TW BOLEK BIS

Proszę to skojarzyć z pozostałym towarzystwem Mazowieckich, Geremków, Michników, Kuczyńskich, Lityńskich,Celińskich....... i tych warszawskich doradców lotniczych od rządowych latających Fiatów 125p kluczących w przestworzach PRL i unikających pościgu esbeckich suk z sierpnia 1980 roku.
I tych wszystkich doradców pierwszej Solidarności z Buzkiem oddelegowanym do motania na I Zjeździe Solidarności.
Tych co porozumiewali się z komunistami w czasie pierwszej Solidarności.
Tych co w stanie wojennym zostali ulokowani w komfortowych rządowych i wojskowych ośrodkach wczasowych.
Tych doradców i reżyserów protestów i manifestacji z bezpiecznego cienia, których jedynym celem było wyłapanie najbardziej aktywnych ich uczestników.
Tych warszawskich doradców z majowych i sierpniowych strajków w Stoczni Gdańskiej w 1988 roku, które były zorganizowane i wyreżyserowane przez Kiszczaka, a kuglarze odegrali w nim rozpisane na partytury role.
To tam był już wiadomy wynik planowanych już wówczas rozmów przy kanciastym stole - to był spektakl dla gawiedzi.
Gdy tymczasem konstruktywna opozycja (Kuroń, Michnik, Geremek, Wałęsa, Frasyniuk itp.)od dawna prowadziła zaawansowane rozmowy od przełomu lat 1982/1983.

http://obczyzna.blogspot.com/2006/04/miroslaw-krupinski-odpowiadajac.html

Tak pisze o tym fakcie sam Mirosław Krupiński:

„W międzyczasie, na tle wniosku o ułaskawienie złożonego bez mojej wiedzy i bez porozumienia ze mną przez BPBK, zaistniała inna – jak pierwotnie myślałem – dość humorystyczna sytuacja. Że dzięki jednemu durniowi lub, co jest możliwe, będącemu już wówczas na usługach późniejszej spółki magdalenkowej swojemu, przekształciła się w historię dość obrzydliwą dowiedziałem sie dużo później, już będąc w Australii i po napisaniu tej książki. Ponieważ książkę publikowałem w miarę jej pisania na swojej witrynie internetowej w czasie kiedy interesy „Solidarności” jako całości były dla mnie pierwszoplanowe – tego aspektu „solidarności więziennej” nie poruszałem, aby obrazu nie psuć. Teraz, w roku 2001, zaczynają docierać do mnie układające sie w całość dalsze fragmenty politycznej prostytucji, których dalej maskować powodu nie mam. Ale aby owo wydarzenie zrozumieć – należy wrócić w czasie nieco wstecz:
Gdzieś na przełomie lat 82/83 przywieziono do Łęczycy Władysława Frasyniuka. Przez kilka dni trzymano go oddzielnie a następnie „dokwaterowano” do nas. Było nas już wtedy ponad dziesięciu i od czasu do czasu zmieniano nam strategicznie cele. Po jednej z takich roszad znalazłem sie sam na sam z Frasyniukiem w małej celi z czterema pryczami. Zastanawiałem sie nad celem takiej rozrzutności metrażowej – cele były zwykle przepełnione, a tutaj pomimo dwóch pustych prycz nie dokwaterowano nam nawet wtyczki (byli tacy). Najmniej machiawelicznym wytłumaczeniem mogło być że cela miała dobry podsłuch i chciano posłuchać naszych rozmów.
Rozbawiony pomyślałem że słuchających spotka raczej zawód bo Frasyniuka za tytana intelektu raczej nie uważałem - przeto szans na ekstrawertyczne dyskusje z mojej strony nie było. W jakimś jednak stopniu sie pomyliłem – Władek miał dziwnie wiele do powiedzenia. Nie mówił wprawdzie własnym językiem tylko cytatami z Michnika, Kuronia & Co, ale mówił zadziwiająco wiele i zadziwiająco płynnie. Wręcz recytował. Nie było w tym „prawie monologu” nic o „Solidarności” członkami KK której obaj byliśmy, ani o sytuacji Polski której wykładnikiem była nasza obecność w Łęczycy. Było natomiast bardzo wiele o strategii dojścia do władzy i o władzy tej przyszlym składzie. A ów referowany skład byl z grubsza taki, jak to dziś bym określił, pomagdalenkowy – czyli Frasyniuka idole, Frasyniuk i ci co z nimi trzymać będą.
Frasyniuk mówił, a mnie przed oczami rysowała sie scena z Sienkiewiczowego potopu, kiedy to książę Bogusław Kmicicowi o postawie czerwonego sukna referował…
Do tej pory nie jestem pewien co było powodem tej wylewności. Może wcześniejsza ulotka Grunwaldu, która po storpedowaniu Zjazdu tej organizacji w Grunwaldzie w lipcu 1981 i zapobieżeniu druku materiałów zjazdowych przez Zarząd Regionu Warminsko Mazurskiego, którego byłem wybranym właśnie przewodniczącym, deklarowała mnie Żydem. Może inspiracja Kiszczaka & Co, którzy mogli uważać mnie za kandydata na przyszłego magdalenkowca. Może wreszcie Frasyniukowe mniemanie że nikt okazji przyłączenia sie do przyszłej waadzy sie nie oprze i będzie o jej względy czynem i lojalnością zabiegał. Najbardziej dziś prawdopodobna wydaje mi sie mieszanina wszystkich trzech powodów - bo przecie ktoś musiał nam to tet a’tet w pół pustej celi zorganizować, a mój „wykładowca teorii przyszłej waaadzy” mówił otwarcie jak do swojego.
A ja go, nieszczęsny, zbyłem jak głupiego dzieciaka i wyśmiałem (nie próbując nawet, z uwagi na spodziewany podsłuch i Frasyniuka własne walory intelektualne, polemizować) wywołując najpierw zdziwienie i konsternację, a następnie wyraźną wrogość. Musi co jakiś plan w stosunku do mnie się wtedy rypnął… Czyj?
Była jeszcze później jakaś próba z jego strony podsunięcia mi do podpisania deklaracji że „uważam TKK za jedyną siłę przewodnią i reprezentację „Solidarnosci” i społeczeństwa”, a kiedy i to wyśmiałem – zostaliśmy wrogami. Właściwie - Frasyniuk został moim wrogiem, bo ja go po prostu lekceważyłem. Lekceważyłem niesłusznie – jak dowiodła późniejsza Magdalenka, której prescenariusz było mi dane wysłuchać w cztery oczy od Władyslawa Frasyniuka w wiezieniu w Łęczycy na początku roku 1983.”
http://members.iinet.net.au/~miroslaw/ZZ.htm
Oraz pisze w innym miejscu na swojej stronie internetowej tak:
„Lepsze jakosciowo oryginały, które pozostały we wspomnianych teczkach w Polsce, zostały, jak zostałem poinformowany, skrupulatnie zniszczone razem z teczkami w pierwszych dniach pomagdalenkowej III RP. Wiadomość tą uzyskałem od mecenasa Jacka Taylora w odpowiedzi na pytanie czy mogę odzyskać moją prywatną legitymację „S”. Powody były zapewne różne, a wśród nich trzy zapewne najważniejsze – że przeżyłem stan wojenny i kilka prób (opisanych w książce) pozbawienia mnie życia, że od wiosny 1983 roku znałem detaliczne plany przyszłego szwindlu w Magdalence (choć nie znałem tej ńazwy i czasu) i że kiedy we wrześniu 1983 roku – dzień po wyjsciu z więzienia przekonałem się z rozmowy z Lechem Wałęsą iż zna on te plany też – zerwałem z nim dalsze kontakty.”
Całość znajdziemy TUTAJ:
http://members.iinet.net.au/~miroslaw/zzdokumenty.htm

