Wlastimil Hofman

od dziecka towarzyszyłam śp Tatce i Stryjowi w ich malarskich bojach,

amatorzy ale jakze pięknie malowali swoje dzieła ,Tatko klasyczny biuralista,Stryj kapłan po niedokonczonej  Akademii Sztuk Pięknych 

palety,pędzle,sztalugi 

to  częsty motyw mojego dziecinstwa przeplatany z Ich naukami :)

Do dzisiaj wisi nad stołem Obraz bardzo bliski memu sercu i przepiękny olbrzymi obraz "DROGA" malowany przez Stryja

Z wielkim więc zaciekawieniem przeczytałam pani artykuł i  z serca za Niego dziękuję :)

sobotnie serdeczności :)

Mam kilka jego obrazów...

Jednk tego z aniołem często panie nie lubią... :-)

"...polskim malarzu - czeskiego pochodzenia."

Czy nie byłoby poprawniej napisać: "polsko - czeskiego pochodzenia", wszak matka jego była Polką?

Bardzo Katarzyno za Wspaniały wpis o TYM Wielkim Artyście Malarzu. BARDZO BARDZO DZIĘKUJĘ.

Nie miałem zielonego pojęcia, że Mieliśmy Takiego Malarza.

Byłem kiedyś w Szklarskiej Porębie jak chodziłem do podstawówki. Nie wiem czemu, ale jako jedynego ucznia z klasy, wytypowała mnie kiedyś Pani nauczycielka na "wczasy" w Szklarskiej, czyli chyba na jeden okres nauki tam. Pamiętam te "wybory". Pani powiedziała o tym, i cała klasa rzuciła się do biurka podnosząc rączki w górę, i wrzeszcząc - ja! ja! ja!

No a wybrany zostałem tylko ja. Nie pamiętam uzasadnienia tego wyboru naszej Pani, ale przypominam, że takowe uzasadnienie było......

Mieszkaliśmy w Szklarskiej Górnej w jakimś domku wczasowym. Chyba się nazywał - Szarotka, ale pewien nie jestem.

Rano mieliśmy zajęcia normalne w szkole, a popołudnia były na wycieczkach. Zapamiętałem wycieczkę na Zakręt Śmierci, do Wodospadu Szklarka, do Wodospadu Kamieńczyk, do Huty Szkła Kryształowego Julia. Na Śnieżkę chyba, czy na Szrenicę.....

Pamiętam, że z okna stołówki, gdzie chodziliśmy na posiłki, był widok właśnie na Śnieżkę, albo na Szrenicę.

Było dużo więcej wycieczek, i bardzo być może, że była także TA Wlastimilówka, no ale starość nie radość. Nie potrafię odtworzyć wszystkich widoków i faktów z tak zamierzchłej przeszłości. Choć pamiętam do dziś twarz naszej pani nauczycielki z tych "wczasów". Pamiętam ją ze zdjęcia, które cykał wszystkim jakiś fotograf tam pod Szklarką, kiedy siadaliśmy pojedyńczo, na wielkim głazie pod wodospadem, obok naszej Pani nauczycielki.....

Wracając po tej mojej długiej dygresji na temat Szklarskiej Poręby, do głównego tematu, czyli malarstwa, Artysty, malowania - muszę się pochwalić pewnie już kolejny któryś raz moim synem. Artystą, który zdobył już laury w paru konkursach jak chodził do szkoły, no i zdobył pierwsze miejsce w ogólnopolskim konkursie uczczącym fotografią Tydzień Żałoby Narodowej po Smoleńsku. Mój był pomysł, a jego była artystyczna kreska. Hołd Katyński - tytuł tego Konkursu. Wisi ten obrazek tu gdzieś na Niepoprawnych, na moim blogu.

Usiłuję namówić mojego syna, by wziął się za malowanie obrazów, by zorganizował sobie jakąś pracownię, no i by pomnażał TEN talent, który otrzymał z GÓRY.

