znoszą ucisk bez słowa skargi , bez cienia świadomości , bez żadnych podejrzeń wobec systemu , który przynosi szkodę im i ich interesom„Song Hongbing „ Wojna o pieniądz „ ..” 9 ]]>http://naszeblogi.pl/36918-wedlug-prof-wojciechowskiego-tusk-jest-zlodziejem]]> )
Melvin Sickler „ Jak powiedział to pewnego razuMayer Anselm Rothschild:„Pozwólcie mi tworzyć i kontrolować pieniądze państwa, a ja nie dbam o to, kto ustala jego prawa.” …..”4 czerwca 1963 roku prezydent Kennedy podpisał dokument prezydencki, zwany Dekretem Prezydenta nr 11110 (Executive Order11110), który stanowił poprawkę Dekretu Prezydenta nr10289 z dnia 19 września 1951 r.Dało to Kennedy'emu, jako prezydentowi Stanów Zjednoczonych, prawną możliwość tworzenia własnych pieniędzypotrzebnych do prowadzenia działalności państwa, pieniędzy, które należałyby do społeczeństwa i byłyby wolne od długu i odsetek.Wydrukował więc banknoty Stanów Zjednoczonych, kompletnie ignorując banknoty Rezerwy Federalnej pochodzące z prywatnych banków Rezerwy Federalnej„.....”Nasze obliczenia pokazują ,że Kennedy wyemitował 4 292 893 825 dolarów w gotówce. Było doskonale oczywiste,że Kennedy zdecydował się podważyć System Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych. Zaledwie kilka miesięcy później, w listopadzie 1963 r światem wstrząsnęła szokująca wiadomośćo zamachu na prezydenta Kennedy'ego.”.....” Interesujące jest to, że następnego dnia po zamachu na Kennedy'ego, wszystkie banknoty Stanów Zjednoczonych, które wyemitował Kennedy, zaczęły być wycofywane z obiegu”...(]]>więcej )]]>

List Braci Rothschildów do bankierów z Nowego Yorku 1863 rok…...„Tylkomniejszość potrafi zrozumieć zasady działania tego systemu ( kredytowego )Owa mniejszość to alboludzie ogromnie zainteresowani płynącymi zeń korzyściami finansowymi ,albo ludzie( politycy ) uzależnieni od jałmużny, która system ów zapewnia. Ludzie z tych dwóch grup społecznych nigdy nam się nie przeciwstawią. Natomiast zdecydowanawiększość ludzi nie jest stanie zrozumieć i pojąć owej władzyi wyższości nad innymi, jaką daje kapitał wytworzony i pomnożony w tym systemie.Ludzie ci znoszą ucisk bez słowa skargi , bez cienia świadomości , bez żadnych podejrzeń wobec systemu , który przynosi szkodę im i ich interesom„Song Hongbing „ Wojna o pieniądz „ ..” 9 ]]>http://naszeblogi.pl/36918-wedlug-prof-wojciechowskiego-tusk-jest-zlodziejem]]> )

Song Hongbing „ Wojna o pieniądz „Sugerujemy abyście ze wszystkich sił spierali znane dzienniki tygodniki, a głównie prasę związaną z rolnictwem i religią , z determinacją sprzeciwiając się emisji „zielonego „dolara przez rząd . Powinniście natychmiast strzymać wszelkie dotacje pieniężne dla tych kandydatów ,którzy nie wyrażają się jasno i nie potępiają w ostrych słowach emisji „zielonego „ dolara. Likwidacja systemu emisji waluty państwowej przez banki lub powrót do emisji pieniądza przez rząd doprowadzi do sytuacji w której państwo będzie dostarczać ludziom pieniądze ,co wyrządzi szkody nam ,bankierom oraz pośrednikom kredytowym , a tym samym zaszkodzi naszym żywotnym interesom.Spotkajcie się jak najszybciej z kongresmenami z waszych okręgów wyborczych ,zażądajcie od nich gwarancji ochrony dla naszych interesów.W ten sposób będziemy mogli sprawować kontrole nad legislatywą„Song Hongbing „ Wojna o pieniądz „ strona 59 ( ]]>http://mojsiewicz.salon24.pl/530595,orban-uderza-konstytucja-w-niemieckie-propagandowe-media(link is external)(link is external)]]> )

Dylewski „Po bitwie pod Waterloo Napoleon został zesłany na Wyspę Świętej Heleny, gdzie przebywał aż do śmierci w 1821 roku. Do Europy wrócił monarszy porządek. Za najbogatszą uchodziła królowa Wiktoria (1837-1901). Jej majątek oceniano na 5 milionów funtów. Dla porównania wartość majątku zdobytego przez Rothschildów w XIX wieku oceniano na 400 milionów funtów.”...”Majątek Rothschildów pozostawał w rodzinie. Z dwunastu małżeństw zawartych przez wnuków założyciela rodu Mayera Amschela w dziewięciu przypadkach oblubienicami były córki ich stryjów. Z 58 kolejnych małżeństw dokładnie połowę stanowili krewni pierwszego stopnia. Za nakazem Mayera Amschela obcy nigdy nie byli dopuszczani do rodzinnych interesów. Nakaz ten powtarzany był też przez jego synów m.in. Nathana Mayera (1777-1836), który w testamencie napisał: „Małżeństwa członków rodziny [Rothschildów] mogą być zawierane tylko między kuzynami aby uniknąć rozproszenia i odpływu majątku. Obowiązuje absolutny zakaz ujawniania wartości środków trwałych istniejącego majątku. […] Każdy kto ośmieli się złamać którąś z powyższych zasad, ma zostać pozbawiony prawa do spadku”.”...” Benjamin Disraeli (1804-1881), premier Wielkiej Brytanii w roku 1868 i ponownie w latach 1774-1880, pobożny i praktykujący Żyd napisał o Rothschildach: „..”Oni zdominowali światowe rynki pieniężne, można by rzec, że w istocie nadzorują wszelkie interesy. Rothschildowie wykorzystują całą sumę wpływów podatkowych w południowych Włoszech jako kapitał hipoteczny. Królowie i ministrowie ze wszystkich krajów Europy postępują tak, jak dyktują im Rothschildowie”. Rothschildowie i Disraeli mówili o sobie wzajemnie: „najlepszy i najbardziej wiarygodny przyjaciel rodziny” lub „mój najlepszy przyjaciel”. Disraeli i jego żona Mary Anne nie mieli dzieci, a cały majątek przepisali córce małżeństwa Charlotte Rothschild (1819-1884) i Lionela Rothschilda (1808-1879) – Evelina Gertrude Rothschild (1839-1865) (na obrazku powyżej jeden z wielu pałaców należących do rodziny Rothschildów – Chateau de Ferrières). „..]]>.(źródło )(link is external)]]>

Kryzys imigracyjny – w tle rodzina Rotschildów i George Soros”...”W sierpniu 2015 roku austriacki dziennik „Heute” poinformował, iż w 2014 roku rząd przekazał 21 milionów euro prywatnej szwajcarskiej firmie. Kwota miała być przeznaczona na opiekę nad „uchodźcami” już wtedy przebywającymi na terenie kraju, jak i nad tymi, których dopiero się spodziewano. Wspomniana firma to ORS Service z siedzibą w Zurychu, mająca także oddziały w Niemczech i Austrii. Kontrolny pakiet akcji znajduje się w rękach spółki Equistone Partners Europe, będącej z kolei własnością Barclays Bank, globalnej instytucji finansowej nazywanej czasami „pancernikiem Rotschildów „...”Z kolei austriacki magazyn InfoDirekt, powołując się na źródła w wywiadzie wojskowym, pisze o finansowaniu masowej imigracji do Europy przez amerykańskie fundacje powiązane z Georgem Sorosem. Według gazety, koszty sprowadzenia jednego imigranta na Stary Kontynent przewyższają wymienianą w mediach sumę 3000 euro. Osoby zajmujące się przemytem ludzi żądają od 7000 do nawet 14 000 euro za osobę, co dla wielu jest sumą przekraczającą możliwości. Z pomocą mają wtedy przychodzić wspomniane fundacje, współfinansując koszty. „...” Soros jest największym darczyńcą organizacji Human Rights Watch, zajmującej się „ochroną praw człowieka”. Thierry Meyssan, kontrowersyjny, ale z reguły dobrze poinformowany francuski publicysta twierdzi, iż masowy napływ imigrantów do Europy to cel USA i realizacja „strategii chaosu”. Za wojny w interesie USA/Izraela mają płacić Europejczycy. Kryzys imigracyjny, który dziś ma charakter humanitarny, za moment nabierze charakteru ekonomicznego. „. ...]]>(więcej )]]>

