Przywróćmy w końcu ciągłość państwa polskiego.

Polski kodeks karny obowiązujący nie tylko w II RP ale i do 1969 roku w PRL, bo lepszego nie potrafili te ruskie buraki pomimo ogromnych i szczerych chęci napisać.

Kodeks Makarewicza, to był polski kodeks karny, wprowadzony rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r.

Projekt kodeksu powstał w wyniku prac Komisji Kodyfikacyjnej.

Komisja Kodyfikacyjna – organ sejmowy istniejący w czasach II Rzeczypospolitej.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Komisja_Kodyfikacyjna

Nazwa potoczna kodeksu pochodzi od nazwiska jednego z jej członków.

Juliusz Makarewicz (ur. 5 maja 1872 w Samborze, zm. 20 kwietnia 1955 we Lwowie) – polski prawnik, wieloletni profesor prawa karnego Uniwersytetu Lwowskiego, w latach 1925–1935 senator RP. Główny autor kodyfikacji polskiego prawa karnego, kodeksu karnego z 1932 roku, określanego w doktrynie jako Kodeks Makarewicza.

Więcej TU:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_Makarewicz_%28prawnik%29

Kodeks karny łączył w sobie postulaty socjologicznej i klasycznej szkoły prawa, charakteryzował się nowatorska regulacją podżegania i pomocnictwa.

Wprowadzony został rozporządzeniem z mocą ustawy przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Uchylony został przez komunistów ustawę Sejmu PRL III kadencji z dnia 19 kwietnia 1969 wprowadzającą w jego miejsc rosyjski odpowiednik kodeksu karnego Andrejewa.

W kodeksie karnym z dnia 11 lipca 1932 r. zdradę i współpracę z wrogami Rzeczpospolitej Polskiej karano karą najwyższą – karą śmierci, do której należy wrócić przywracając nie tylko Konstytucję Kwietniową 23 kwietnia 1935 roku ale i ustawodawstwo - w tym karne i cywilne.

W ten prosty sposób uniknie się zarzutów o to, że prawo nie może działać wstecz, no bo nie będzie, prawda?
Gdzie go znajdziemy?

TU:

http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19320600571

http://isap.sejm.gov.pl/Download;jsessionid=F86D8A56A72456F91BB4F1349DA9E566?id=WDU19320600571&type=2

A teraz coś o samym kodeksie karnym i jego istotnych aspektach prawnych i karnych.

Kodeks liczył 295 artykułów zawartych w 42 rozdziałach (miał charakter syntetyczny), co było zgodne z ówczesną technika legislacyjną. Kodeks był podzielony na dwie części:
• część ogólną; składała się z 16 rozdziałów (92 art.). Zawierała przepisy regulujące w sposób generalny (ogólny i abstrakcyjny) podstawowe pojęcia, instytucje i zasady obowiązujące w prawie karnym;
• część szczególną; obejmowała 26 rozdziałów (17–42), liczyła 203 art. Normowała określone stany faktyczne zawierające przesłanki odpowiedzialności. Obejmowała katalog przestępstw.
Kodeks wyróżniał się jednolitą, nowoczesną systematyką. Spisany był językiem zwięzłym i przejrzystym, uważany był za pracę mistrzowską.
Kodeks zawierał postulaty doktryny klasycznej i socjologicznej. Do głównych zasad pochodzących z doktryny klasycznej zawartych w kodeksie należały; zasada równości wobec prawa i humanitaryzm, zasada indywidualizmu odpowiedzialności karnej oraz subiektywizmu odpowiedzialności karnej. Wpływ doktryny socjologicznej jest widoczny w kodeksie poprzez wprowadzenie środków zabezpieczających.

Kodeks w art. 1 przyjmował legalną definicje przestępstwa (nullum crimen sine lege - Nie ma przestępstwa bez ustawy), co było przejawem gwarancji wolności obywatelskich.

