Człowiek - "H O N O R U"

 Racje;  swe słowa i myśli - Człowiek sam sobie? - wymyśli.

Tworząc  Świat: wokół? - "zamknięty", na zewnątrz zaś? -" uśmiechnięty".

Człowiek "Honoru"? - nie prosi, od dawna myśl ta się "nosi".

Człowiek "Honoru"? - jest "Prawdą", mija "nicość"? - ze wzgardą.

Raz przyrzeczenie złożone, traktuje? - jak swoją "zonę".

Krzywda u niego - nie "służy" i innym Życia - nie burzy.

Uszczerbkiem jego "Honoru", jest budowanie "pozoru",

Swojej wyższości i Dumy, że pojął wszystkie "rozumy".

Człowiek "Honoru" - prywaty, nie "klei" sobie? - jak łaty,

Otwiera Serce i wierzy,że w niego, nic nie uderzy.

Na krzywdę? - patrzy z litością, pomocą, oraz - godnością,

Okazji w niej nie znajduje, tylko jej jeszcze? - pilnuje.

Człowiek "Honoru" - spokojem, dla swego "stanu" - jest wojem,

Podając rękę rannemu i nie śle miecza ku niemu.

Wierzy i broni swej Wiary, choćby kąsały? - "Poczwary",

Niosąc zaś swoje "Sztandary", dodaje godność do "miary".

Człowiek "Honoru" - jest sobą, za Serca i Duszy - zgodą,

Gdy już nadejdzie "Rachunek"? - złoży z "Honorem" - meldunek..

Zapraszam na - http://jankosmar.blogspot.com