Wikipedia „Rothschild (pl. Rotszyld) – międzynarodowa rodzina ]]>niemieckich(link is external)(link is external)]]> ]]>Żydów(link is external)(link is external)]]>, związana z ]]>bankowością(link is external)(link is external)]]> i ]]>finansami(link is external)(link is external)]]>, z nadanymi przez rządy ]]>Austrii(link is external)(link is external)]]> i ]]>Wielkiej Brytanii(link is external)(link is external)]]> tytułami szlacheckimi, posiadająca silną pozycję w ]]>Europie(link is external)(link is external)]]>. Jest to jedna z najbogatszych rodzin na świecie. Już w XIX wieku nazwisko Rothschildów było synonimem bogactwa. „...”Nazwisko Rothschild jest ]]>nazwiskiem(link is external)(link is external)]]> ]]>niemieckim(link is external)(link is external)]]>, wywodzącym się od określenia domu z czerwonym szyldem (]]>język średnio-wysoko-niemiecki(link is external)(link is external)]]>: rōt „czerwony” + schild „tarcza”, „znak”, "szyld"), nazwą odnotowaną już w XIII wieku.
Rodzina pochodzi z tak oznaczonego domu w dzielnicy żydowskiej we ]]>Frankfurcie nad Menem(link is external)(link is external)]]>. Jej protoplastą był Isaac Rothschild, który osiedlił się w tym mieście w 1530 roku]]>[1](link is external)(link is external)]]>. W latach sześćdziesiątych XVIII wieku młody ]]>Mayer Amschel Rothschild(link is external)(link is external)]]> (1744–1812) założył kantor finansowy. Był też doradcą finansowym ]]>landgrafa(link is external)(link is external)]]> ]]>Hesji(link is external)(link is external)]]> w ]]>Hanau(link is external)(link is external)]]>. W 1867 rodzina przeniosła się do domu Pod Zielonym Szyldem (Zum Grünen Schild).
Na początku XIX wieku jego pięciu synów rozpoczęło ekspansję rodzinnej firmy:

• w 1809 ]]>Nathan Mayer Rothschild(link is external)(link is external)]]> (1777–1836) rozpoczął działalność w ]]>Londynie(link is external)(link is external)]]> (]]>N M Rothschild & Sons(link is external)(link is external)]]>),
• w 1812 ]]>Jakob Rothschild(link is external)(link is external)]]> (1792–1868) w ]]>Paryżu(link is external)(link is external)]]> (]]>de Rothschild Frères(link is external)(link is external)]]>),
• w 1820 ]]>Salomon Rothschild(link is external)(link is external)]]> (1774–1855) w ]]>Wiedniu(link is external)(link is external)]]> (]]>S M von Rothschild(link is external)(link is external)]]>),
• w 1821 ]]>Kalman Rothschild(link is external)(link is external)]]> (według innych źródeł: Carl Mayer von Rothschild) (1788–1855) w ]]>Neapolu(link is external)(link is external)]]>
• zaś najstarszy ]]>Amschel Mayer Rothschild(link is external)(link is external)]]> (1773–1855) kontynuował działalność we ]]>Frankfurcie nad Menem(link is external)(link is external)]]>.

W 1816 czterej bracia otrzymali tytuły baronów z rąk cesarza austriackiego ]]>Franciszka I(link is external)(link is external)]]>. W 1818 tytuł otrzymał również Nathan. Podejmowali spektakularne przedsięwzięcia, m.in. w 1814 finansowali obie strony konfliktu podczas kampanii ]]>napoleońskiej(link is external)(link is external)]]>, gorączkę złota w ]]>Kalifornii(link is external)(link is external)]]> i ]]>Australii(link is external)(link is external)]]>, budowę ]]>kanału Sueskiego(link is external)(link is external)]]>, rozwój ]]>kolejnictwa(link is external)(link is external)]]> w ]]>Anglii(link is external)(link is external)]]>, ]]>Francji(link is external)(link is external)]]> i ]]>Hiszpanii(link is external)(link is external)]]>]]>[2](link is external)(link is external)]]> w 1887 rozwijali przemysł wydobycia kamieni szlachetnych w Afryce (De Beers) i Indiach oraz przemysł naftowy, np. w okolicach ]]>Baku(link is external)(link is external)]]> i ]]>Batumi(link is external)(link is external)]]>. Syn Natana – baron ]]>Lionel Nathan Rothschild(link is external)(link is external)]]> (1808–1879), był pierwszym posłem do Izby Gmin pochodzenia żydowskiego. Od 1852 przez ponad 40 lat bank londyński prowadził Mennicę Królewską. W czasie kryzysu w 1929 rodzina uratowała przed upadkiem ówcześnie największy bank kraju ]]>Creditanstalt(link is external)(link is external)]]>. „..” Rodzina wspomagała powstanie państwa ]]>Izrael(link is external)(link is external)]]>. ]]>Edmond James de Rothschild(link is external)(link is external)]]> jest patronem pierwszego osiedla w ]]>Palestynie(link is external)(link is external)]]> w ]]>Riszon le-Cijjon(link is external)(link is external)]]>, m.in. w 1887 zakładając tam winnicę. W latach 1901–1989 działalność we Frankfurcie nad Menem była zawieszona. „.]]>.(źródło )(link is external)(link is external)]]>
Profesor Simon Schama jest brytyjskim historykiem i autorem książki „Two Rothschilds and the Land of Israel”(1978) – „Dwóch Rotszyldów i Ziemia Izraela” z 1978 roku. Prof. Shama udowodnił na podstawie przeprowadzonych badań historycznych, że Rothschildowie są właścicielami 80 procent powierzchni Izraela, także budynek Izraelskiego Sądu Najwyższego, który został przekazany Izraelowi w 1992 roku był wybudowany na ziemi należącej do Rothschildów. Prof. Schama , jak podaje Wikipedia jest Brytyjczykiem o pochodzeniu żydowskim, aszkenazyjskim (chazarskim). Izraelici umieścili wizerunek lorda Edmonda Benjamina Jamesa de Rothschild na banknocie 500 szeklowym. „..”Rotszyldowie są właścicielami dwóch największych agencji medialnych na świecie, agencji Reuters i Associated Press (AP), mają kontrolę nad spółkami naftowymi Royal Dutch i British Petrol (BP), kontrolę nad bankami centralnymi Anglii, Ameryki, Kanady i wielu innych krajów oraz LBMA (London Bullion Market Association). „..”Rothschildowie mają w zwyczaju działanie za kulisami polityki.
W przypadku Izraela, to Rothschildowie zaplanowali I wojnę światową i czekali aż do 1917 roku, kiedy Wielka Brytania znalazła się w tarapatach. Wtedy Rothschildowie obiecali rządowi brytyjskiemu, że Ameryka przystąpi do wojny (po stronie Wielkiej Brytanii), tym samym zapewni zwycięstwo Wielkiej Brytanii nad Niemcami. Jednak oni chcieli coś w zamian: Palestynę. W ten sposób powstała Deklaracja Balfoura, która jest oficjalnym pismem od ministra spraw zagranicznych rządu brytyjskiego Jamesa Balfoura do barona Rothschilda​​:”...”Ministerstwo Spraw Zagranicznych
2 listopada 1917 r.
Drogi Lordzie Rothschild,
W imieniu Rządu Jego Królewskiej Mości z przyjemnością przekazuję Panu następującą deklarację sympatii z dążeniami żydowskich syjonistów, jaka została przedstawiona i przyjęta przez Gabinet.
Rząd Jego Królewskiej Mości przychylnie zapatruje się na ustanowienie w Palestynie narodowego domu dla narodu żydowskiego i dołoży wszelkich starań, aby umożliwić osiągnięcie tego celu, przy czym jest rzeczą zupełnie zrozumiałą, że nie uczyni on nic, co mogłoby zaszkodzić obywatelskim czy religijnym prawom istniejących w Palestynie społeczności nieżydowskich oraz prawom i statusowi politycznemu, z jakich Żydzi korzystają w każdym innym kraju.
Byłbym wdzięczny, gdyby zechciał Pan zapoznać z tą deklaracją Federację Syjonistów.
Arthur James Balfour
Dojście do władzy Hitlera i wzrost nazizmu w latach 30. przyczyniły się emigracji 250 000 Żydów do Palestyny. W ten sposób liczba Żydów w Palestynie wzrosła z 11% ogółu mieszkańców w 1922 do 33% w 1945. Na dzień przed końcem brytyjskiego pełnomocnictwa w Palestynie, 14 maja 1948, ogłoszono powstanie niepodległego państwa Izrael. Wkrótce potem pięć arabskich państw (Egipt, Syria, Jordania, Liban i Irak) zaatakowało Izrael, rozpoczynając wojnę o niepodległość Palestyny. ONZ oszacowała, że podczas wojny 711 000 Arabów, stanowiących około 80% przedwojennej arabskiej populacji, uciekło za granicę. Masowa imigracja Żydów ocalałych z Holocaustu i uciekających przed prześladowaniami z państw arabskich sprawiła, że w latach 1948–1958 populacja Izraela wzrosła z 800 tys. do 2 mln. „....]]>(więcej )]]>