Regulacje dzieliły przestępstwa na zbrodnie (można je było popełnić tylko umyślnie, zagrożone były co najmniej karą 5 lat więzienia) i występki (można je było popełnić także nieumyślnie, jeśli kodeks tak stanowił, zagrożone były karą do 5 lat więzienia, lub 3 miesiący aresztu, lub grzywny powyżej 3000 zł.). Osobno został uregulowany trzeci rodzaj przestępstw; wykroczenia.
Rozwiązanie problemu podżegania i pomocnictwa było oryginalną i nowatorską regulacją w polskim kodeksie. Odrzucono winę akcesoryjną i koncepcję udziału w cudzym przestępstwie. Zamiast tego podżeganie i pomocnictwo traktowano jako samoistne postacie popełnienia przestępstwa. Podżegacz i pomocnik odpowiadali w granicach swego zamiaru, niezależnie od odpowiedzialności osoby, która dopuściła się zabronionego czynu (lub zamierzała to zrobić).
Kary
Przy wymiarze kar obowiązywała zasada indywidualizmu (sędzia uwzględniał indywidualne okoliczności związane ze sprawcą, a wpływające na wymiar kary), co było wpływem doktryny socjologicznej. Obowiązywał system sędziowskiego wymiaru kary (kodeks określał górną i dolną granicę kary pozostawiając sędziemu jej sprecyzowanie w indywidualnym wypadku). Jednocześnie przewidziano nadzwyczajne złagodzenie kary (np. w wypadku stanu wyższej konieczności, obrony koniecznej) oraz nadzwyczajne obostrzenie kary (np. w wypadku recydywy. Kodeks przewidywał również instytucję kary łącznej (przy jej wymiarze obowiązywały zasady:
-musiała być wyższa od najwyższej kary przewidzianej za jedno przestępstwo,
- nie mogła przewyższać sumy kar za poszczególne przestępstwa,
- nie mogła przekroczyć najwyższego wymiaru kary danego rodzaju,
- nie mogła przewyższyć więcej niż o połowę najwyższego ustawowego wymiaru kary przewidzianego za przestępstwo zagrożone najsurowszą karą.
Kodeks wprowadzał podział na kary zasadnicze (orzekane samoistnie) i dodatkowe (uzupełniały kary zasadnicze, mogły być wymierzone tylko w przypadku zasądzenia kary zasadniczej). Do kar zasadniczych zaliczano:
• karę śmierci (groziła za 5 przestępstw, wykonywana przez powieszenie),
• karę więzienia (od 6 miesięcy do 15 lat, miała charakter hańbiący),
• karę aresztu (w wymiarze od 1 tygodnia do 5 lat, nie posiadała charakteru hańbiącego) oraz
• grzywnę (zawierała się w granicach do 7,5 złotych do do 300 000 złotych, a w brzmieniu ustawy z 16.11.1960 roku – minimalna grzywna wynosiła 100 złotych, a maksymalna 1.000 000 złotych). Orzekana była jako kara samoistnia szczególnie za drobne przestępstwa lub w połączeniu z karą pozbawienia wolności (za przestępstwa popełnione z chęci zysku).
Zmniejszenie katalogu kar odzwierciedlało ogólna wówczas tendencję.
W skład kar dodatkowych wchodziły; utrata praw publicznych i obywatelskich praw honorowych, prawa wykonywania zawodu, praw rodzicielskich lub opiekuńczych przepadek przedmiotów majątkowych i narzędzi, ogłoszenie wyroku w prasie. Utrata praw następowała na czas orzeczony (od 2 do 10 lat) lub bezterminowo (w wypadku skazania na karę śmierci lub dożywotniego pozbawienia wolności).
Środki zabezpieczające
Kodeks wprowadzał po raz pierwszy na ziemiach polskich instytucje środków zabezpieczających, opartą na poglądach doktryny socjologicznej. Przewidziane zostały 4 rodzaje środków zabezpieczających:
• Lecznicze środki zabezpieczające dla osób psychicznie chorych (stosowane wobec osób, których zachowanie mogło zagrozić porządkowi prawnemu. Środek stosowano zamiast kary za przestępstwo popełnione przez chorego, pobyt w zakładzie zamkniętym następował na cza nieokreślony (przynajmniej rok).)
