DZIKI PTAK WOLNOŚCI

„Nie czas żałować róż gdy płoną lasy.”

                   Juliusz Słowacki - Lilla Weneda

tłucze się we mnie z bólem dziki ptak wolności

wciąż mi duszno w mym kraju nie spełnionej wiary

gdzie krzyże...krematoria...rozpłakane brzozy...

gdzie kirem wciąż okryte historii zegary

każdy miesiąc odwraca smutną twarz pamięci

czy żelazne anioły nie rzucają cienia

zarastają nam zielskiem ścieżki Dekalogu

i rdzewieją rzucone granaty sumienia...

idę dzisiaj w kondukcie w stronę Europy

przez moich Ojców od wieków próchniejące kości

próbuję z bólem skrzydeł złamanych zwątpieniem

tłucze się we mnie z płaczem dziki ptak wolności

bo wiem że nam tu trzeba pilnować swojego

i wciąż użyźniać potem naszą własną ziemię

by naszym dzieciom jutro nikt nie zginał karku

i nie ranił jak kiedyś wzgardliwym milczeniem...

aby nikt już nie stawiał pomników mordercom

na prochach naszych ojców i na polskiej krwi

aby nikt się nie trwożył o przyszłość swych dzieci

w każdym z nadchodzących ku przyszłości dni

i by zdrajca nas nie uczył miłości Ojczyzny

podłym kłamstwem i szelestem liczonej mamony

i by nam nie wybierał przyszłości i jutra

ten co szydzi z nałożonej cierniowej korony

bo krwawy pług historii znów orze zagony

 zostaniemy znowu sami gdy opadnie kurz

więc dzisiaj gdy podpalają nam Ojczysty dom

 nie czas na czułe słowa nie czas żałować róż

wolności nam nie wróci żyd niemiec czy ruski

dziś potrzebna nam jedność oraz siła ducha

dziś Polak może liczyć tylko na Polaka

nas przez honor i wiarę tylko Bóg wysłucha

tłucze się we mnie z płaczem dziki ptak wolności

wciąż mi duszno w tym kraju nie spełnionej wiary

gdzie krzyże...krematoria...roztrzęsione brzozy...

gdzie kirem wciąż okryte historii zegary…