Małgorzata Pokojska „W dniach 30/11 i 1/12 Song Hongbing przebywa w Polsce na zaproszenie wydawnictwa Wektory - w Warszawie i we Wrocławiu. W planach wykłady otwarte (w Warszawie na Akademii Leona Koźmińskiego odbył się o godz. 16, we Wrocławiu 1 grudnia o godz. 12 i 17 na Uniwersytecie Wrocławskim). „...”Bankierzy to najsilniejsza grupa nacisku. Wpływają na stosunki międzyludzkie, wojny, rewolucje, kierunki rozwoju. Sieć powiązań finansowych na świecie, jaką znamy, tworzyła się w 18. i 19. wieku. Jak twierdzi najbardziej znany chiński ekonomista, Song Hongbing, w książce „Świat władzy pieniądza”, w procesie tym uczestniczyło kilkanaście rodzin bankierskich. Nadal uczestniczą w kształtowaniu obrazu świata, doskonale adaptując się do nowych warunków.”...”W połowie 19 wieku działało 31 banków inwestycyjnych, z czego 78 proc. należało do żydowskich rodzin. Dla Baringów było coraz mniej okazji handlowych. W końcu 19 wieku Rothschildowie byli już hegemonami i poprzez małżeństwa wchodzili do kręgów arystokratycznych. Pomogli Wielkiej Brytanii w przejęciu Kanału Sueskiego, inwestowali w Ameryce Południowej „...”W historii banków i bankierskich rodów, nie sposób pominąć udziału Szwajcarów. Działali głównie we Francji. Z powodu zawirowań politycznych rewolucja przemysłowa we Francji była opóźniona w stosunku do brytyjskiej. Ale w 19 wieku kraj ten wszedł na drogę intensywnego rozwoju, który zawdzięczał bogactwom naturalnym w koloniach, handlowi międzykontynentalnemu i prywatnemu sektorowi bankowemu. Działały tam dwie grupy bankierów – purytanie pochodzący ze Szwajcarii i rodziny żydowskie z Rothschildami na czele.”...”Purytanie, rodziny Mirabaud, Mallet, Hottinguer, w końcu 18 wieku stanowili pozakulisowy motor rewolucji francuskiej, by potem poprzeć Napoleona, który ustanowił Bank Francji (prywatny bank centralny), a wreszcie Burbonów. Siła szwajcarskich bankierów odczuwalna jest do dziś – w 2009 r. rządy USA i Szwajcarii weszły w spór dotyczący niejawnych kont, w co zamieszana była rodzina Mirabaud. Bankiem Francji rządzili przedstawiciele obu grup: Rothschildowie, Mirabaud, Malletowie. Ci ostatni przez 136 lat, aż do jego nacjonalizacji w 1936 r.
Między rodzinami żydowskimi nie było jedności. Rothschildowie mieli konkurentów – Fouldów i braci Pereire'ów. Ci ostatni, przy poparciu Napoleona III złożyli w 1852 r. bank inwestycyjny Credit Mobilier, który miał finansować wielkie inwestycje w kolejnictwie. Początkowo odnosili sukcesy, powołując spółki-córki w wielu krajach Europy. Jednak, gdy wybuchła wojna krymska (1854 r.), rozbuchane inwestycje inwestycje w sektorze kolejowym napotkały na przeszkodę – deficyt kapitałów. Brak płynności ostatecznie pogrążył Credit Mobilier, po pięciu latach bank przestał istnieć. Pereire'owie nigdy już nie odzyskali dawnej pozycji, ale w 1881 r. założyli Bank Transatlantycki, który obecnie należy do najstarszych we Francji.
Na porażce Pereire'ów skorzystali Rothschildowie. Na początku 20 wieku Rothschildowie weszli w bankowość inwestycyjną, przejęli kontrolę nad bankiem Paribas, który miał decydujący wpływ na życie gospodarcze Francji, i utrzymali ją do 1931 r., posiadając w swym portfelu ponad 350 francuskich spółek giełdowych. „...”W 19 wieku z Niemiec do Ameryki przybyła grupa żydowskich rodzin bankierskich. Wśród nich: Seligmanowie, Belmontowie, Schiffowie, Kuhnowie, Loebowie, Warburgowie, Speyerowie, Goldmanowie, Sachsowie. Jeśli mówi się, że 90 proc. władzy na Wall Street znajduje się w rękach żydowskich finansistów, to właśnie te rody stanowią ich fundament – pisze Hongbing. To byli ludzie nieprzeciętni, obdarzeni wielkimi zdolnościami – dodaje.

Joseph Seligman zaczynał w Bawarii w rodzinnym kantorze wymiany walut. Gdy w latach 30. rozpoczęła się rewolucja przemysłowa, a biznes podupadł, rodzina zdecydowała się na emigrację. Joseph zaczynał jako obwoźny handlarz w Pensylwanii, a skończył jako bankier w Nowym Jorku, „amerykański Rothschild”. W czasie wojny secesyjnej realizował zlecenia rządowe. Wreszcie postanowił zbudować sieć na wzór Rothschildów, z którymi zresztą nawiązał współpracę, lokując emisje amerykańskich obligacji skarbowych na europejskich rynkach.

Seligmanowie w Ameryce, podobnie jak Rothschildowie w Europie głęboko wniknęli w świat polityki, owijając sobie wokół palca ludzi władzy. Gdy prezydent James Garfield po nieudanym zamachu odbywał rekonwalescencję w wilii Seligmanów (sic!), nagle niespodziewanie zmarł. Trzeba dodać, że Garfield był zdecydowanym przeciwnikiem prywatnego banku centralnego, podczas gdy Seligmanowie i reszta międzynarodowych bankierów należeli do zagorzałych rzeczników tego systemu.

Jednak dopiero przy projekcie budowy kanału panamskiego Seligmanowie pokazali prawdziwy kunszt. Amerykanie chcieli przekopać kanał w Nikaragui, a Seligmanowie wraz z Morganami porozumieli się z rządem Francji i optowali za Panamą. Poprzez swoje wpływy zdołali przekonać amerykański kongres do zmiany lokalizacji. Ale kiedy rząd Kolumbii, do której należała Panama, nie chciał udostępnić przesmyka, sfinansowali w Panamie rokosz separatystów, który przy cichym wsparciu prezydenta Roosevelta, zakończył się sukcesem. Panama stała się niepodległym państwem, a bankierzy, którzy zorganizowali finansowanie projektu, zgarniali niebotyczne zyski.
Jacob Schiff był przedstawicielem młodszego pokolenia żydowsko-niemieckich bankierów przybyłych do Ameryki. Schiffowie znali się z Rothschildami, ale Jacob zdecydował się na samodzielną drogę. W Nowym Jorku został partnerem banku Kuhn, Loeb&Co, który dzięki jego talentowi zaczął się szybko rozwijać. Głównym projektem Schiffa była budowa kolei Atlantyk-Pacyfik. Do udziału w nim namówił Morgana, zajmującego po Seligmanie pozycję lidera, a gdy ten się wycofał, uznając, że ryzyko jest zbyt duże, Schiff zmontował inną grupę i wykorzystując kontakty w Europie, zaczął zbierać kapitały w Londynie. Zaprosił również do Nowego Jorku braci Warburgów, którzy dołączyli do spółki Kahn, Loeb&Co. W 1897 r. jego grupa oficjalnie zakupiła udziały w Union Pacific, spółka zaczęła przynosić zyski i wypracowała ogromne aktywa
W połowie 19 wieku do Ameryki przybyło z Niemiec wiele żydowskich rodzin, które rozpoczynając od drobnego handlu, stopniowo przenikały do świata bankowości. Dwadzieścia lat później zbudowały one potężne biznesy w branży finansowej. Były to pierwsze na nowym kontynencie banki inwestycyjne, które w przeciwieństwie do banków komercyjnych nie zajmowały się udzielaniem kredytów, lecz handlem skryptami dłużnymi, emisją papierów wartościowych, wprowadzaniem akcji na giełdę. Ich królestwem była Wall Street. Na przełomie 19 i 20 wieku za ocean zaczęli ściągać żydzi z Europy Wschodniej i Rosji. To oni, początkowo pogardzani przez swoich niemieckich współplemieńców, stworzyli w Ameryce przemysł filmowy. Ich królestwem stało się Hollywood. „...”W Hamburgu rodzina Warburgów miała bank, który odegrał znaczącą rolę po zjednoczeniu Niemiec (1871 r.). Max Warburg został włączony do budowy niemieckiej floty, która miała stać się przeciwwagą dla floty brytyjskiej w międzynarodowym handlu. I w jakimś stopniu to się udało, bo Hamburg przed I wojną światową był już drugim po Nowym Jorku portem przeładunkowym. Wynalezienie przez Niemca, Gottlieba Daimlera, silnika benzynowego dodatkowo wzmogło rywalizację między Niemcami a Wielką Brytanią o dostęp do źródeł ropy naftowej. Niemcy myślały o linii kolejowej Berlin – Bagdad, a bank Warburga zaczął zbierać środki na jej budowę.”...”Niemiecką hipeinflację z lat 1922-23 przedstawia jako instrument obalenia słabej Republiki Weimarskiej i budowy na jej gruzach silnego państwa niemieckiego, naturalnego rywala Wielkiej Brytanii. Pierwszym krokiem tego planu było oddanie Reichsbanku, banku centralnego, w ręce prywatne (1922 r), kolejnym - akcja międzynarodowych bankierów na rzecz obniżki kursu marki. Oliwy do ognia dolewały banki niemieckie – Reichsbank, który drukował ogromne ilości pieniędzy oraz banki komercyjne, które udzielały tanich kredytów. W wyniku hiperinflacji majątek Niemiec został zrabowany, klasa średnia stała się klasą biedaków, a międzynarodowi bankierzy zarobili krocie. Stabilizacja nastąpiła w 1924 r., gdy reformą systemu pieniężnego zajął się doświadczony bankier Hjalmar Schacht. Okresowo wstrzymał on udzielanie pożyczek przez Reichsbank i podniósł stopy kredytów krótkoterminowych, które służyły spekulacji. Teraz Niemcy mogły już zaciągać na Wall Street kredyty na odbudowę gospodarki.
W latach 1924-31 otrzymały 18,6 mld marek kredytów i spłaciły 10,5 mld marek odszkodowań wojennych. Lokowaniem niemieckich papierów wartościowych zajmowali się Rockefellerowie, Morganowie i Warburgowie. W 1924 r. rozpoczęła się też realizacja planu Dawesa (późniejszy wiceprezydent USA), polegającego na redukcji niemieckich zobowiązań ze 132 do 37 mld marek. Dzięki amerykańskim pożyczkom niemiecki przemysł odzyskał wigor. Następnie bankierzy oraz amerykańscy politycy zaczęli rozglądać się za rzutkim liderem politycznym. Ich uwagę przykuł Adof Hitler. Wysłali nawet do Berlina jednego z braci Warburgów, bankiera z Wall Street. Nie przewidzieli jednak, że Hitler ma swój plan. „...”Nowy ład Hitlera, jak pisze Hongbing, był bardziej efektywny niż New Deal Rosevelta. W ciągu pięciu lat stan niemieckiej gospodarki szybko się poprawił (produkcja wzrosła 4-krotnie, PKB o 100 proc., a bezrobocie spadło do 1,3 proc.), tymczasem w USA w 1937 r. znów doszło do załamania, a wyjście z depresji nastąpiło dopiero w 1941 r., po przystąpieniu kraju do wojny
Przez wiele lat Hitler współpracował z bankierami pochodzenia żydowskiego na zasadzie wymiany korzyści. Dopiero gdy udało mu się zapanować nad kryzysem, pokazał swoje prawdziwe zamiary. W 1938 r. po aneksji Austrii pozwolił Luisowi Rothschildowi wyjechać z Wiednia do Londynu, a Maxa Warburga wypędził do Ameryki. „...”Niewidzialni oligarchowie