Polecam książkę Mirosława Krupińskiego "Zaułki zbrodni", która jest na jego stronie tutaj:

http://members.iinet.net.au/~miroslaw/ZZ.htm

Sam byłem aktywnym uczestnikiem i świadkiem tamtych wydarzeń na gdańskim Wybrzeżu.
Wiele z tamtych historycznych wydarzeń była z moim osobistym udziałem.
Nie ufałem tej konstruktywnej opozycji tak wówczas jak i teraz.

Czy mam dalej wymieniać tych konstruktorów zdrady narodowej i tłumaczyć, że to byli koledzy i towarzysze ludzi "honoru" pokroju generałów?

W tej i innej (solidarności) encyklopedii wiedzy absolutnej BULA wszystko można napisać, ale niech mi Pani wskaże gdzie jest c.v. Henryka Matysiaka pierwszego przywódcy strajku w GSR w sierpniu 1980 roku?
W Encyklopedii Solidarności są tylko ci, którzy sami o sobie napisali c.v.
Brakuje wielu tych, co tego nie napisali choćby przez skromność, a są tam ludzie, którzy być tam nie powinni przez zwykła ludzką uczciwość.
Tak wygląda ta cała encyklopedyczna i zakłamana dzisiejsza wiedza.
Albo niech Pani dla mnie wskaże w Encyklopedii Solidarności nazwiska osób, które w ramach prywatnego czasu wybudowały w 1980 roku pomnik zamordowanym przez komunistów Stoczniowcom Gdańska w grudniu 1970 roku.
Powodzenia.

Pozdrawiam,
Obibok na własny koszt

======================================================

Nunquam sapiens irascitur.

Drabina nie wchodziła w rachubę, bo widziałby, co drugi jej szczebelek, tak jak być może widział dwa płoty, które niby przeskoczył.
TW Bolek do dziś nie, o który mu płot stoczniowy chodziło i kiedy ten skok miał miejsce.
Może wówczas, gdy nabuzowany bał się czołgać lub raczkować przez bramę stoczniową?
Kto to wie?

Obibok na własny koszt

======================================================

Nunquam sapiens irascitur.