O popielcu inaczej.
Symbol popiołu w kulturze pochodzi z czasów neolitu Sam popiół był dodawany do pokarmów zwłaszcza do chleba wypiekanego w postaci placków ze względu na zawartość soli mineralnych i używany tak jak dziś sól kuchenna. Nie był to byle jaki popiół ale popiół roślinny z wysuszonych i spalonych młodych łodyg .Do chleba dodawano również tłuczonych kości ze względu na zawartość wapnia.
Posypywanie głowy popiołem na znak żałoby ma skomplikowaną proweniencje ponieważ żałoba dawniej to zupełnie co innego niż żałoba dziś.
Człowiek prahistoryczny w większości nie zakopywał swoich zmarłych ani ich nie palił bowiem ludzie marli jak muchy i musieli by bez przerwy siedzieć na cmentarzu.
Po prostu je wyrzucał w miejsce ustronne tak samo jak w Rzymie wyrzucano się zmarłych zwłaszcza dzieci do rynsztoka. I nikogo to nie dziwiło i nikt się tym specjalnie nie przejmował . Jedne umarło drugie się narodzi. Ludzi starych wywodziło się przed śmiercią do lasu lub pozostawiało w miejscu odosobnionym na pewną śmierć.
Pochówki dotyczyły jedynie osób społecznie ważnych w ramach kultu przodków. Większość nie miała żadnego pogrzebu i cyrkulowała w wiecznym kole życia i umierania.
Kult przodków tworzyli ci którzy byli nijako odpowiedzialni za wieczne koło życia i śmierci
Dlatego po fakcie usunięcia zwłok nacierano twarz popiołem ,który symbolizował „comunio” i osoba ta witała się ze społecznością którzy przyjmowali ją nijako symbolicznie do wspólnoty bowiem przybywała z zagranicy tam gdzie mieszka śmieć.
Z kolei płaczki i zawodzenie czyli mary są związane z pogrzebem i miały na celu wezwać ducha opiekuńczego do ducha zmarłego ,który mieszkał w „imieniu” zmarłego czyli w jego nazwie. Duch opiekuńczy miał być jego przewodnikiem do krainy przodków. Tworzyli oni wspólnotę axis mundii czyli szkieletu na którym obraca się koło życia i śmierci
Płaczki nacierały się popiołem na znak komunio z duchem i posypywały sobie głowę ziemią na znak że są jak ziarno gotowe wydać owoc jego nawiedzenia.
Sypanie sobie głowy popiołem i ziemią nie było więc symbolem żalu ale symbolem nawiedzenia przez duchy i robił to ktoś kto chciał zakomunikować coś ważnego, tak zwani świeci mężowie czy prorocy
W kościele chrześcijańskim Popielec pojawił się jako swego rodzaju zwyczaj nawiedzenia religijnego w VIII wieku jako manifestacja przedśmiertnego duchowego nawiedzenia wizji i używana była przez świeckich zwłaszcza rycerzy, którzy w dyskusji teologicznej otrzymywali w ten sposób status duchownego.
Oficjalnie wprowadził go do liturgii świąt kościelnych Papież Urban II i był to symbol gotowości przyjęcia ducha świętego w obliczu śmierci.
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 815 odsłon
Komentarze
Ciekawe informacje. Jednak
17 Lutego, 2010 - 20:51
Ciekawe informacje. Jednak posypywanie głów popiołem w dniu dzisiejszym, tj. w Środę Popielcową nie ma nic wspólnego z żalem. Jest to symbol przemijania ziemskiego żywota.
"Z prochu powstałeś... więc się otrzep!"
-------------------------------
Samotny wilk w biegu
Szczyt - JPII
17 Lutego, 2010 - 21:00
Słyszałem : "Popielec- to na pamiątke Popiełuszki"
Smutne ?