W XX wieku kapitalizm finansowy ustąpił miejsca monopolistycznemu. Siły kontrolujące gospodarkę, przedstawiciele finansjery, wycofali się z pierwszej linii, działając odtąd poprzez pośredników. W nowych spółkach doszło do rozdziału prawa własności i nadzoru. Wprowadzone zostały publiczne zbiórki kapitału, wykorzystujące efekt dźwigni przy minimalnych funduszach. Chodziło o utrzymanie kontroli nad gospodarką bez ujawnienia tożsamości rzeczywistego nadzorcy. Plutokraci stracili miejsce w rankingach najbogatszych, ale nie stracili kontroli nad własnością.

Jedną z nowych form zachowania tej kontroli są fundacje, do których można transferować środki zwolnione od podatków. Jest to sposób na uniknięcie podatku spadkowego, dochodowego, od darowizn i podatku od zysków kapitałowych, mimo wzrostu wartości inwestycji. Według amerykańskich szacunków, za sprawą fundacji fiskusowi umyka dwie trzecie uzyskiwanych dochodów. Fundacje mogą kupować i sprzedawać różnego rodzaju aktywa (nieruchomości, papiery wartościowe), nie publikując raportów, jak robią to spółki. Mają jedynie obowiązek przeznaczać kilka procent rocznie na dowolne cele charytatywne – to niewiele w porównaniu z aktywami, jakie można ukryć, zwłaszcza że poprzez nie można np. kontrolować świat nauki czy urabiać media. Tę „metodę” chowania bogactwa – jak pisze Hongbing – wynaleźli Rockefellerowie. A w ich ślady poszli młodsi bogacze (Bill Gates czy Warren Buffett).

Dziś przedstawiciele wielkiej finansjery są w ukryciu i konia z rzędem temu, kto policzy ich ciągle powiększające się majątki. Bogactwo Rockefellerów kryje się w ogromnych majątkach osobistych oraz nieprzejrzystych strukturach trustowo-fundacyjnych. Poprzez udziały, które nie są bezpośrednio przypisane do ich nazwiska, mają wpływ na największe spółki w najważniejszych sektorach (Standard Oil czy JP Morgan Chase). Mają również przełożenie na świat polityków. Pod wpływem tej rodziny pozostaje słynna CFR (Council on Foreign Relations), której członkowie piastują wysokie funkcje w administracji. CFR jest odgałęzieniem tajnego stowarzyszenia założonego na początku ubiegłego wieku przez Cecila Rhodesa, polityka, kolonizatora i potentata na rynku diamentów. Jego ideą było zdobycie rządów nad światem pod sztandarem Imperium Brytyjskiego. Ideę zmodyfikowano, gdy imperium rozpadło się, ale cel pozostał.

Od 1973 r. w sposób bardziej dyskretny realizuje go Komisja Trójstronna (Trilateral Commission), której inicjatorem był Dawid Rockefeller. Jej taktyka polega na tym, by pokazywać opinii publicznej, przywiązanej jednak do suwerennych państw, że są problemy globalne (kryzysy), którym świat musi wspólnie stawiać czoła. Międzynarodowa współpraca i solidarność mają być krokiem w stronę ustanowienia globalnego rządu. Jednym z koordynatorów KT jest Zbigniew Brzeziński.

Dlaczego międzynarodowa finansjera z takim uporem forsuje ideę globalizacji? Bo to oznacza poszerzenie i pogłębienie kontroli nad światem – odpowiada Hongbing. Jego zdaniem, finansowe tsunami z 2008 r. było długo wyczekiwaną okazją i krokiem w kierunku budowy infrastruktury dla globalnego rządu: powszechnego banku centralnego i jednej światowej waluty. Prawo do emisji to prawo do dystrybucji majątku, suwerenność narodowa to suwerenność monetarna. Gdy światowy bank centralny przejmie uprawnienia do emisji, będzie działał ponad i niezależnie od wszystkich demokratycznie wybieranych rządów. By jednak do tego doszło, potrzebny jest ogólnoświatowy kryzys, bo wtedy łatwiej przeprowadzać takie reformy. Hongbing nie ma wątpliwości, że stanie się to w niedalekiej przyszłości, a kolejny kryzys będzie związany z dolarem.
Dolarowi, który jest pieniądzem światowym, od 1971 r., gdy ostatecznie oddzielono go od złota, towarzyszy rosnący w zawrotnym tempie dług. By go zmniejszyć, Rezerwa Federalna włącza się drukarki. Długoterminowa nadmierna emisja dolarów sprawiła, że obecny system nie ma szans, by trwać wiecznie. Jak wyliczył Hongbing, jeśli tempo zadłużenia pozostanie na obecnym poziomie 6 proc. rocznie, a PKB będzie rósł 3 proc. rocznie, w 2051 r. odsetki od amerykańskiego długu przewyższą dochody Amerykanów. Światową walutę trzeba więc wprowadzić wcześniej, a przedtem zlikwidować garb długu, czyli sprowadzić wartość dolara do zera. Czy ten scenariusz się ziści? Zobaczymy. Hongbing przewiduje również, że filarami nowego systemu walutowego będą złoto i … dwutlenek węgła, a konkretnie limity emisji, które są przedmiotem obrotu. „..]]>.(źródło )(link is external)]]>

