Idzie wojna (poseł kontra burmistrz)

Zarówno podczas uroczystości pożegnania braniewskich artylerzystów, jak i podczas ostatniej sesji Rady Miejskiej poseł Penkalski nie tylko krytycznie, lecz wręcz napastliwie raczył „zauważyć” osobę burmistrza Mrozińskiego. A to zarzucił mu tylko korzystanie z grochówki wojskowej, a to zapowiedział rozliczenie burmistrza z budowy inwestycji w postaci krytej pływalni. Burmistrz podobno, gdy perspektywa zajadania się grochówka zaczęła się kurczyć, to artylerzystami przestał się interesować, natomiast na powstaniu basenu skorzystali podobno tylko i wyłącznie dobrzy znajomi Henryka Mrozińskiego. .

Czy poseł ma rację stawiając takie zarzuty burmistrzowi? Przyznam, że może jej nieco mieć. Ale nie będę rozwijał tego wątku. Wspomnę jedynie, że swego czasu mieliśmy w Braniewie podobną sytuację, gdy posłem był Andrzej Piotrowski, zaś na fotelu burmistrza zasiadał Tadeusz Kopacz. Wówczas także trwała wojenka na linii parlamentarzysta–samorządowiec. Wynikała ona wówczas bardziej chyba z różnic światopoglądowych obu panów, niż z osobistej niechęci, choć ta ostatnia także miała w tym konflikcie znaczenie.

Coś czuję, że w tej ostatniej „wojence” sprawy osobiste mają znacznie większe znaczenie niż w minionych latach. Wówczas nie było wcześniejszej rywalizacji pomiędzy Piotrowskim a Kopaczem o fotel włodarza miasta. Tym razem wybór Wojciecha Penkalskiego do Sejmu poprzedziła jego rywalizacja z Henrykiem Mrozińskiem o fotel burmistrza Braniewa. Wyniki tej rywalizacji są znane, więc nie ma potrzeby o nich wspominać. Zapowiedź ostrych wypowiedzi pod adresem burmistrza ze strony posła już była dziewięć dni po wyborach parlamentarnych. Wówczas w „Fakcie”, w tekście zatytułowanym: „Jebn...y prętem” poseł Palikota. Klnie jakby właśnie wyszedł z pudła, można było przeczytać m.in.:

Dwa ostatnie wystąpienia publiczne posła Penkalskiego potwierdzają, zdaje się, że przystąpił on do realizacji swojej gazetowej zapowiedzi, przynajmniej w stosunku do burmistrza.

Mam nadzieję, że ta personalna wojna publicznie nie będzie w przyszłości zbytnio eksponowana. Wolę bowiem, żeby obaj panowie robili coś konkretnego dla miasta, jak i powiatu, niż uprawiali słowną szermierkę na łamach gazet, czy w przekazie telewizyjnym.

Niemniej na razie mamy wojnę. Jak rozwinie się sytuacja najbliższej przyszłości? Trudno przewidzieć. Mam nadzieję, że nie tak jak w piosence „Idzie wojna” wykonywanej m.in. przez „Armię”, „Siekierę” czy „Strachy na Lachy: