TĘDY SZEDŁ CHRYSTUS....

tędy szedł Chrystus w wielkim płaszczu światła

jeszcze las klęczy pochylony tchnieniem

tędy przechodził poprzez nasze życie

by w nas obudzić uśpione sumienie

tędy szedł Chrystus pochylony nisko

nad każdym drzewem nad kolejnym wiekiem

w ciemności świecił zapałką miłości

schylony czule nad każdym człowiekiem

tędy szedł Chrystus z kosturem pielgrzyma

rozmnażał słowo jak rybę i chleb

przyłącz się do tych co Mu zawierzyli

i idą za nim jak mistyczny śpiew

tędy szedł Chrystus wzdłuż wiślanych brzegów

świecił krzyżami wśród lasów i pól

tędy przechodził wśród powstań i wojen

by z nami nosić nieszczęścia i ból

tędy szedł Chrystus w blasku Dekalogu

nad każdą naszą pochylony łzą

to On troskliwie pomaga nam wznosić

z naszej wolności z wiary mocny dom

tędy szedł Chrystus na nasze spotkanie

mówił zwyczajnie naszą polską mową

kiedy z pielgrzymką czekał na spotkanie

ze swoją Matką gdzieś pod Częstochową

tędy szedł Chrystus w koronie cierpienia

pod krzyżem grzechu samotny i chory

próżno Go szukasz w wystawowych oknach

w blasku mamony gdy brak ci pokory

tędy szedł Chrystus poranioną stopą

jeszcze wciąż płoną świeże ślady krwi

tędy przechodził dźwigając Historię

naszych szalonych niebezpiecznych dni

tędy szedł Chrystus w wielkim płaszczu światła

jeszcze las klęczy pochylony tchnieniem

tedy szedł z płaczem poprzez naszą ziemię

by w nas obudzić uśpione sumienie…

tędy szedł Chrystus do polskiego tronu

przez naszej Matki polskie królowanie

Króluj nam Chryste! Niech Królowa Polski!

u Twego boku pośród chwały stanie