Henryk Pająk „Bestie końca Czasu „ Bylo juz za pózno na rozbicie sekty. Zapuscila potezne korzenie w bogatych i wplywowych sferach europejskich, w tym zwlaszcza wsród najwiekszych bankierów, glównie Rothschildów. Trafnie przewidywal Weishaupt nikle skutki chwilowych niepowodzen, piszac wczesniej: Rozwazylem wszystko i tak przygotowalem, ze gdyby Zakon mial tego dnia lec w gruzach, to za rok ustanowie go ponownie i bedzie on swietniej-szy niz kiedykolwiek. Z pomoca tego planu pokierujemy cala ludzkoscia. W ten sposób i z zastosowaniem najprostszych srodków, wprawimy wszystko w ruch i podpalimy. To prawda. Przetrwali i poteznieli z kazdym rokiem. I podpalali: Rewolucja 1789 roku, "Wiosna Ludów" 1848, polskie powstania dla odciagniecia Rosji od udzialu w tlumieniu francuskich rewolucji, wreszcie pierwsza i druga wojna swiatowa, a od drugiej polowy XX wieku - skuteczne niszczenie rodziny, panstw narodowych, instytucji malzenstwa, religii. A wszystko to - ku Jednemu Rzadowi Swiatowemu. Przelomem bylo dopuszczenie Zydów do Zakonu. W 1782 roku glówna siedziba Iluminatów zostala przeniesiona do bastionu i matecznika Rothschildów - Frankfurtu. Hrabia de Virieu, wolnomularz który opuscil Zakon, pisal z przerazeniem: Spisek jaki sie uklada, jest tak dobrze pomyslany, ze bedzie (...) niemozliwoscia dla monarchii i Kosciola mu umknac! Slowa prorocze i zlowieszcze. Monarchie zniszczono, Kosciól jest poddawany przerazajacej erozji u samych jego doktrynalnych, ewangelicznych fundamentów... Równie profetyczne, choc oparte na poznanych programach Iluminatów, byly slowa cytowanego juz historyka Robinsona: Pierwszym i bezposrednim celem jest wejscie w posiadanie bogactw (...) i aby tego dokonac, chca obalic chrzescijanstwo; nastepnie zas powszechne rozpasanie zapewni im przylaczenie sie wszystkich niegodziwców i umozliwi obalenie wszystkich rzadów europejskich; potem pomysla oni o dalszych podbojach i rozszerza swoje dzialanie na pozostale czesci globu. Nesta Webster cytuje Louisa BIanca, socjaliste, wspóltwórce serialu rewolucji z 1848 roku, podpalacza Francji. Blanc nazwal Weishaupta najglebszym spiskowcem jaki kiedykolwiek istnial. To pewne, ze gdyby Blanc dozyl czasów wspólczesnych, nazwalby Weishaupta tak samo: spiskowcem wszechczasów! Zanim przejdziemy do prezentacji kilkunastu rodzin iluminowanych Bestii, spadkobierców programu totalnej zaglady cywilizacji chrzescijanskiej, trzeba odniesc sie do polskiego watku iluminizmu Weishaupta. To watek tragiczny dla Polski. Weishaupt jest wspól-sprawca drugiego i trzeciego rozbioru Polski. Wspomagali go w tym Iluminaci francuscy i amerykanscy, m.in. Thomas Jefferson. W przechwyconych dokumentach Iluminatów znajduje sie dyrektywa Weishaupta w sprawie opanowania przez Iluminatów polskiej masonerii. Dyrektywe kierowal do Zwacka (Katona). Nosi ona date 11 stycznia 1783 roku: Mam pomysl zawiazania Konfederacji Lóz polskich, nie specjalnie po to, by ja wprowadzic do naszego Iluminizmu, lecz po prostu w ramach Wolnomularstwa, by ustanowic system Lóz Skonfederowanych, wybrac z nich nastepnie najlepszych ludzi, uprzedzic Scisla Obserwacje (Obserwe H.P.) i zniszczyc ja. „..”Z zapowiedzianych juz w glebi XIX wieku wojen swiatowych, Bestie rozegraly juz dwie1. Detonatorem pierwszej byl mord na arcyksieciu austriackim - Ferdynandzie, lecz kluczem do przeksztalcenia jej w swiatowa bylo przystapienie USA do tej wojny. Jeszcze przed wypowiedzeniem wojny Niemcom przez USA, 3 sierpnia 1914 roku firma „Freres" z klanu francuskich Rothschildów polecila przekazanie Francji przez bank Morgana - Schiffa, pozyczki w sumie 100 milionów franków. Biznes oparty na krwi milionów gojów europejskich polegal na tym, ze pozyczka byl sprzet wojenny. „...”Po stronie panstw osi, siec interesów Rothschildów i innych Bestii robila równie korzystne interesy, jak ich zydowscy pobratymcy po drugiej stronie. Zgarniali miliardy Warburgowie z Kuhn Loeb Company, prowadzacy swe finanse we Frankfurcie i Nowym Jorku. Max Warburg - brat Paula Warburga - „...”Potem byl tzw. Traktakt Wersalski - zydowski dyktat wobec pobitych Niemiec i Austrii. Konferencja byla istnym sabatem zydowskim. Warunki dyktowalo trzech ówczesnych dyktatorów Europy: Lioyd George (Anglia), Clemenceau (Francja), W. Wilson (USA). Wszyscy trzej byli jednak marionetkami zydowskiej oligarchii pieniadza i polityki. Warunki dyktowali im „doradcy": trzech Warburgów, John Foster Dulles z banków Kuhn-Loeb Co., wspomniany Colonel House, Lord Milner. Thomas Lament (od Morganów), brat Fostera - Allen Dulles - takze z Kuhn-Loeb Co. Wszyscy wymienieni byli Zydami. Uczestniczyl w tej konferencji Mandel Rothschild w roli „sekretarza" premiera Francji Clemenceau, Zyda i masona poslusznie wykonujacego polecenia swiatowego syjonizmu. „Sekretarzem" prezydenta Wilsona byl Zyd Tumol-tay, ale nie tylko on - z Wilsonem przybyly do Wersalu setki Zydów w roli „doradców" wszystkich dziedzin. Obowiazki „sekretarza" Zyda Lioyda George'a pelnil na konferencji Zyd Filip Sassoon spokrewniony z Rothschildami. Przebieg i wyniki „konferencji" zamienily sie w pelny tryumf swiatowego syjonizmu skupionego w jego tajnej elitarnej lozy Bnai-Brith, istniejacej od 1843 roku. Filip Sassoon, Mandel Rothschild i Tumoltay byli czlonkami Bnai-Brith, z pozostalych Zydów reprezentujacych obie strony konfliktu czlonkami tej zydo-mafii bylo jeszcze kilkunastu innych. Dodajmy, ze czlonkami Bnai-Brith bylo wielu glównych podpalaczy ówczesnej Europy, zwlaszcza komunistów: Lejb Bronstein - „Trocki" - wspóltwórca zydowskiej rewolucji w Rosji; Bela Kuhn -jeden z filarów tej rewolucji, w 1919 roku przywódca rewolucji na Wegrzech wslawionej niewiarygodnymi rzeziami i przesladowaniem Kosciola; Karol Liebknecht - sprawca podobnej rewolty w Bawarii w 1919 roku; Karol Sobelson - „Radek" - jeden z krwawych dygnitarzy zydo-bolszewickiej rewolucji w Rosji; jego pózniejszy znajomek, polski Zyd Józef Retinger7. Glównymi rozgrywajacymi na „Konferencji Pokojowej" byli Rothschildowie, najpotezniejszy klan zydowskich bankierów - Iluminatów. To na nich stawialo swiatowe zydostwo w planach budowania na obszarze Polski odrebnego panstwa zydowskiego pod nazwa „Judeopolonii". W okólniku w tej sprawie, opracowanym w listopadzie 1918 roku, syjonisci nawolywali: Bracia i wspólwyznawcy! Trzeba, azeby kraj Galicja zostal naszym królestwem (...) Starajcie sie usunac Polaków ze wszystkich wazniejszych stanowisk i skupic w swych rekach wszystkie nici wladzy spolecznej. Wszystko co do chrzescijan nalezy, powinno stac sie nasza wlasnoscia. Zwiazek izraelski2 dostarczy wam potrzebnych do tego srodków. Juz zaczeto na ten cel zbierac potrzebne fundusze, a udaje sie lepiej niz przypuszczac bylo mozna. Dla doprowadzenia do skutku wyrwania Galicji chrzescijanom, wszyscy nasi wielcy i bogaci, zapisali sie na nasze sumy. Da baron Hirsz, dadza Rotszyldzi, Bleichroderowie i Mendelsohnowie i inni dadza3. 1. Retinger byl szefem polskiej sekcji Bnai-Brith. Organizacja skupiala czolowych oligarchów swiata wylacznie zydowskiego pochodzenia - gojów nic przyjmowano „...”Kiedy juz banda Lenina – Trockiego i pozostalych “rewolucjonistów” znalazla sie w Rosji, miala do dyspozycji pieniadze niemieckich i amerykanskich i brytyjskich bankierów. Jacob Schiff dal Leninowi w sumie 20 mln dolarów, jeszcze wiecej bolszewicy otrzymali od J.P. Morgana. Lozyl na zniszczenie Rosji francuski klan Rothschildów w osobie Alfreda de Rothschilda. „...”Jednym z najwiekszych producentów czolgów byla firma Opel kontrolowana przez Morganów i Rothschildów. Podobnie - Bendix Aviation. To ona dostarczyla Niemcom technologie produkcji tzw. „pilotów automatycznych" oraz innych przyrzadów pokladowych, rozruszników i silników diesla. I. Temu sluzyly do wojny zaklady w Oswiecimiu, pózniejszym Auschwitz. „...”W ostatnich latach przed druga wojna swiatowa przywódcy Iluminatów oraz mason Stalin prowadzili wspólna polityke popierania Hitlera i wspólpracy gospodarczej z jego potezniejaca machina zbrojeniowa. Brytyjski minister spraw zagranicznych, czlonek Królewskiego Instytutu Spraw Miedzynarodowych Neville Chamberlaine, masonski „prorok" H. G. Wells oraz Iluminaci: Rothschild i Astor, spotkali sie w dniach 26-27 marca 1938 roku w Cliweden, rezydencji Astora. W tym czasie w brytyjskim parlamencie zasiadalo pieciu czlonków rodów Astorów, a William Astor byl wspólprezesem Królewskiego Instytutu. „...”To grupy bankowe Schiffa-Morgana-Rothschilda-Rockefellera, sterujace dzialaniem lozy Bnai-Brith, rozpoczynaja tajna wojne z Rosja. W okresie rzadów prezydenta Teodora Roosevelta, Bnai-Brith staje w awangardzie wszystkich swiatowych ruchów wywrotowych. Wstepem byla nieudana rewolucja 1905 roku. W jej rezultacie, tylko w Lodzi zginelo od salw kulomiotów okolo 500 robotników7. W lozach masonskich przygotowujacych rewolucje zydowska 1917 roku dzialaja sprawcy rewolucji lutowej, m.in. masoni Milukow, Kierenski (Adler). Sa sterowani przez Bnai-Brith, Wielka Loze Anglii i Zakon Swiatyni Wschodu (OTO), a takze loze Wielkiego Wschodu. Laczy je wspólny cel - zniszczenie Rosji. Zakladaja w Europie zachodniej „Wielki Wschód Ludów Rosji". Cel jest wspólny - obalenie panujacej w Rosji dynastii. Nie byla to typowa loza masonska, lecz organizacja dywersyjna o jednoznacznie politycznym celu. „...”Jakub Schiff byl bliskim przyjacielem Milukowa, wspól-sprawcy rewolucji marcowej w Rosji, czlonka rzadu Adiera „Kierenskiego". Warburgowie wspóldzialali z nimi z Niemiec, Ameryki i Szwecji. Bylo to sprawnie dzialajace miedzynarodowe konsorcjum: „Ren-Westfalia" z siedzibami w Hamburgu i Frankfurcie - dawnym mateczniku Rothschildów „...”W pierwszych dziesiecioleciach XIX wieku na czele lóz francusko-hiszpanskich stal Wielki Wschód madrycki, natomiast loze hiszpanskie byly podlegle Wielkiej Lozy angielskiej. One to radykalizo-waly nastroje „liberalne", obie byly zdeklarowanymi wrogami Kosciola katolickiego. W sferze gospodarczej Hiszpanie oplotly wtedy macki Rothschildów francuskich i angielskich. Byly to macki zydostwa talmudycznego, odwiecznego wroga chrzescijanstwa. Rzad sprzyjal lewackim radykalom Hiszpanii lat 30. XX wieku, przystapili wiec do zamieszek. Uderzenia poszly glównie przeciwko duchowienstwu i kosciolom. W maju 1931 roku spalono przeszlo 100 kosciolów, w czerwcu prymas Hiszpanii musial uciekac z kraju, w pazdzierniku „prezydent" Azana obwiescil, ze Hiszpania „przestala byc katolicka". „...”Duchowym prekursorem komunizmu byl takze przywódca wloskiej i europejskiej masonerii - Giuseppe Mazzini. Ten takze wychwalal Rothschilda gloszac, ze gdyby Rothschild tylko zechcial zostac królem Francji - zostalby nim w kazdej chwili. „...'Wszechpotezny dzis zakon zydowskiej masonerii Bnai-Brith zostal zorganizowany jako przykrywka wywiadu „Domu Rothschildów". Rothschildowie pociagaja za sznurki wszystkich glównych nieformalnych organizacji i stowarzyszen, które szczodrze subsydiuja. Decyduja w Grupie Bilderberg, brytyjskim Królewskim Instytucie Spraw Miedzynarodowych, w amerykanskiej Radzie Stosunków Miedzynarodowych, maja wplywy w Komisji Trójstronnej, Komitecie 300, w niezliczonych fundacjach, grupach Okraglego Stolu. Rothschildowie oraz Oppenheimerowie wsparli slynnego Rhodesa przy tworzeniu imperium diamentowego Oppenheimerów, o czym pisze w innym miejscu.. Rhodes ustanowil potem tajne, wzorowane na wolnomularstwie stowarzyszenie promujace ludzi wybranych do tworzenia Jednego Rzadu Swiatowego. Chodzi o tzw. Stypendium (Fundacje) Rhodesa'. Sitwa funkcjonowala na zasadzie tajnych kregów, z wewnetrznym jako decyzyjnym. Ten pierwszy krag tworzyli Rhodes, Stead, Lord Esher i Alfred Milner2. Drugie co do waznosci kolo tworzyli: Lord Balfour, Sir Harry Johnson, Rothschild, Grey i inni. Poczatkowo Rothschild byl czlonkiem pierwszego kregu, ale taktycznie wycofal sie z niego na rzecz swego ziecia Lorda Rosebury. Stypendysci Rhodesa byli indoktrynowani i przygotowywani do popularyzacji komunizmu pod przykrywka socjalizmu „...”Z poczatkiem XIX wieku rozpoczyna sie nowy okres przewag Rothschildów, zwiazany z ich wspólpraca z arystokratyczna rodzina Thurn-Taxis, a ród ten byl monopolista szybkich polaczen dylizansowych, zleconych mu juz od 1516 roku przez wladce Cesarstwa Rzymskiego Maksymiliana I, potomka Merowingów1. Pierwsza linia polaczyla Wieden i Bruksele, a wkrótce siec dylizansowa oplotla stolice centralnej Europy. Glównie biuro uslug znajdowalo sie we Frankfurcie, mateczniku Mayera. Przystapil wiec do tego interesu. Nie chodzilo tylko o profity dylizansowych uslug. Lacznosc konna stanowila wówczas jedyny srodek komunikacji, przesylania korespondencji, w tym tajnej. Spólka Mayer - Thurn bezceremonialnie otwierala tajne korespondencje. Pozyskiwali informacje o wielu kluczowych sprawach, planach rzadzacych domów! „...”Rewolucja we Francji 1948 roku nie naruszyla posiadlosci Rothschildów - sa bankierami Ludwika Filipa i króla Belgów Leopolda. Zasade siedzenia okrakiem na barykadzie zagwarantowali sobie licznymi powiazaniami zarówno z republikanami jak i socjalistami utopijnymi - oczywiscie takze Zydami. Podobnie bedzie podczas kolejnej wojny domowej w nieszczesnej Francji - slawnej „Komuny paryskiej". Alfonso Rothschild pozyczyl wtedy tej socjalistycznej miedzynarodówce pól miliarda franków na dalsze prowokacje i szerzenia zametu. Dzieki temu, choc rebelianci podpalili Paryz z czterech stron, nie ucierpiala ani jedna ze 150 posiadlosci Rothschildów w tym