17 WRZEŚNIA

ja ten nóż jeszcze w plecach wciąż czuję

gdy odwracam się z lękiem do Wschodu

zimną klingą przeszywa mi serce

tamta zdrada naszego  Narodu

tamten wrzesień wciąż krwawi pamięcią

podeptaną godnością i trwogą

siedemnasty września powraca

naszą polską męczeńską drogą

i te krzyże niesione do Boga

przez mogiły łagry i chłód

gdy oprawca nas szczuł nienawiścią

poprzez Polską Golgotę na wschód

wciąż cień Jałty jak wyrok Judasza

za plecami nam stoi i trwoży

znów szarpiemy się w dusznym uścisku

zaciskanej przez wrogów obroży

więc znów krzyże i krzyże przed nami

pokrwawione od myśli me czoło

zamiast rąk wyciągniętych życzliwie

podła zgraja szyderców wokoło

i ta pamięć jak ostrze bagnetu

i ta łza ołowiana w mej głowie

siedemnasty września powraca

w powtarzanej przez wrogów zmowie…

więc i dzisiaj potrzebna odwaga

więc i dzisiaj potrzebne jest męstwo

nie z zachodu czy wschodu przyjdzie

nasza wolność i nasze zwycięstwo!

dziś nam trzeba karabin pod głowę

znowu włożyć gdy łuny ze wschodu

niech nas Katyń dziś uczy czujności

niech nie straszy nas nikt z zachodu

ludobójstwo w pamięci jak rana

a  mordercy niech będą przeklęci

dyplomaci zdrajcy i tchórze

niech nie liczą na zanik pamięci