Upiory

Przerażają mnie upiory w polityce, w rządzie, administracji. Budują drogie stadiony, dziurawe drogi, wzajemnie się wynagradzają, dogadzają, kadzą. Robią przekręty, kręcą lody, kradną i marnują nasze społeczne pieniądze jawnie, w biały dzień, przy milczącym aplauzie sprzedajnych mendiów. Wszędzie biurokracja, korupcja, nepotyzm i brak kompetencji, a nawet jawne i świadome działanie na szkodę Państwa i Polaków. A my żyjemy coraz biedniej, coraz gorzej. Trudniej znaleźć pracę, trudniej opłacić rachunki, trudniej pozwolić sobie na luksus chorowania czy edukacji. Prawo to tylko wydmuszka, o sprawiedliwości nie wspominając. Zbrodniarze żyją sobie dostatnio, a po kraju grasują nieuchwytni: masowy samobójca, z synem ojcobójcem. Smutno, coraz smutnie i nawet nie chce się śmiać z Pani minstry, czy polskiej wersji Angeliny Ryszard Jolie. A nawet nie wymieniłam nie pomszczonej krwi smoleńskiej i nowej watahy psów, która ruszyła teraz by niszczyć i rozszarpywać zwątpieniem, wątpliwościami i pomówieniami wysiłki wyjaśnienia okoliczności tragedii jedynych ludzi, którym możemy ufać: rodzin ofiar Smoleńskim, J. Kaczyńskiego, A. Macierewicza. Przerażają mnie upiory w Internecie, sprytnie omijają regulaminy, przebierają się w nasze poglądy i wartości, a kiedy im zaufamy, pozwolimy by się zbliżyli, zaczynają obrażać, śmiecić nasz wirtualny dom, życzyć otwarcie żebyśmy zdechli... Czasami mam wrażenie, że jest ich tutaj więcej, bo są bardziej aktywni. To ja już wolę moje upiory. "Upiory" muzyczne. Wybaczcie, ale teraz mam ochotę zamknąć się w sobie i wyjść dopiero wtedy, kiedy dotrze do mnie chociaż jeden promień nadziei, że może być lepiej. Chociaż odrobinę normalnie.