miescie. Kiedy jednak Alfonso odmawia królowi Obojga Sycylii pozyczki wartosci pól miliona dukatów, musi sie wynosic do Wiednia. Rothschildowie maja jednak swoje bazy we wszystkich decyzyjnych stolicach. W Londynie „kreci" Nathan a po nim Lionel, w Paryzu James, w Wiedniu Anzelm a po nim Albert. We Frankfurcie, kiedy Wilhelm (Cari) umrze w 1901 roku, schede przejmuje Goidsmith zonaty z córka Rothschilda”...”Byl zreszta Bismarck starym przyjacielem Rothschildów, czesto popasal w posiadlosci Anselma we Frankfurcie. Zyd Gustaw Mevisson przy wspólpracy Oppenheimerów skoligaconych z Rothschildami, juz w 1848 roku zalozyl Shaafhaussenscher Bankyeren w Kolonii. Za sprawa Mendelsona Berlinera powstal Bank fur Handel und Industrie. Eugene Gutman stal sie ojcem Dresden Bank, który polykajac mniejsze, w 1904 roku kontrolowal juz 1200 pomniejszych banków, a wkrótce rozszerzy swoje wplywy na USA, Turcje i panstwa Europy. Bismarck az do swojej smierci w 1898 roku, siedzac po uszy w kieszeni Rothschildów i innych Zydów, na przekór przydomkowi „Zelaznego Kanclerza", byl zawsze miekki jak wosk w rekach Rothschildów. A tak przebiegala zydowska kolonizacja Hiszpanii: Kapital finansowy kontrolujacy powiazania rodów w Europie Srodkowej z rzadami liberalnymi, przenika do Hiszpanii w polowie XIX wieku. Hiszpania ma tragiczne doswiadczenia pierwszej republiki'. Deficyt skarbu wzrasta w 1870 roku z 700 - do 970 milionów peset. Jest to dogodny moment dla finansjery miedzynarodowej, która rzuca sie na zla administracje jak sepy na scierwo. Zydowski bankier Pereira organizuje instytucje kredytowa, buduje linie kolejowa Madryt-Irun-Kordoba-Sewilla, kontroluje dostawy wegla i gazu oraz operacje ubezpieczeniowe. Rothschildowie konkuruja z nim na tym rynku. James Rotschild z Paryza finansuje linie Madryt - Saragossa - Alicante. Udziela rzadowi pozyczki 100 min franków w 1868 roku w zamian za subwencje — 30 min z Ministerstwa Gospodarki. W radzie administracyjnej firmy figuruje Rothschild i markiz Urguijo. W marcu 1870 roku za zaliczke 40 min peset dla Ministerstwa Skarbu, otrzymuja prawo wylacznosci sprzedazy rteci z Almaden (juz posiadaja kopalnie w Iria) az do 1896 roku. W marcu 1873 Rothschildowie z Londynu upowazniaja firme Matheson, która kupuje dla nich za 3 min funtów piryty miedzi z Rio Tinto Zine Company, eksploatowane przez Hiszpanie do 1872 roku. Rothschildowie francuscy tworza firme Penarro z kapitalem 5 mln - do wydobycia olowiu, cynku, wegla i fosfatów2. Robert Rothschild ze swimi wspólnikami Bauerem, Cohenem, Mirabaudem, Wendellem i hrabia Romanoesem, prowadza wielkie interesy we Francji, Tunezji, Jugoslawii, Grecji, Argentynie. Oprócz „dynastii" Rithschildów, zeruja inne hieny bankowe - Benoit Fould, Mallet, Hottinger, Societe Generale, Credit Lyonaise — wszystkie bedace wlasnoscia Zydów „...”Po klesce Napoleona, Mettemich zawiazal „system wiedenski" kodyfikujacy status quo w Europie. Bedac u szczytu slawy i wladzy, lecz pod kontrola i inspiracjami Rothschildów, Mettemich przez wiele lata wysylal - mówiac jezykiem dzisiejszym - „misje pokojowe" do tlumienia wszelkich konfliktów. Lata 1818-1848 byly rzekomo „Wiekiem Mettemicha", ale sterowaly nim pieniadze i wplywy Rothschildów. „...”I wreszcie James Rothschild. W okresie wojen napoleonskich stale krazyl miedzy Paryzem i Londynem montujac siec nielegalnego handlu Rothschildów z Anglia. Po klesce Napoleona pobitego przez Wellingtona pod Waterloo, James stal sie protoplasta francuskiej odnogi Rothschildów. Byl masonem najwyzszego, 33 stopnia Rytu Szkockiego. Potajemnie finansowal hiszpanska rewolucje, gdzie jego agentem byl Belin. Wraz z Salomonem stal sie pierwszym inwestorem we francuskim kolejnictwie. Kupil ogromne winnice. Jego bank De Rotschild Freres, decydowal o finansach Francji. Podobnie jak Salomon, James otrzymal rosyjski Order Zakonu Wlodzimierza. Kazirodztwo: zgodnie z testamentem ojca nakazujacym trzymanie spoistosci w kregu klanu, poslubil wlasna bratanice - Betty Rothschild - córke Salomona! Wszyscy bracia byli sternikami i „kasjerami" dziewietnastowiecznej masonerii sterowanej przez Iluminatów. Posluszny im Mettemich forsowal ich co sil: w 1820 roku w wyniku wplywów Metternicha, Nathan zostal austriackim konsulem w Londynie, wkrótce potem konsulem generalnym. James - konsulem w Paryzu, a w 1822 roku wszyscy Rothschildowie bracia oraz ich synowie zostali mianowani baronami. Zaczeli poskramiac prase za posrednictwem Gentza - by cenzurowal kazda nieuprzejmosc o klanie. Iluminatom zlecil napisanie cukrowanej monografii rodu. To Gentz przystapil do kreowania falszywych biografii tego klanu oszustów. Nathan zmarl w 1836 roku. Rodzinne „konklawe" postawilo na czele klanu najmlodszego brata. „...”Rewolucja we Francji 1848 roku zdetronizowala nastepna dynastie królewska. James ja sfinansowal, choc byl przyjacielem dworu królewskiego. To oznaczalo koniec epoki Metternicha. Salomon zostal wprawdzie zmuszony do opuszczenia Austrii, ale zdalne wplywy w tym kraju sprawowal jego syn Anselm, a potomkowie Metternicha do dzis sa zwiazani z domem Rothschildów. Po 1848 roku sila Rothschildów jakby oslabla. Do 1855 roku zmarlo czterech braci. Zostal tylko James. Doradcy Napoleona III byli wrogami Jamesa. Zmarl on w 1868 roku, a nadzór nad rodzina przypadl jego synowi Alphonse. Hydra odradzala sie. Francuski Alphonse, angielski Lionel i austriacki Anselm zespolili sily dla zniszczenia banku French Credit Mobiler. Anselm zalozyl w Wiedniu Creditanstalt, aby pokonac francuski bank. Z pomoca Lionela i Alphonse podkopywal Credit Mobiler tak dlugo, az padl. „...”Bossem rodziny byl Alphonse („Baron de"). Napoleon III skapitulowal. Przylaczyl sie do rydwanu Alphonse. Podobnie postapil „zelazny" Bismarck z Prus. Jak Iluminaci pozbyli sie Napoleona III? W tym celu sterowany przez Rothschildów premier brytyjski Gladstone doprowadzil do wojny Francji z Prusami. Napoleon III zostal pobity i usuniety z tronu. Bismarckowi przypadly odszkodowania wojenne. Alphons ozenil sie z inna Rothschildówna w bardzo bliskim pokrewienstwie, ale jego kochanka byla Marylin Monroe tamtych czasów - Comtesse de Castiglione, przedtem kochanka jego brata Gustawa Rothschilda i Napoleona III! Mial wiele kochanek, wreszcie zona opuscila go z powodu niewiernosci. Zmarl w 1874. Lionel Rothschild z galezi angielskiej odziedziczyl New Court. To on sfinansowal Anglii wojne krymska, poludniowo-afrykanskie „królestwo" Cecila Rhodesa, a takze zakup Kanalu Sueskiego. Mlodszy brat Lionela - Anthony otrzymal tytul szlachecki od królowej brytyjskiej. Inny brat - Nathaniel kupil odnowione winnice w poblizu Bordeaux. Lionel byl dobrym przyjacielem brytyjskiego premiera, Zyda Benjamina Disraeliego, kontrolowanego przez pieniadze i wplywy Rothschildów, a trzesacego calym brytyjskim dworem królewskim, jego polityka miedzynarodowa. Rothschild z pewnoscia oplacil wybór Johna Russella na kolejnego premiera. Lionel zostal pierwszym Zydem dopuszczonym do Izby Gmin - byl rok 1858. Stalo sie to dopiero po jedenastu protestach brytyjskiego parlamentu, który wreszcie skapitulowal. Rozpoczynala sie nowa era zydostwa w Anglii i Europie. Zasiadal w parlamencie przez 15 lat. Zmarl w 1879 roku. Po smierci Amschela z galezi francuskiej, jego dobra przejelo dwóch synów Carla z Wloch. Jednak nie zostali oni dalszymi spadkobiercami, gdyz obaj mieli tylko córki. Kiedy ostatni z nich zmarl w 1901 roku, „zlikwidowano" bank frankfurcki -przejeli go Warburgowie. Odbudowali te swoja dawna potege - bank frankfurcki, dopiero po drugiej wojnie swiatowej. Galaz wloska wyschla w podobny sposób. Jedyny syn - Cari, który osiadl w Neapolu, mial tylko córki. Kiedy oddzialy masona Garibaldiego zjednoczyly Wlochy, Cari przeniósl sie do Francji. Po smierci Alphonsa w 1905 roku, na czele klanu francuskiego stanal baron Edward Rothschild, dyrektor banku francuskiego. Prowadzil takze Bank de Rothschild Frere wraz z kuzynem Robertem „wzenionym" w rodzine Beer (diamenty) oraz synem Gustawem1. „...”Potezny juz bank New Curt kontrolowal kopalnie rubinów w Birmie, a jego bankowe operacje obejmowaly niemal cala Ameryke Poludniowa. Brazylia stanowila „zastrzezona" strefe Rothschildów - tak jest do dzis. W Argentynie dominowaly wplywy innej zydowskiej rodziny -Baringów. Syn królowej - Albert Edward poznal „Natty'ego" podczas wspólnych studiów w Cambridge. Zostali przyjaciólmi na zawsze. Poprzez te przyjazn Dom Królewski stanal otworem dla innych Rothschildów - braci „Natty'ego" - Alfreda i Leo. Cala ta paczka mlodych dandysów dala sie poznac jako „Chlopcy Malborought" - od nazwy domu ksiecia, w którym sie regularnie spotykali. Ksiaze przekonal królowa o potrzebie nadania „Natty'emu" godnosci para. „Natty" odplacal sie... placac za dlugi ksiecia. Ten zas rewanzowal sie bezwalutowo pózniej, kiedy zostal królem Anglii... Oryginalem w europejskim klanie Rothschildów okazal sie Albert. Nie wiadomo, ile bylo w jego ekscentryzmie arystokratycznego „zbzikowania", ile gry na popularnosc. Jezdzil tylko dorozka. Jako zwierze domowe trzymal koze. Mial prywatna filharmonie i prywatny cyrk. Biografowie pisali o nim, ze oprócz kóz (!) uwielbial kobiety, stroje, meble, malarstwo, luksus. Czy uwielbial pieniadze? To podobno Anglicy sa autorami powiedzenia: Dzentelmeni nie rozmawiaja o pieniadzach, boje maja. Nie bylby Rothschildem, gdyby nie pracowal w banku - wlasnosci swego brata „Natty'ego". Byl tez pierwszym zydowskim dyrektorem Bank of England. „...”Byl czas, ze Morgan - senior kontrolowal niemal polowe amerykanskiego kolejnictwa. W 1901 roku powolal United States Steel Corporation - Korporacje Stali USA, oparta na korporacji Andrew Carnegiego, który pozornie „wycofal sie" z biznesu na rzecz dzialalnosci „filantropijnej i spolecznej" tworzac slawny Instytut Carnegie. Morgan byl wtedy czolowym spoiwem amerykanskich i europejskich Iluminatów zyjacych wówczas idea „Wielkiego Planu", czyli budowy Rzadu Swiatowego - rzadu Swiatowej Lichwy. Realizujac prawo antymonopolistyczne USA, w 1900 roku prezydent William McKinIey rozpoczal dzialania przeciwko Northsern Securities Rothschildów, prowadzonemu przez Morgana. Natepnego roku McKinIey ubiegal sie o druga kadencje prezydentury i jego szanse rosly. Mianowal na stanowisko wiceprezydenta Theodore Roosevelta - Iluminata. Za nieposluszenstwo prezydent McKinIey zostal zabity w zamachu, a Theodore Roosevelt zostal prezydentem USA. Nici zamachu nigdy oficjalnie nie doprowadzily do Morgana i Rothschildów. J.R Morgan ustanowil konsorcjum z pomoca agenta Rothschildów - Augusta Belmonta - juniora. Wydobylo ono finanse USA z zapasci, mozna wiec posrednio uznac, ze Morganowie i Rothschildowie stali sie wlascicielami amerykanskiego Skarbu Panstwa. Zgromadzili 65 miliardów dolarów w zlocie. Kwota byla splacana przez emisje obligacji. Splacali, jak zawsze i wszedzie w takich przekretach prowadzonych przez rezyserke wojen domowych - podatnicy. W 1907 roku Morgan stale kursowal miedzy Londynem i Paryzem odwiedzajac domy Rothschildów. Tam zorganizowali panike bankowa w Ameryce. Kiedy powrócil, rozpuscil pogloski o niewyplacalnosci nowojorskiego banku Knickerbocker. Na zasadzie domina, ciulacze zaczeli masowo wycofywac oszczednosci takze z innych banków. Panika sprawila, ze obywatele USA, Kongres i Senat, przestali protestowac przeciwko utworzeniu Banku Centralnego, niby amerykanskiego ale calkowicie podporzadkowanego klice Morganów - Rothschildów. Nazwali sie Bankiem Rezerw Federalnych, nieformalnym nadrzadem USA, sterujacym doslownie wszystkim w tym kraju do dzis, wlacznie z „wyborami" prezydentów, kongresmanów, senatorów, polityka zagraniczna, mediami, oswiata, kultura, etc. Jednym z ludzi z finansowych gigantów Morgana byl Harold Stanicy, czlonek Skuli and Bones, satanistycznej, okultystycznej lozy Iluminatów, która omówimy w osobnym rozdziale. Po smierci J.P. Morgana - seniora w 1913 r. jego firma przybrala nazwe: Morgan, Stanicy and Co. Interes Morgana przejal jego syn John Pierpont Morgan1. Prowadzil swoje konsorcjum przy pomocy zespolu, na czele którego stal inny zydowski Iluminat -Thomas Lamont. Finansowali bande Blank-„Lenina" w dziele zaglady monarchii carskiej. Do tej szajki „kasjerów" rewolucji rosyjskich Zydów dochodzi jeszcze inny filar: Jacob Schiff. Pamietamy, ze protoplasta Rothschildów - Mayer (Bauer) Rothschild dzielil wspólny dom z Schiffami we Frankfurcie w XVIII wieku „...'Rothschildowie rozparli sie w Brazylii na zawsze, zwlaszcza w systemie kolejowym tego olbrzymiego kraju. Od poczatku stali ponad prawem. Nelson Rockefeller nawet przeniósl sie na pewien czas do Brazylii. Opanowali takze lekki przemysl tego kraju. Dolaczyly do nich inne rodziny Iluminatów, takie jak m.in. DuPnotowie. Jakze inny jest stosunek Rothschildów do panstwa Izrael. Wielu z nich zyskalo sobie u ich wspólplemienców przydomek „króla Zydów". Bezwzglednie popieraja Izrael jako panstwo, jak przedtem popierali ruch syjonistyczny. „...”F. Springmaier powoluje sie tu na ksiazke Waltera Langera Umysl Adolfa Hitlera (The Mind ofthe Adolf Hitler), który pisze: Ojciec Adolfa Hitlera byl nieslubnym dzieckiem Marii Anny Schicklgruber, (...) Anna Schicklgruber miesi-kala w Wiedniu, gdy zaszla w ciaze. W tym ciosie byla zatrudniona jako sluzaca w domu barona Rothschilda.Jak tylko odkryto jej ciaze, wstala odeslana do domu, gdzie urodzila Aloisa Hiedlera. „..]]>.(źródło )(link is external)]]>
---------
Mój komentarz

