Naimski: „Miller jest szkodnikiem. Nie wiem, czy jest agentem. Wiem, że zrealizował interes rosyjski”

(...)

Działalność tych spółek polegała wyłącznie na przekładaniu papierów, ale stosowały one odpowiednio wysoką marżę, a ich dochód był opodatkowany zgodnie z prawem w kraju docelowym.

Z tymi „wypranymi”, „czystymi” pieniędzmi władze spółek, składające się z „zaufanych” osób lub osób „do opłacenia”, mogły już robić, co tylko chciały. Nie zamierzaliśmy rozmawiać z takimi pośrednikami. Tyle że decyzją rządu Leszka Millera, a właściwie wicepremiera Marka Pola z 2003 r., podpisany został aneks do kontraktu jamalskiego obniżający dostawy i stwarzający konieczność dokupienia – w dalszym ciągu na Wschodzie! – około 2 mld m3 gazu. Okazało się wówczas, że na rynku gazowym działają spółki oferujące Polsce rosyjski surowiec. (...)

W 2004 r. powstała rosyjsko-ukraińska spółka RosUkrEnergo, udziałowcami zostali ludzie, którym wytykano później powiązania ze światem przestępczym, gangsterskim. Równocześnie jednym z udziałowców był Gazprom. Kiedy w 2007 r. musieliśmy na kolejne trzy lata zapełnić braki wynoszące 2 mld m3 gazu, Rosjanie stwierdzili, że dostawcą może być jedynie RosUkrEnergo. Podczas decydujących rokowań w Moskwie siedzieli przy jednym stole członkowie polskiej delegacji, reprezentanci Gazpromu i przedstawiciele ­RosUkrEnergo. Rosjanie wyrazili zgodę na podpisanie umowy na dostawę brakujących Polsce dwóch miliardów metrów sześciennych gazu pod warunkiem, że zgodzimy się na dziesięcioprocentową podwyżkę cen surowca z głównego kontraktu jamalskiego. To był szantaż, wobec którego byliśmy bezradni. (...)

Zerwanie polsko-norwesko-duńskich porozumień w sprawie dostaw gazu do Polski to kwestia, która u spokojnego na ogół Leszka Millera wywołuje ataki furii, kiedy jest o to publicznie pytany i kiedy stawiamy mu zarzuty. Nie potrafi wytłumaczyć się ze swojej decyzji. Twierdzi, że kontrakt norweski był drogi i niepotrzebny…, a poza tym – mijając się z prawdą – że nie był podpisany. Po jednej stronie mamy takie bajeczki, a po drugiej – strategiczny interes i bezpieczeństwo polskiego państwa. Miller jest szkodnikiem. Nie wiem, czy jest agentem. Wiem, że zrealizował interes rosyjski. Zrobił coś, co godzi w fundamenty Polski, za co powinno się go postawić przed Trybunałem Stanu. Upiekło mu się oczywiście dlatego, że żyjemy w III Rzeczypospolitej, która powstała w wyniku tzw. transformacji ’89, a nie w normalnie funkcjonującym polskim państwie.

(...)

Cytowane za: http://wpolityce.pl