Po studiach tu w USA, w Filadelfii, w jakiejś Academy of Art, pracuje w swoim fachu, grafiki komputerowe and..... Ale moim zdaniem to nie to. Kreska na ekranie komputera, zamiast wielkiego obrazu na którym COŚ wielkiego.

Za plecami mam jego obraz, duży, który namalował chodząc do szkoły, chyba średniej, na którym zachód albo wschód słońca, jakieś zorze, lasy góry, a na koniu w zielonym płaszczu brodaty jeździec.

Kojarzący się mnie z jakimś Robin Hoodem, albo innym jakimś Janosikiem.

Nie zapomnę nigdy historii, związanej z najbardziej prestiżową Akademią Sztuk Pięknych w USA. Na Wschodnim Wybrzeżu, w Stanie CT, do której przyjeżdżają by się uczyć ludzie z całych stanów, z nad Pacyfiku. Z Całej Ameryki, choć Szkółka nieduża jest. Trafiłem kiedyś na ogłoszenie w lokalnej gazecie, o letnim kursie dla dzieciaków, uczniów szkół podstawowych. No i natychmiast pomyślałem sobie o moim Michale. Pojechaliśmy z Ewą i z nim na egzamin, taki test sprawdzający, czy chętny uczeń nadaje się na studenta.....

Usiedliśmy z moją Żoną na dużym trawniku, na krzesełkach ustawionych dla oczekujących rodziców. Przyjechaliśmy późno, więc usiedliśmy na samym końcu.

Michał poszedł na ten test do Akademii, a my relax na zielonej murawie. No i..... za jakieś pół godziny, czy więcej daleko przed nami, widzimy, że otwieraja się drzwi z boku Szkoły i wychodzi jakiś starszy, siwowłosy pan, coś tam trzymający w ręku, jakieś papiery, i zaczyna chodzić jakby kogoś szukając.

Dość długo to trwało, bo ten trawnik rozległy no i krzesełek z tatusiami i mamusiami było dość dużo.....

W końcu starszy siwowłosy pan w granatowym garniturze zbliżył się do nas i pyta:

- czy jestście rodzicami Michała?

Nie zaprzeczyliśmy.

A wtedy starszy pan mówi :

- długo już jestem profesorem tej akademii. Wiele egzaminów przeprowadziłem. Wielu miałem uczniów, ale TAKIEGO TALENTU nie spotkałem nigdy wcześniej......

Test polegał na ym, że uczniowie mieli popatrzeć przez pięć minut na wystawione jakieś modele, potem dostali kartki, ołówki, musieli zamknąć oczy i naszkicować musieli TO co zapamiętali.

Nasz Michał był bezkonkurencyjny. TO opinia TEGO Profesora.

No a dziś Miszka robi dla jakiejś dużej firmy komputerowe animacje, czy coś podobnego. No i spełnia wszystkie moje zachcianki, czyli jak go poproszę to robi ilustracje do tego co mi się tutaj na blogu napisze. No ale nie ma pracowni żadnej jak miał TEN Malarz Opisany przez Ciebie Katarzyno.

Namawiam mojego syna, by w tej pracowni, którą oby otworzył jak najszybciej, by w tej pracowni zaczął malować TO:

https://us.search.yahoo.com/yhs/search?hspart=itm&hsimp=yhs-001&type=smy_sgnsft_17_32_xtn&p=Ca%C5%82un%20Tury%C5%84ski&param1=1&param2=f%3D4%26b%3Dchrome%26ip%3D24.115.156.21%26pa%3Dsearch-manager%26type%3Dsmy_sgnsft_17_32_xtn%26cat%3Dweb%26a%3Dsmy_sgnsft_17_32_xtn%26xlp_pers_guid%3Dc4fded19214b09149b836e7fd694d3a2%26xlp_sess_guid%3Dc4fded19214b09149b836e7fd694d3a2-a2e5-f6938dba54e8%26uref%3D%26abid%3D%26xt_abg%3D%26xt_ver%3D10.1.3.75%26ls_ts%3D1502286721

Pierwszy kupię od niego, choć już mam kopię z komputera, i wciąż patrzę na TEN niezwykły wizerunek. I mówię w myślach do Niego, czując jakby ON Czuwał nade mną, by nie spotkało mnie nic złego. Od Złego....................