Należą się podziękowania takim osobom jak Elig , czy Kryzstofjaw , bo to co serwuje TVP , wpolityce, nie mówiąc o lewackich mediach jest pobieżne i nastawione na wojnę propagandową . Nie żebym nie uważał takiej taktyki TVP za zła. Uważam ją w czasach totalnej wojny cywilizacyjnej z jaką mamy do czynienia w Polsce za jak najbardziej słuszną i potrzebna . Problem jest to ,że nie ma tam żadnych pogłębionych analiz.

Polecam wszystkim panegoryk, powtarzam panegiryk napisany na zlecenie Rothshildów profesora fergusona The House of Rotshchaild . Włos się jeży na głowie,. Rothscildowie stali za masowymi mordami Polaków w czasie Powstania Listopadowe . Nikt nit w Europie nie chciał pomóc Rosjanom . Rothschildowie sfinansowali mordy jakich wtedy dokonali Rosjanie. A ponieważ nikt Rosjanom nie chciał sprzedać Rothschildowie dostarczyli broń z której rosyjscy żołdacy mordowali Polaków. Potem sfinansowali mordy na Polakach Powstania Styczniowego Za mordami i ludobójstwem w Kongo stał ich protegowany Leopold I , którego uczynili królem Belgi. Mafia i mordy w Afryce. Ich wspólnik Homoseksualista Rhodes, który testamentem przekazał swój bandycki majątek Rothschildom. To tylko niektóre szczegóły jakich pełno w tej książce. Podkreślam wydanej za zgodą Rothschildów , co zresztą podkreśla w przedmowie Ferguson. Spisek z Bismarckiem ,aby obalić znienawidzonego Napoleona III i doprowadzenie do ruiny Francji poprzez kontrybucję po wojnie 1870 roku. To francuscy Rothschildowie zaproponowali Bismarckowie że może więcej wydusić z Francji niż ten chciał i się spodziewał . Szczyt łajdactwa i zdrady /To oni wymyślili we Francji kontrolę prasy na początku XIX wieku i niszczenie niepokornych dziennikarzy i gazet. Te potem kupowali.

