Półrocze

Półrocze zbliżało się szybkimi krokami. Oznaczać to mogło tylko jedno - oceny.
- Jak ja nienawidzę półrocza! - jęczał każdy z uczniów trzeciej a. Co ciekawe, tak samo jęczeli niektórzy nauczyciele. Trzeba było bowiem posprawdzać oceny, powyciągać średnie i zdążyć z materiałem. Zazwyczaj okazywało się, że trzeba zrobić jeszcze jeden sprawdziany albo przepytać kogoś, bo brakowało ocen lub średnia była za niska.
- Cieszcie się - warczeli nauczyciele - że dajemy wam szansę podciągnięcia ocen!
- Z czego tu się kurde cieszyć - narzekał Gruby Maciek, gdy razem z Łukaszkiem i okularnikiem z trzeciej ławki sprawdzali plan zajęć na ostatni tydzień przed feriami.
- Sprawdzian, sprawdzian, sprawdzian - wyliczał okularnik. - To nie do wytrzymania!
Rzeczywiście, to było nie do wytrzymania. Rosła presja, rodziła się agresja.
A to któryś z uczniów nakrzyczał na nauczyciela podczas lekcji używając wulgarnych wyrazów.
A to któryś z uczniów zaproponował, żeby nałożyć nauczycielowi kosz na głowę.
A to któryś... i tak to się rozprzestrzeniało po szkole.
- To nie do wytrzymania - poskarżyła się młoda pani od polskiego swoim kolegom w pokoju nauczycielskim. - A najgorsze, że nie wiadomo jak to się skończy...
- Ależ wiadomo - zaprotestował pan od historii. - Najpierw filmik na Youtube, potem przyjazd telewizji, a na końcu ci, co najbardziej kozaczyli przychodzą zapłakani, zasmarkani i obiecują, że "nigdy więcej".
- Rodzice...
- Droga pani, rodzice? Rodzice w ogóle się nie interesują co dzieci robią w szkole. Chyba, że coś przeskrobało. Wtedy wpadają z ryjem i grożą znajomymi, telewizją i czym się da. Bo ich dziecko na pewno tego nie zrobiło...
- No to co robić? - zapytała bezradnie młoda pani od polskiego. - Bo nakręca się spirala nienawiści, przemoc rodzi przemoc, gwałt się gwałtem odciska...
- Co pani powiedziała? Gwałt niech się gwałtem odciska? - ocknęła się z zamyślenia surowa pani od niemieckiego. - Ależ to genialne, droga koleżanko! Z kam ja mam teraz lekcje? A, z trzecią a!
- Jeeeezu... - rozległo się w pokoju nauczycielskim i ktoś powiedział coś o bandzie pyskatych gówniarzy.
- To są miłe dzieci - próbowała młoda pani od polskiego.
- Droga koleżanko, dzieci nie są miłe - rzekła z naciskiem surowa pani od niemieckiego. - Mam pewien pomysł. Widział ktoś naszego szkolnego informatyka?
- Trzy dni temu wyszedł na chwilę z pracowni po karton chińskich zupek. On dzień i noc siedzi przy komputerach.
- Świetnie, bo chciałam coś od niego pożyczyć...
- Niech pani puka zanim pani wejdzie! On non stop ogląda pornole!
Surowa pani od niemieckiego obiecała, że będzie uważać, po czym udała się do pracowni informatycznej.
Na początku lekcji niemieckiego surowa pani usiadła wygodnie, po czym poprosiła do tablicy Łukaszka Hiobowskiego.
- Napisz: Wo wohnst du? - poprosiła uprzejmie.
- O nie! - zapienił się Łukaszek - To jest bombing!
- Mobbing - podpowiedziała ze swojej ławki dziewczynka, która zawsze odzywała się jako pierwsza.
- Wszystko jedno! - krzyczał Łukaszek. - Jestem pytany trzeci raz w tym tygodniu!
- Masz mało ocen - powiedziała pani.
- Mi tyle wystarczy! A pani jest... - urwał. Pani od niemieckiego otworzyła torebkę, wyjęł dwa przedmioty i postawiła je na swoim biurku.
- Drogie dzieci - powiedziała uprzejmie. - To jest dyktafon. Włączam go. Od dziś będę nagrywać każdą lekcję. Gdyby któreś z was miało jakieś uwagi odnośnie prowadzenia przeze mnie zajęć to poproszę rodziców i razem sobie posłuchamy. A to jest telefon komórkowy. Z kamerą. Jeżeli coś się będzie działo w klasie będę to nagrywać. Potem wypalę na płytce i wręczę rodzicom na wywiadówce. Ewentualnie prześlę policji. I na pewno wrzucę na Youtube. A zatem... - pani od niemieckiego otworzyła telefon, nacisnęła parę guzików i wycelowała go w Łukaszka. - Coś mówiłeś drogi chłopcze, a ja ci przerwałam. Coś o mnie. Dokończ no łaskawie.
Łukaszek nie chciał dokończyć.
- No to napisz: Wo wohnst du.
Napisał. W klasie panowała absolutna cisza.