Najnowsza propaganda Tuska i Komorowskiego.

 Komisja Europejska skorygowała w lutym prognozę dla Polski na bieżący i przyszły rok. Ocena komisji w dużym skrócie jest następująca :

• spowolnienie gospodarki (spadek wzrostu PKB z przewidywanego 1,8% do 1,2%.
• spadek inflacji do 4,0% podczas gdy rząd założył 2,7% (wpłynie to na obniżenie wpływów do budżetu
• wzrost bezrobocia
• wzrost zadłużenia 

Polsce nie udało się zbić deficytu sektora finansów publicznych do 3% PKB. W 2012 r deficyt wyniósł 3,5%  PKB, w 2013 ma wynieść 3,4% PKB. Nie spełnia to warunków standardów z Maastricht.

Liczba bezrobotnych wzrosła w styczniu do 14,2% z 13,4% pod koniec grudnia. W lutym wzrosła o kolejne 0,4%.

 Dług publiczny wzrośnie do 57% PKB, w roku 2012 wynosił 55,8% PKB.

A  premier z prezydentem wymyślił, że do 2015 roku (rok wyborów) w Sejmie ukształtuje się koalicja polityczna gromadząca 2/3 posłów i pozwalająca na zmianę Konstytucji prowadzącą do likwidacji złotego i przyjęcia euro.

Tusk ruszył więc wczoraj z nową propagandą. Euro to jego program wyborczy. Irlandia nie wypaliła, emigracja nie wraca, Polakom nie żyje się lepiej, pozostało więc hasło euro. 

Tusk ogłasza więc:

– Wydaje się rzeczą bezsporną – tak to oceniamy razem z moimi ministrami – że źródłem kryzysu finansowego Europy nie jest wspólna waluta. Można spierać się na temat tego, co przyczyniło się w większym czy mniejszym stopniu do globalnego i europejskiego kryzysu finansowego, ale ta prawda wydaje się dzisiaj bezsporna.

i dodaje :

„szansą na długotrwałą koniunkturę w Europie będzie wzmacnianie wspólnej strefy walutowej”. Innym przywoływanym przez Tuska propagandowym argumentem za przystąpieniem do strefy euro jest przekonywanie, że „wszyscy dążą do integracji”.

Rosati, Wojtyna, Rostowski  wskazują przy tym na korzyści polityczne i gospodarcze. Rostowski ma już argument nawet:

Trzeba pamiętać o kosztach politycznych pozostawania poza strefą euro w długim horyzoncie. Nie ma wątpliwości, że strefa euro zdecydowała się na głęboką integrację, uważając, że jeśli tego nie zrobi, jest poważne ryzyko jej rozpadu. (…) Pozostawanie poza strefą euro grozi nam drastyczną marginalizacją w Unii Europejskiej.

Rosati mu wtóruje:

korzyści z przyjęcia euro sięgnęłyby ok. 1,5 proc. PKB w skali roku. Wśród korzyści długookresowych wymienił m.in. wzrost konkurencyjności oraz przyspieszenie inwestycji.

Całą tą euforię rozwiewa Stefan Kawalec, były wiceminister finansów, przypominając Panom euro optymistom o istotnym mechanizmie, jakim jest kurs walutowy.

Argumentował :

Jest to mechanizm bardzo skuteczny i bardzo trudny do zastąpienia, zwłaszcza w sytuacji kryzysowej.

I bardzo rozsądnie to uzasadnił:

Między jesienią 2008 a wiosną 2009 polski złoty osłabił się o około 30 procent. Dzięki temu w roku 2009 saldo polskiego handlu zagranicznego poprawiło się o około 3 pkt proc. PKB, co było prawdopodobnie najistotniejszym czynnikiem, który doprowadził do tego, że w roku 2009 Polska była jedynym krajem w Europie, w którym gospodarka rosła.

Ważne, aby rosła w Polsce liczba miejsc pracy i poprawiała się nasza konkurencyjność, to „powinniśmy zachować własną walutę i mechanizm elastycznego kursu walutowego.

źródło: Nasz dziennik

          Newsweek