Wracając do cyrku jakim są wybory w USA Francji, Wielkiej Brytanii i reszcie krajów Zachodu , to tylko naiwny nie widzi ,że to tylko teatr i przestawienie. Najlepszym przykładem jest Trump , który jeszcze niedawno był przyjacielem Putina,chciał „ coś zrobić” z Rezerwą Federalną” coś zrobić z Obamacare . A teraz z jakoś mu dziwnym trafem nic z tego nie wyszłoi teraz realizuje program Clinton w wersji soft i szykuje się do wojny z Chinami. Kolejny pajac udający prezydenta ku uciesze gawiedzi . Jedynym wyjściem dla Zachodu jest konfiskata całego majątku rodow lichwiarskich Rothschildów , Warburgów, Rockeffelerów . W USA nastąpi to po zamachu stanu , który najpóźniej nastąpi po ewentualnej przegranej rozgrywce z Chinami o dominacje , upadku gospodarczego i utarty prze dolara USA pozycji pieniądza globalnego, co zaskutkuje niewyobrażalnym chaosem w USA . ]]>http://naszeblogi.pl/41363-rick-joyner-nawoluje-do-zamachu-stanu-w-usa]]>

Francja. Kto by nie wygrał tam wyborów, prawica, lewica, centrum zawsze wygrywają je Rothschildowie. Kontrolują media , uniwersytety , organizacje pozarządowe, masonerię itd , itd.

Marek Mojsiewicz
film Rotszyldowie napisy PL
film Idea kryzysu - Nowy Porządek Świata.
Osoby podzielające moje poglądy , lub po prostu chcące otrzymywać informację o nowych tekstach proszę o kliknięcie „lubię to „ na mojej stronie Facebooka]]> ( link tutaj(link is external)(link is external)]]>
Zapraszam do przeczytania pierwszego rozdziału nowej powieści ]]>„ ]]>]]>Pas Kuipera”]]>
]]>Rozdział drugi ]]>. ]]>Rozdział trzeci ]]>
Zapraszam do przeczytania mojej powieści „ Klechda Krakowska „
rozdziały 1]]>„ ]]>]]>Dobre złego początki „ ]]>2 ]]>Na końcu którego będzie o bogini]]>]]>Kali]]>]]>„ ]]>3 ]]>„]]>]]>Nie]]>]]>należy]]>]]>nerwosolu pić na oko ]]>4 ]]>„ ]]>]]>O ]]>]]>rzeźbie ]]>]]>Niosącego]]>]]>Światło ]]>5 ]]>„]]>]]>Impreza ]]>]]>u ]]>]]>Starskiego „ ]]>6 ]]>„]]>]]>Tych filmów już się oglądać nie da ]]>]]>„ ]]>7.]]> „ ]]>]]>Mutant ]]>]]>„ ]]>8 ]]>„ ]]>]]>Anne Vanderbilt „]]> 9 ]]>„ ]]>]]>Fenotyp rozszerzony.lamborghini„]]> 10. ]]>„ ]]>]]>Spisek w służbach specjalnych „11.]]> ]]>Marzenia ]]>]]>ministra o]]>]]>łapówkach „]]> 12. ]]>„ ]]>]]>Niemierz i kontakt z cybernetyką „]]> ]]>13„ Piękna kobieta zawsze należy do silniejszego „]]> 14 ” ]]>Z ogoloną głowa, przykuty do Jej rydwanu „]]>
Powiadomienia o publikacji kolejnych części mojej powieści . ]]>Facebook „ Klechda Krakowska(link is external)(link is external)]]>
Ci z Państwa , którzy chcieliby wesprzeć finansowo moją działalność blogerską mogą to zrobić wpłacając dowolną kwotę w formie darowizny na moje konto bankowe
Nazwa banku Kasa Stefczyka , Marek Mojsiewicz , numer konta 39 7999 9995 0651 6233 3003 0001