Mam zresztą już drugie życie po tym śnie za kierownicą samochodu, pędzącego po autostradzie z szybkością między 80 - 90 mil na godzinę.

Ten sen mnie uratował, a właściwie to TEN co nad nami.

Bo to ON, włożył w usta mojej nieżyjącej od kilku lat Ewy słowa, po których ja w proteście głośno krzyknąłem no i..... Obudziłem się i wciąż żyję.

Raz jeszcze Katarzyno Dzięki WIELKIE za Twój wpis o Wspaniałym, Polskim Malarzu ze Szklarskiej Poręby.

Pozdrawiam Serdecznie

Dziękuję Ci Katarzyno za Piękne Słowa. Chciałbym bardzo, by stało się tak jak Mówisz. Chciałbym bardzo, by Michał poczuł potrzebę dotykania swym talentem świętości. TEGO, co myślą ogarnąć trudno jest, ale co odczuwamy, co widzimy w pięknie świata przyrody, w jego cudownościach urzekających nas swym pięknem, pięknem kwiatów, pięknem ptaków, pięknem wszelkich stworzeń. Latających, biegających, wypełniających życiem wody mórz, oceanów, jezior i rzek. Jego talent jest niezwykły, dany przecież z GÓRY. Pamiętam, choć w domu mnie wtedy nie było, bo pracowałem na PKP w ciągłej delegacji. Pamiętam, jak przyjechałem na weekend, bo mieliśmy już wtedy wolne soboty, choć w Polsce ich jeszcze nie było. Pamiętam gdy Michał miał roczek, zgodnie z tą staropolską tradycją, ze stoliczka co przed nim postawiono wybrał.......ołówek, kredki, farbki.

No i później pamiętam jak już chodził do szkoły, często przechodząc koło jego sypialni, widywałem go leżącego sobie bokiem na łóżku, z ołówkiem w ręku, i szkicującego coś tam. To zawsze byly piękne rysunki. Mam za plecami, nad swoim łóżkiem jego pracę ze szkoły. Z lekcji zajęć plastycznych. Dostali uczniowie jakieś zdjęcia twarzy człowieka. Na tym mojego Michała jest twarz pięknej kobiety. Pół twarzy. Zadaniem uczniów, było dorysowanie drugiej połowy. No i Michał tak to zrobił, że ta twarz jest jak fotografia. Z tym, że lewa strona, czarnym ołówkiem dorysowana, różni się tylko tym właśnie. Brakiem koloru. Takie było chyba założenie pani nauczycielki w szkole do której wtedy chodził. Jeszcze przed tą Akademią. Chyba raz jeden rozmawiałem z nią. Nie miała słów na opowiedzenie tego wszystkiego, czego jest świadkiem. Podobnie jak ten profesor w tej Academy of Art......No ale, cóż tata może. Chciałbym bardzo, by Michał odczuł potrzebę malowania świętości. Oblicza Naszego Pana Jezusa z Całunu Turyńskiego. Świat w którym żyjemy jest tak pełen zła, że emanacja tego DOBRA, Którym promieniuje Twarz Jezusa, dla wielu może być jakby  TĄ  wyciągniętą dłonią, pomocną w tej naszej życiowej wędrówce. A Michał mógłby pośredniczyć, dając dla wielu Żywą Twarz Jezusa. Mam Ją przed sobą pisząc te słowa, ale chciałbym mieć JĄ namalowaną ręką mojego syna. Czy tak się stanie? 

To moje pragnienie, podobne temu, że sam chciałbym Księgi Ksiąg zmieniać na poematy. Treścią zbiżone do tego, który już tu jest na Niepoprawnych. Wiersz Krzyż, o Życiu Naszego Pana Jezusa. Nie wiem czy mi życia starczy.......Jeszcze nie zacząłem.

Pozdrawiam