• Środki lecznicze dla alkoholików i narkomanów (stosowane dodatkowo oprócz kary za przestępstwo, czas pobytu w zakładzie przewidziany był na 2 lata).
• Domy pracy przymusowej (stosowane wobec osób popełniających przestępstwo w związku ze wstrętem do pracy maksymalny okres pobytu w takim domu wynosił 5 lat.)
• Zakłady dla niepoprawnych przestępców (recydywistów), przestępców zawodowych itp. (po odbyciu kary przestępca był umieszczany w takim zakładzie na okres, co najmniej 5 lat, sąd mógł przedłużyć ten czas na kolejne 5 lat.
Regulacje środków zabezpieczające były w tamtych czasach nowatorskim rozwiązaniem. Środki lecznicze nie wzbudzały zastrzeżeń, pozostałe dwa rodzaje środków nadzorczych wzbudzały liczne wątpliwości (np. podnoszono takie kwestie jak nieprecyzyjność sformułowań wstręt do pracy)
Przedawnienie
Kodeks przewidywał przedawnienie (zaniechanie ścigania) po upływie czasu od 5 (przy występkach) do 20 lat (w wypadku zbrodni zagrożonej karą śmierci).
Przedawnienie karania (zaniechanie wykonania kary i środków zabezpieczających przy skazaniu zaocznym); następowało, w zależności od rodzaju przestępstwa w czasie od 15 do 30 lat.
Zawieszenie wykonania kary, warunkowe zwolnienie i zatarcie skazania
W kodeksie przewidziano instytucje zawieszenia wykonania kary wzorowaną na systemie francusko-belgijskim. Można ją było zastosować, jeśli kara nie przekraczała 2 lat. Czas zawieszenia wynosił od 2 do 5 lat. W tym okresie skazany nie mógł popełnić kolejnego przestępstwa.
W regulacji warunkowego zwolnienia przyjęto tzw. system progresywny (stopniowo zwiększano swobody więźnia powoli przywracając go społeczeństwu). Wobec skazanego można było zastosować warunkowe zwolnienie, gdy:
- odbył 2/3 kary (co najmniej 8 miesięcy, minimum 15 lat przy dożywotnim pozbawieniu wolności),
- dotychczasowe zachowanie się skazanego dawało podstawę do przypuszczeń, że nie popełni nowego przestępstwa. Zwolnienie traktowano jako okres próby, który nie mógł być krótszy od 1 roku (5 lat przy dożywotnim pozbawieniu wolności).
Wprowadzono również instytucje zatarcia skazania (uznanie skazania za niebyłe).
Ten kodeks i jego zastosowanie tylko w części będzie adekwatnym do osądzenia i ukarania sprawców wszystkich przestępstw popełnionych przeciwko Polsce i Polakom od dnia 1 września 1939 roku, bo był stosowany przez komunistycznych oprawców do roku 1969.
Bieg przedawnienia winien się rozpoczynać od dnia jego przywrócenie do polskiego sytemu prawnego w Wolnej od komunistów i zdrajców Polsce. Polsce bez przymiotników i bez jakiejkolwiek numeracji, bo Polska była, jest i będzie zawsze ta sama i jedna, prawda?
Brak ciągłości jest też pretekstem dla wszelkiej maści szumowin i przybyłych na Polską Ziemie turystów do negowania Marszu Niepodległości oraz polskich symboli narodowych podczas wszystkich patriotycznych i narodowych świąt – poza jednym wyjątkiem – „Polaka nic się nie stało!” - wykrzykiwanym przez polskojęzycznych hordy
przyodziane w biało-czerwone gadżety, które tak samo nagle znikają jak się i pojawiły.

===================================================

- Fotografia przedstawia wizerunek Juliusza Makarewicza, jednego z głównych twórców kodeksu karnego w II RP, który jest znany jako kodeks o nazwie zapożyczonej z jego nazwiska i określanego w doktrynie prawnej jako Kodeks Makarewicza.

Dla bardziej dociekliwych:
http://fbc.pionier.net.pl/owoc/results?queryType=-6&query=%22Makowski,%20Wac%C5%82aw%20%281880-1942%29.%22&roleId=creator&action=DistributedSearchAction&QI=37F048515A31AF6BE27314B35057C112-7