Konsumpcja czy inwestycje?

Podział na konsumpcję i na inwestycje jest umowny, np. jedzenie może być uznane za inwestycję - jak ktoś ciężko pracuje to musi jeść dużo bo inaczej najzwyczajniej w świecie padnie i pracy nie wykona. Co ważne ten podział niewiele pomaga w optymalizacji rozwoju gospodarczego. Najprostszy przykład: możemy zaoszczędzić na konsumpcji, niedojeść, więcej ziarna przeznaczyć na siew, czyli na inwestycję i okaże się że padniemy przy tym siewie z głodu - czyli inwestycja wyjdzie nam bokiem.

Ludzie na ogół umieją sobie optymalnie podzielić środki na konsumpcję i inwestycje - panuje jednak powszechne przeświadczenie (nie uwzględniające tego, że podział na konsumpcję i inwestycje jest mocno umowny), że należy jak najwięcej inwestować. To prawda, że należy dużo inwestować aby był rozwój, ale to nie jest tak, że zawsze im więcej inwestujemy tym szybciej będziemy się bogacić. Okazuje się że zbyt duże inwestycje mogą prowadzić do nadprodukcji i marnotrawstwa. Rząd nie powinien jakimiś interwencjami ingerować w to jak ludzie i firmy dzielą swoje środki między inwestycje a konsumpcję. Także w swojej polityce budżetowej rząd dzieląc środki powinien się kierować wielkością i ważnością potrzeb społecznych, a nie ideologicznie preferować inwestycje.

Bacz